Τι θα μου κάνουν, θα μου τραβήξουν το αυτί;

Προχθές, Δευτέρα 28/11 πραγματοποιήθηκε η πολυαναμενόμενη συνάντηση με το δήμαρχο Φλώρινας κ. Βοσκόπουλο. Η συνάντηση αυτή, "μόλις" 3 εβδομάδες μετά το ποδηλατικό μου ταξίδι στο Υπουργείο Παιδείας, έμελλε να είναι επεισοδιακή.

Την εβδομάδα που προηγήθηκε, έγινε αυτοψία των προσωρινών χώρων μεταστέγασης, που είχαν προταθεί από το δήμαρχο. Η αυτοψία έγινε από τον Δ/ντη Δευτεροβάθμιας Εκπ/δευσης, την Δ/ντρια του ΕΕΕΕΚ, την πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων και από εμένα. Η πτέρυγα που υποτίθεται ήταν κενή, στο κτίριο του ΟΑΕΔ, είναι γεμάτη από μαθητές. Οι αίθουσες στο κτίριο της ΔΕΗ, γεμίζουν εκ περιτροπής από μαθητές πέρα από το γεγονός ότι οι αίθουσες αυτές είναι στο πρώτο όροφο του κτιρίου, με "μόνο" 30 σκαλοπάτια. Ιδανικό για παιδιά με ειδικές ανάγκες.... Και τέλος, το παλιό στρατόπεδο, είναι ένας χώρος εγκαταλελειμμένος, με τολ που σαπίζουν.

Την ημέρα που θα γινόταν η αυτοψία, συναντήθηκα τυχαία στο δρόμο με το δήμαρχο, ο οποίος με διαβεβαίωσε ότι "...έχω ήδη στείλει τα χαρτιά, πέρνα από το δημαρχείο να στα δείξω..." Βλέποντας με γεμάτο απορία, μου εξήγησε ότι είχε στείλει στις αρμόδιες υπηρεσίες τα έγγραφα, ζητώντας τους παραπάνω χώρους για προσωρινή στέγη.

Τις μέρες που ακολούθησαν, προσπαθούσα να κλείσω ραντεβού μαζί του, για να κάνουμε όλοι μαζί την συζήτηση για το θέμα, αλλά ήταν αδύνατο. Ανταμείφτηκα βέβαια από την συγκομιδή των εν λόγω εγγράφων, που απευθύνονταν στο ΓΕΣ, στον ΟΑΕΔ και στη ΔΕΗ. Χωρίς καμία έκπληξη, διαπίστωσα ότι η ημερομηνία στα έγγραφα ήταν τη μέρα που συναντηθήκαμε. Δεν τα είχε στείλει λοιπόν, το έκανε απλά εκείνη τη μέρα! Ήταν λοιπόν φανερό, ότι ο κ. Βοσκόπουλος απέφευγε όσο μπορούσε εκείνη τη συνάντηση.

Το πρωινό της Δευτέρας λοιπόν, περιμέναμε στο σαλονάκι το δήμαρχο που θα ερχόταν γύρω στις 10. Τελικά, ο δήμαρχος κατέφθασε "μόλις" στις 12, είδε 2 άτομα και έφυγε εκτάκτως.... Ακόμα μια ώρα αναμονής και τελικά επέστρεψε. Ήρθε η σειρά μας και μπήκαμε όλοι μέσα στο γραφείο του.

Από τα πρώτα λεπτά, το ύφος του ήταν επιθετικό αν και εμείς προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε ότι οι 3 προσωρινές λύσεις που είχε προτείνει ήταν ανεδαφικές. Μας διόρθωσε, λέγοντας ότι δεν εννοούσε το παλιό στρατόπεδο, αλλά αυτό που στεγάζει το 504 Τάγμα Πεζικού (ΤΠ)!!! Όταν όλοι κοιταχτήκαμε με απορία, μας αποδοκίμασε λέγοντας ότι "... αυτό είναι φιλέτο, αλλά αν δεν το θέλετε δεν πειράζει!"

Επιμείναμε στη θέση μας, ότι δηλαδή η καλύτερη προσωρινή λύση είναι το σχολείο που αρχικά είχε προταθεί, στο διπλανό οικισμό του Σίμου Ιωαννίδη, αφού πρώτα μετακινήσει τη νομική του υπηρεσία που προσφάτως είχε στείλει εκεί.

Μας έδωσε αόριστες απαντήσεις, χωρίς κάποιο χρονοδιάγραμμα, μιλούσε συνέχεια υποτιμητικά ακόμα και στις γυναίκες που ήταν παρούσες. Το κλίμα ήταν έντονο, απλά και μόνο γιατί αυτός το κλιμάκωνε.

Όταν ήρθε η σειρά μου, του εξήγησα εν συντομία γιατί τα παιδιά πρέπει να πάνε στο παραπάνω σχολείο ΑΜΕΣΑ, και ότι πρέπει παράλληλα να ξεκινήσει τη διαδικασία με το Υπουργείο Παιδείας για την ανέγερση του νέου κτιρίου. Τότε ήρθε η καταπληκτική του ατάκα, ".... τι θα μου κάνουν στο Υπουργείο, θα μου τραβήξουν το αυτί;" Ειλικρινά, μπροστά σε τέτοιο θράσος, τα υπόλοιπα περισσεύουν...

Στη συνέχεια το θράσος του συνεχίστηκε, διώχνοντας μας όλους από το γραφείο του. Ήταν μια σπασμωδική κίνηση, μια και βρέθηκε μπροστά σε ένα κοινό μέτωπο, με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο. Ήταν κάτι που δεν είχε συνηθίσει να αντιμετωπίζει...

Δυστυχώς το αποτυχημένο πείραμα της κυβέρνησης με τον Καλλικράτη ΙΙ, συγκεντρώνει όλες τις εξουσίες όχι μόνο στο δήμο, αλλά στο πρόσωπο του εκάστοτε δημάρχου, με αποτέλεσμα να τον καθιστά έναν πραγματικό φεουδάρχη.

Όσο και να παλεύει ο κ. Βοσκόπουλος να εξυπηρετεί μόνο τους ημετέρους και να αγνοεί τα υπόλοιπα προβλήματα των δημοτών του, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η αντίδραση του κόσμου εναντίον του. Θα το καταλάβει εν καιρώ.

Σπύρος Καρατζούλης