Εργασιακός Μεσαίωνας και στα Νομικά Πρόσωπα του Δήμου Φλώρινας

Η Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Φλώρινας καταγγέλλει τον απαράδεκτο Κανονισμό Προσωπικού της Κοινωφελούς Επιχείρησης Δήμου Φλώρινας που ψηφίστηκε και υιοθετήθηκε από όλες της παρατάξεις του Δημοτικού Συμβουλίου πλην της Λαϊκής Συσπείρωσης (και της προσωπικής ψήφου της κ. Μούσιου).

Δεν γνωρίζουμε και δεν μας ενδιαφέρει εάν το κείμενο συντάχθηκε από τα στελέχη του Δήμου ή εστάλη από το υπουργείο Εσωτερικών. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι το Δημοτικό Συμβούλιο υιοθέτησε έναν κανονισμό προσωπικού επιχείρησης που μέχρι τώρα συναντούσαμε μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες άγριας εκμετάλλευσης εργαζομένων. Έτσι και αλλιώς ξέρουμε ότι οι Δήμοι είναι το μακρύ χέρι εφαρμογής της πολιτικής του κεφαλαίου και των κομμάτων – υπηρετών του.

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς:

• Ανεξέλεγκτες ρουσφετολογικές προσλήψεις διμηνιτών (άρθρο 6) καθώς θα αποφασίζονται είτε από το ΔΣ με πρόταση του Προέδρου (συνήθως του εκάστοτε Δημάρχου) ή απευθείας από τον Πρόεδρο με εξουσιοδότηση από το ΔΣ. Προσοχή: χωρίς την πρωτοβουλία του Προέδρου δεν γίνεται πρόσληψη διμηνίτη. Για τις υπόλοιπες προσλήψεις εκτός διαδικασιών Ν. 2190/94 αποφασίζει επιτροπή που συστήνει το ίδιο το όργανο.
• Οι άδειες των εργαζομένων υπόκεινται στην ΑΠΟΛΥΤΗ κρίση της επιχείρησης (άρθρο 10)
• Οι απολύσεις είναι ελεύθερες και οι τρόποι λύσεις απαριθμούνται ενδεικτικά!! Μπορεί συνεπώς να λυθεί για οποιονδήποτε λόγο σκαρφιστεί η εκάστοτε εργοδοσία!
• Μνημειώδες είναι το Πειθαρχικό δίκαιο που προβλέπεται στο άρθρο 13. Οτιδήποτε μπορεί αποτελέσει πειθαρχικό παράπτωμα που επισύρει ποινή από επίπληξη μέχρι απόλυση! Μεταξύ των «αδικημάτων» που και πάλι απαριθμούνται ενδεικτικά («ιδίως») δεν υπάρχει διάκριση βαρύτητας. Ο καθένας μπορεί να απολυθεί για οτιδήποτε με απλή απόφαση του ΔΣ της Επιχείρησης. Μάλιστα για την ποινή της απόλυσης ουσιαστικά δεν προβλέπεται εσωτερική προσφυγή μια που το όργανο που την επιβάλλει είναι το ίδιο το ΔΣ. Έτσι πειθαρχικά παραπτώματα χαρακτηρίζονται μεταξύ άλλων: «Η αναξιοπρεπής διαγωγή μέσα και ΕΞΩ από την επιχείρηση»,  «η ραθυμία, η αμέλεια και η ατελής ή μη έγκαιρη εκπλήρωση του καθήκοντος» (σσ. Όλα αυτά με τα κριτήρια που ορίζει το εκάστοτε Δ.Σ;) – και το καλύτερο: «Κάθε πράξη ή παράλειψη που προέρχεται από δόλο ή βαριά αμέλεια, η οποία αν και είναι κατά τους τύπους νόμιμη, μπορεί οπωσδήποτε να βλάψει την επιχείρηση»!  εδώ μπορούν να χωρέσουν τα πάντα. Από την συμμετοχή στην απεργία και τις κινητοποιήσεις εργαζομένων, από την αντίσταση στην αντιλαϊκή πολιτική και την οργανωμένη άρνηση πληρωμής των χαρατσιών μέχρι την άσκηση κριτικής ή οτιδήποτε άλλο.

Και όλα αυτά σε ένα συνονθύλευμα σολοικισμών και κακοποίησης της ελληνικής γλώσσας. Μεταξύ πολλών άλλων αναφέρεται: Η εργασιακή σχέση λύεται και... «ε. αυτοδίκαια, με την συμπλήρωση των προϋποθέσεων αρμοδιότητας που ο νόμος ορίζει». Όποιος καταλάβει τι σημαίνει αυτή η φράση  ήδη αντιλαμβάνεται τα νέα ελληνικά στον καιρό του Μνημονίου.

Ίσως γι αυτό (γλώττα λανθάνουσα…), ο Κανονισμός βιάζεται να αναγγείλει ότι διέπεται (σε παγκόσμια πρωτοτυπία) από την ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ (ακόμα Εργατική λέγεται, κάντε λίγη υπομονή) νομοθεσία (άρθρο 1.4). Και φυσικά μετά από όλα αυτά καλεί και θέτει ως προϋπόθεση την εργασιακή ειρήνη!!

Και όμως αυτός ο κανονισμός ψηφίστηκε χωρίς να μπει κανείς στον κόπο να απαντήσει έστω στα αυτονόητα.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό το εργασιακό μοντέλο θα περάσει και στα άλλα Νομικά Πρόσωπα του Δήμου Φλώρινας αλλά και σε αυτόν τον ίδιο. Είναι συνέχεια των συμβασιούχων, των διμηνιτών και τριμηνιτών με αμοιβές κάτω από τα όρια της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Θέλουν τους εργαζόμενους πειθήνιους. Περνούν μέσα από τους Δήμους εξοντωτικές εργασιακές σχέσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Καμία ανοχή δεν μπορεί να υπάρξει. Όλοι να βγάλουν τα συμπεράσματά τους.

Καλούμε όλους τους εργαζομένους στο Δήμο να συσπειρωθούν στο ταξικό συνδικάτων εργαζομένων ΟΤΑ στη Φλώρινα που τώρα ιδρύεται.

Αποφασιστικά να διεκδικήσουν την κατάργηση του απαράδεκτου αυτού Κανονισμού και την αποτροπή υιοθέτησης του και από άλλους φορείς. Καλούμε όλους τους εργαζομένους, ειδικά του ιδιωτικού τομέα, να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους. Να μην εγκλωβιστούν σε ψευτοδιλήμματα και τεχνητούς διαχωρισμούς. Κάθε μέτρο που λαμβάνεται σε βάρος μια μερίδας εργαζομένων μεταφέρεται και σε άλλο.

Μόνο η κοινή πάλη και η αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων δίνει ρεαλιστική διέξοδο υπέρ του λαού.