Η μπάντα του Τιτανικού…

Όλοι μας, περίπου, ξέρουμε την ιστορία με τη μπάντα του βυθιζόμενου Τιτανικού, που συνέχιζε να παίζει νοσταλγικά Βιενέζικα βαλς στο σαλόνι της 1^ης θέσης του υπερωκεάνιου.

Κι ενώ το μηχανοστάσιο και οι καμπίνες στο αμπάρι της φτωχολογιάς είχαν πλημμυρίσει απ’ τα παγωμένα νερά του Ατλαντικού, ο υπερόπτης και ψιλοαφελής καπετάνιος, με τους ψηλομύτες αριστοκράτες της Αγγλίας, απολάμβαναν τις μελωδίες της ορχήστρας!

Πιθανόν, κάποιοι θαύμαζαν από κάποιο φινιστρίνι του σαλονιού και το φεγγάρι που αντιφέγγιζε στο σκοτεινό Ατλαντικό.

Φυσικά, δεν άργησε το τραγικό τέλος του καταποντισμού του σκάφους …μετά δικαίων και αδίκων! Κι έγινε ιστορία αποφυγής αλαζονείας, αφέλειας και βλακείας!

Δεν ξέρω γιατί αυτόματα κι ασυναίσθητα συνέδεσα τα «ΠΡΕΣΠΕΙΑ» με τις φανφάρες τους – έστω και με λιτό προϋπολογισμό φέτος- με την Φλώρινα και τη μισοβυθισμένη οικονομικά Ελλάδα μας.

Την ΜανοΚατράκεια μορφή του Γιώργου Λιάνη, μ’ εκείνη του ασπρογένη πλοιάρχου του Τιτανικού.

Την Διονυσιακή φάτσα του Κραουνάκη, μ’ αυτή του μαέστρου της ορχήστρας και την Πρέσπα και την Βεγορίτιδα, με τα σκοτεινά νερά του Ατλαντικού που κατάπινε λίγο αργότερα τον Τιτανικό.

Εκτός από τους «κολλητούς», θα κλαίνε την απουσία Λιάνη κι όλη η «νυχτο-κλαψουρο-κουλτούρα» της Αθήνας, που το καλοκαίρι, που είναι άδεια η πρωτεύουσα, κάναν, χρόνια τώρα, γερές «αρπαχτές» στα «ΠΡΕΣΠΕΙΑ» των

ιθαγενών της Φλώρινας.

Και το πλήθος του φιλοθεάμονος κοινού, που ανέξοδα απολάμβανε μια εκδήλωση – έθιμο εικοσαετίας, που παραπέμπει στην αλλοτινή – προμνημονιακή Ελλάδα, έμοιαζε με τους επιβάτες του δύσμοιρου πλοίου.

Σε μια Φλώρινα που πάνω από μια 20ετία καπετάνιος ήταν ο ικανότατος κι επικοινωνιακότατος Γιώργος Λιάνης, τελειώνοντας(!) τη θητεία του όπως ο ίδιος διακηρύσσει, είναι καλό να γίνει ένας απολογισμός των όποιων θετικών– αρνητικών έγιναν στη σημαδιακή και μακρόχρονη θητεία του στη Βουλή.

Ένα, που κανείς δεν μπορεί να του αρνηθεί, είναι ότι έκανε τη Φλώρινα στο Πανελλήνιο γνωστή.

Ο Καντιώτης κι ο Λιάνης, με αυτά και με ‘κεινα, κάναν την Φλώρινα «Brand name», συνώνυμο της γραφικότητας της μεθορίου των …υψηλοφρόνων κατοίκων της, όπως συνήθιζε να λέει ο Γιώργος…

Ο Λιάνης έχει μέρος της ευθύνης για το σημερινό οικονομικό μας μπάχαλο και του μισοβυθισμένου Τιτανικού!

Είναι αυτός που έπεισε τον ΑΝΔΡΕΑ κι έβαλε την υπογραφή του στην αίτηση μας για τους φαραωνικούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, με τα κερδισμένα, δεκάδες χρυσά ντοπα-μετάλλια…

Ακόμα σήμερα δεν ξεκαθάρισε το κόστος τους! Πόσο ευθύνονται για το σημερινό χάλι; Πόσοι φάγανε με «σαράντα μασέλες»; Και τι κερδίσαμε τελικά απ’ αυτήν τη φανφαρόνικη διεθνή μεγαλοεπιχείρηση, με τους φαταούλες αθάνατους και τις πολυεθνικές του αθλητισμού – θεάματος που τους έχουν μετατρέψει σε χρυσοφόρο πηγή.

Τι έγινε αυτή η «φούσκα» των χρυσών ολυμπιονικών μας, που θα ξεκοκαλίσει ισόβια τα προνόμια των φαρμακο-μεταλλείων τους;

Αυτή η επίπλαστη αίσθηση ανωτερότητας, ικανότητας, πανουργίας, που μας έβαζε στο χορό των πλουσίων – δυνατών κρατών της υφηλίου, έχει άμεση σχέση με την εν συνεχεία ευωχία, χαλάρωση, ρεμούλα, κατρακύλα, που μας οδήγησε στην επαιτεία δανεικών για να υπάρξουμε.

Και τελικά, βρεθήκαμε στα «κιλά» μας! Με ό,τι συνεπάγεται αυτό σε χλεύη, συμπεριφορά και πρακτικές απέναντι μας, από φτωχούς και πλούσιους του πλανήτη μας.

Τα «ΠΑΤΟΥΛΙΔΕΙΑ» και τα γιαπιά, σαν του Φιλώτα, ή τα ολοκληρωμένα σε κάθε κεφαλοχώρι γιγάντια Κλειστά Γυμναστήρια που έγινε βραχνάς η λειτουργία τους, οι πισίνες ολυμπιακών προδιαγραφών, είναι έργα Συβαρίτικα (περίτεχνες βρύσες δημόσιες, χωρίς νερό), που χρεώνονται στην «προσφορά» Λιάνη…

Ένας σεισμός, που δεν άφησε στο νομό άστεγο, έγινε ατμομηχανή – οργασμός ανοικοδόμησης. Μηχανικοί, υλικά, ….., Αλβανοί, δουλειές με φούντες στο μόνιμα «αδικημένο» νομό μας…

Φυσικά τώρα, ο φτωχός – αφελής που γκρέμισε το πατρικό των 70 τ.μ. κι έχτισε μια σπιταρόνα, ψάχνει στο στρίφωμα της άδειας τσέπης να πληρώσει τη δόση του σεισμοδανείου!

Την εποχή που χαράζονταν οι οδικοί άξονες της Εγνατίας, εμείς ζητούσαμε και παίρναμε σαν νομός «επίδομα θέρμανσης», μόνοι σε όλη την Ελλάδα! Εκείνο το σλόγκαν «Η Ελλάδα αρχίζει απ’ την Φλώρινα» έγινε …Καστοριά!!

Δεν θα συνεχίσω. Δεν είναι μιζέρια, ούτε γκρίνια η πολιτική κριτική. Αν ήταν άλλος – οποιοσδήποτε στη θέση Λιάνη, τι θα γινόταν; θα μου αντίτεινε κάποιος. Σίγουρα, τίποτε ιδιαίτερο…

Το χειρότερο με τον Λιάνη είναι ότι έπεισε και σχεδόν το αποδείκνυε, ότι δεν υπήρχε … πρόβλημα άλυτο ή αίτημα αδύνατο γι’ αυτόν!! Κι αυτό εξέθρεψε μια λογική, να πάρουμε, ν’ αρπάξουμε, να φάμε, να βολευτούμε …να, να!!

…Να φτιάξουμε ανύπαρκτη πομώνα για την επιδότηση…

…Να δηλώσουμε ανύπαρκτα στρέμματα, καλλιέργειες, ζώα, ο Άγιος υπουργός μας προστατεύει…

…Να πάρουμε επιδότηση σαν έμποροι, επειδή βομβαρδίζεται το Βελιγράδι και πληττόμαστε!!

…Να φτιάξουμε δεκάδες σχολές στην Φλώρινα, να περνάνε τα παιδιά των Ελλήνων με βαθμό 4, 5, 6!! Να νοικιάζουμε τα studio που φτιάξαμε γκρεμίζοντας το Φλωρινιώτικο νεοκλασικό που θα υφάζουμε τώρα, πηγαίνοντας και για ψώνια στο Μοναστήρι!!

Όλοι μας κάτι ψιλοφάγαμε ή κάτι είχαμε σαν αίτημα – μισοπαράπονο για τακτοποίηση απ’ τον Μάγο – Γιώργο!! Μετάθεση - απόσπαση – διορισμός - βαθμός, εξέλιξη!! Απλά, ανθρώπινα και «κατά συνθήκη» κεκτημένα, σ’ ένα σύστημα που «έφτιαχνε» τα πάντα.

600 – 700 εκατομμύρια δραχμούλες, τα χρόνια εκείνα, κατ’ έτος τα «ΠΡΕΣΠΕΙΑ»!!! Όλα διάφανα, όλα καθαρά, όλα νόμιμα!! Αλλοίμονο τώρα!!

Οι «κολλητοί» του, διατείνεται ο Γιώργος στην τελευταία του συνέντευξη, έγιναν φτωχότεροι με τη φιλία του τόσα χρόνια στην «κουτάλα»!! Είναι το καλύτερο ανέκδοτο, ακόμα και για την προ Μνημόνιο εποχή, όχι τώρα που πονήρεψε ακόμα κι η μάννα μου που τις πετσοκόβουν τη σύνταξη του ΙΚΑ!!

Εκτός από τους «κολλητούς», θα κλαίνε την απουσία Λιάνη κι όλη η «νυχτο-κλαψουρο-κουλτούρα» της Αθήνας, που το καλοκαίρι, που είναι άδεια η πρωτεύουσα, κάναν, χρόνια τώρα, γερές «αρπαχτές» στα «ΠΡΕΣΠΕΙΑ» των ιθαγενών της Φλώρινας. Είδαμε Βισο-Βανδήδες, Κούκες, Μούκες και περούκες, είχε και τα καλά της η εποχή Λιάνη. Είχαμε μια εκπροσώπηση –ιδίως στα κανάλια- κουλτουριάρικη, κοσμοπολίτικη, άνετη, γκλαμουράτη, αεράτη.

Θέσεις και απόψεις επί παντός επιστητού, πέρα από την ξύλινη γλώσσα, κάτι σαν Πανίκας Ψωμιάδης της TiVi, αλλά σε «σοφιστικέ» στυλ! …Και φυσικά, πάντα με τις πλάτες τις γερές των ανθρώπων του σιναφιού, της μαζικής επικοινωνίας, που υποκλίνονται σ’ αυτό οι πάντες.

…Αν δεν μαθαίναμε απ’ την TiVi πριν 10 χρόνια για το δράμα της Ντάνας, της μικρής μαθήτριας του Αγίου Αχίλλειου, που καθημερινά με τη βάρκα περνούσε απέναντι για το σχολείο της, πως θα γινόταν αλλιώς η πεζογέφυρα των εκατοντάδων εκατομμυρίων δραχμών, που η αλήθεια είναι – παρεμπιπτόντως- και ωραίο έργο, περίεργα…

Στα θετικά του Λιάνη είναι το γκρέμισμα εκείνου του απολίτικου κι ανεγκέφαλου τοπικού ρατσισμού (ντόπιοι – πρόσφυγες), που, ιδίως στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, κάποιοι καλλιέργησαν σαν μονοκαλλιέργεια που αποδίδει προσωπικούς καρπούς.

Κατήγγειλε κι απελευθέρωσε χρόνιες φοβίες του ντόπιου πληθυσμού, απομεινάρια του εμφυλίου και του παρακράτους της δεξιάς, για τη γλώσσα, τη μουσική, τους χορούς, την ιστορία του, την ελεύθερη επάνοδο των Μακεδόνων Πολιτικών προσφύγων. Πράγματα ταμπού για την εποχή εκείνη. Με αμηχανία οι πλείστοι του χώρου τα ακούγαμε.

Ο μακαρίτης ο Παύλος Στεφανίδης, με μια ανεπανάληπτη ατάκα του –έλεγε τέτοια ωραία- δικαιολόγησε την υστέρηση μας, όλων των άλλων, σ’ αυτό το θέμα …είναι άλλο πράγμα να ‘σαι μαύρος και να ζητάς δικαιώματα για τους μαύρους κι άλλο να ‘σαι βαμμένος μαύρος…

Ο Λιάνης είναι βαμμένος μαύρος… Υπήρξε γνωστός αφιλοχρήματος και χουβαρντάς, όπως όλοι οι «παίχτες»… Και πάνω απ’ όλα, διαχρονικός αρσενικός, εραστής του ωραίου φύλλου, κόντρα στους στεγνούς ή κουνιστούς που πλημμυρίζουν το προσκήνιο της Δημόσιας ζωής.

Αδικεί κατάφορα την εικόνα του και υστεροφημία του με τη δραπέτευση του απ’ το «μισοβυθισμένο Τιτανικό», μ’ όποια δικαιολογία κι αν διανθίζει…

Τώρα στα δύσκολα χρειάζονται οδηγητές κι αγωνιστές –όταν είναι κι επώνυμοι και με πείρα- για τον τόπο και τον Λαό. Εκτιμώ ότι, ή κουράστηκε, ή φοβήθηκε, ή τελείωσε..

Είναι άλλωστε γνωστό, ότι πρώτα πηδάνε στη θάλασσα απ’ το βυθιζόμενο καράβι οι ποντικοί του. Ο καπετάνιος μένει πάντα τελευταίος, με ό,τι συνεπάγεται αυτό!

Του συνεργάτη του "Περισκοπίου" Α.Θ.Ρ.

Πηγή: Εφ. "ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ"