Ένας "Κόσμος Νέος"

Ο χΩρος 18 σας προσκαλεί το Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011, στις 12.30 το μεσημέρι, στα εγκαίνια της έκθεσης εγκαταστάσεων και σχεδίων με τίτλο «Κόσμος Νέος». Στην έκθεση συμμετέχουν με πρόσφατες δουλειές τους τρεις καταξιωμένοι καλλιτέχνες: ο Χάρης Κοντοσφύρης, ο Νίκος Τρανός και ο Παντελής Χανδρής. Την επιμέλεια της έκθεσης έχει ο Σταύρος Παναγιωτάκης και η διάρκεια της είναι μέχρι 25 Οκτωβρίου 2011.

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Παρασκευή: 12.00 – 15.00 και 18.30 – 21.00. Σάββατο: 12.00 – 15.00

Η εποχή μας, υποχρεώνει σε εγκατάλειψη του «γυάλινου πύργου» του εφησυχασμού, για να παρθούν οι αποφάσεις σε όλα τα ουσιαστικά ζητήματα που μας αφορούν προσωπικά. Στον αγώνα για έναν καινούριο κόσμο οι καλλιτέχνες βρέθηκαν στο δίλημμα μιας απόφασης, είτε να συνειδητοποιήσουν τις συνέπειες των πράξεων τους, είτε να το αποφύγουν, παραιτούμενοι από την απαραίτητη δημιουργική βούληση για την πραγμάτωση του εαυτού τους.

Διερευνώντας τη βία και την ανάλωση ο Joseph Beuys και η Barbara Lange, μιλούν για την «απευθείας  επίθεση μιας νέας κοινωνίας», μέσα από το κείμενο: ο Μύθος του καλλιτέχνη ως μεταρρυθμιστή της κοινωνίας. Λίγο καιρό νωρίτερα με το μανιφέστο του ΄58, η ομάδα SPUR είχε ανακοινώσει ότι «υπερασπιζόμαστε την αξίωση στην ολότητα της τέχνης, την αξίωση στην δημιουργία και στην ενσάρκωση ενός νέου και ολοκληρωμένου κόσμου» (L.B.Dorleac:«Η άγρια τάξη», εκδ. Νεφέλη 2004).

Η έκθεση «Κόσμος Νέος» ενορχηστρώνεται μέσα από μια εκφραστική κριτική αναπαράσταση, αντιτάσσεται στο γενικό δεδομένο του δυτικού ανθρώπου και αποτελεί μομφή στη σύγχρονη κοινωνία για την ήσυχη συνείδησή της. Στον οποίο εφησυχασμό της κοινωνίας προστίθεται διαρκώς μια κοινωνική ηθικολογία. Με στόχο τις ίδιες τις επιθυμίες, τις ενέργειες  και τα αισθήματα του ατόμου οι καλλιτέχνες της έκθεσης καταγγέλλουν την ωφελιμιστική νοοτροπία, την ψευδαίσθηση, τις σχέσεις εκμετάλλευσης, την τυποποίηση των κοινωνικών σχέσεων και τη βία.

Τα έργα τους οχυρώνονται προς τις επίπλαστες ανάγκες μιας κοινωνίας της αφθονίας, με στόχο την υπέρβασή της. Επινοούν νέα περιβάλλοντα επαναφέροντας το ζήτημα της σωματικής και ψυχολογικής εγκληματικότητας της πόλης. Kαταγγέλλουν  τους μηχανισμούς της ανίας, και διασαφηνίζουν την  αναγκαιότητα ύπαρξης χώρου στα όνειρα εκείνα που διαμορφώνουν την πραγματικότητα.