Η Ραδιοφωνία στην Φλώρινα

(Συνέχεια του κειμένου  «Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Φλώρινας»).

Στο προηγούμενο δεν αναφέρθηκαν μερικά ονόματα και εκπομπές, και οφείλουμε να τα αναφέρουμε. Ήταν η λαογραφική και ιστορική εκπομπή «Ιστορικά στοιχεία του Νομού Φλώρινας», με τον Ανδρέα Τσώκα. Μουσικές εκπομπές με τον Ιωάννη Σημαντήρα. Η εκπομπή «Λόγο στον λόγο» με τον Γεώργιο Μπέλλη. Εκπομπή με λαογραφικά, ιστορικά 

θέματα και συλλογικές δράσεις με την Σάσσα Μέλλιου και την Σοφία Ζουζέλη. Η εκπομπή «Διαδρομές» με πολιτικά και επίκαιρα θέματα, της Σοφίας Ζουζέλη.

Δεν αναφέρθηκαν επίσης και οι παρακάτω  τεχνικοί του σταθμού, όπως Γεώργιος Παπανδρέου, Δημήτριος Μπαζόπουλος, Άλκης Δερματάς, Βασίλειος Πέτρου, Ιωάννης Στραπάτσας, Κωνσταντίνος Ναλπαντίδης, Θεόφιλος Θεοδώρου, Αργύρης Βίλδος, Χρήστος Σουμαλάς, Αθανάσιος Βαρδιάμπασης, Αρχόντης Ιωαννίδης και τέλος Θεόδωρος Μπογιαννίδης, Κωνσταντίνος Βοζινίδης και Νικόλαος Δούγλας.

Η ΕΡΑ Φλώρινας ήταν ο πρώτος κρατικός ραδιοφωνικός σταθμός στην Ελλάδα, που έκανε διασυνοριακή συνεργασία με τους κρατικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς του Μοναστηρίου (Π.Γ.Δ.Μ.) και της Κορυτσάς (Αλβανία), με κοινές εκπομπές. Το πιλοτικό αυτό πρόγραμμα κράτησε μια τριετία περίπου.

  

Οι πειρατικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί στα μεσαία κύματα

Μεταπολεμικά η ραδιοφωνία ήταν αυστηρά κρατική, επειδή έγινε μέσο με το οποίο στήριζαν το κατεστημένο. Η νομοθεσία ήταν πολύ αυστηρή σε σχέση με την εκπομπή ραδιοκυμάτων, και μάλιστα τα αυτοκίνητα με ραδιογωνιόμετρα συχνά επισκέπτονταν την περιοχή μας για τον εντοπισμό ασυρμάτων. Οι πληγές του εμφυλίου πολέμου ήταν ακόμη ανοιχτές και ο Ψυχρός Πόλεμος παγκοσμίως ήταν στο αποκορύφωμά του. Έτσι πέρασαν οι δυο πρώτες δεκαετίες μετά τον πόλεμο.

Τα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο υπήρχαν λίγοι ραδιοτεχνίτες, οι οποίοι επισκεύαζαν συσκευές ραδιοφώνων και ποτέ δεν ασχολήθηκαν με πομπούς, επειδή πιθανότατα δεν είχαν μάθει να κατασκευάζουν ή επειδή τους ενδιέφερε μόνο το μεροκάματο.  Στα τέλη της  δεκαετίας του 1960 πολλοί απόφοιτοι του γυμνασίου γράφτηκαν στην μέση σχολή ηλεκτρονικών και την ανωτέρα ηλεκτρονικών στον ΕΥΚΛΕΙΔΗ στην Θεσσαλονίκη. Ήταν οι πρώτες σχολές ηλεκτρονικών στην βόρεια Ελλάδα και αργότερα λειτούργησε και η σχολή ηλεκτρονικών ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ.  Οι σπουδαστές αυτών των σχολών ήταν οι πρώτοι που ασχολήθηκαν με τους πομπούς ραδιοφώνων και τους πειρατικούς σταθμούς. Ήδη στα τέλη της δεκαετίας του 1960 στη Θεσσαλονίκη λειτουργούσαν πολλοί τέτοιοι παράνομοι ραδιοσταθμοί και παρά την αυστηρό καθεστώς και την νομοθεσία οι ραδιοπειρατές αυξανόταν. Πολλοί από αυτούς συνελήφθησαν και δικάστηκαν, χωρίς όμως να περιοριστεί το φαινόμενο της ραδιοπειρατείας. Οι πειρατικοί αυτοί σταθμοί είχαν μόνο τραγούδια και αφιερώσεις. Έτσι δεν ακουγόταν τίποτε άλλο παρά μόνο ονόματα, όπως «από τον Πέτρο για την Σούλα, από τον Γιάννη για την Ρούλα ...» και στην συνέχεια κάποιο τραγουδάκι. Η νεολαία όμως ήταν ενθουσιασμένη από την πειρατική ραδιοφωνία, επειδή ήταν παράνομη, είχε πολύ τρέλα, ήταν κάτι καινούριο και είχε γίνει συρμός.

Στη Φλώρινα δεν υπήρχαν πειρατικοί σταθμοί όπως στην Θεσσαλονίκη, με πολύωρες εκπομπές και αφιερώσεις. Υπήρξε όμως ένας μικρός πομπός που τον είχε κατασκευάσει ένας μαθητής της Τεχνικής Σχολής Φλώρινας.  Στη προσπάθειά του να διορθώσει ένα ραδιόφωνο και κάνοντας διάφορα πειράματα,  κατάφερε να κατασκευάσει έναν πομπό στα μεσαία κύματα. Το 1960 περίπου άρχισε να κάνει εκπομπές από το σπίτι του στην οδό Παύλου Μελά. Οι εκπομπές γινόταν με κάθε προφύλαξη και με πολύ φόβο, επειδή η νομοθεσία ήταν πολύ αυστηρή εκείνα τα χρόνια. Έτσι κανένα όνομα δεν ακουγόταν, παρά μόνο λαϊκά τραγούδια για μια ώρα κάθε ημέρα στους 1200 χιλιοκύκλους και για οκτώ μήνες περίπου. Σταμάτησε τις εκπομπές αυτές, επειδή φοβόταν μην τυχόν αποκαλυφτεί και οι συνέπειες ήταν γνωστές. Ο πρώτος αυτός πομπός δεν είχε μεγάλη εμβέλεια και ακουγόταν μόνο στις γειτονιές κοντά στην οδό Παύλου Μελά. Τέτοιοι πομποί για κρυφές πειραματικές εκπομπές κατασκευάστηκαν και από άλλους, όπως κάποιος στην γειτονιά του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος είχε έναν μικρό πομπό στο σπίτι του  και σε αραιά χρονικά διαστήματα μετέδιδε κανένα τραγούδι. Επίσης ένας τεχνικός του Στρατιωτικού Ραδιοφωνικού Σταθμού Φλωρίνης, ασχολήθηκε πειραματικά με τους πομπούς των μεσαίων και βραχέων κυμάτων.

Το 1966, ο παραπάνω μαθητής της Τεχνικής Σχολής αγόρασε, από την Θεσσαλονίκη, έναν καλό πομπό των μεσαίων κυμάτων, και έκανε έναν νέο σταθμό στο σπίτι του στην οδό Παύλου Μελά. Το σταθμό του τον ονόμασε «Πειρατικός Ραδιοφωνικός Σταθμός» και έκαμνε εκπομπή με λαϊκά τραγούδια μια ώρα την ημέρα. Ο πομπός αυτός ακουγόταν μέχρι το Αμύνταιο, αλλά η προσπάθεια αυτή δεν κράτησε περισσότερο από τρεις μήνες, εξ αιτίας του φόβου και της αυστηρής νομοθεσίας.

Το 1972 περίπου λειτούργησε ένας μικρός πειρατικός πομπός στα μεσαία κύματα, από κάποιον οικότροφο του Εθνικού Οικοτροφείου. Ο οικότροφος μεταγράφτηκε από άλλο Οικοτροφείο, και μαζί του έφερε τον πομπό, τον οποίο τοποθέτησε στην σοφίτα του κτιρίου του Οικοτροφείου, και κρυφά έκανε εκπομπές μικρής διάρκειας με ξένα τραγούδια και κυρίως με τραγούδια των Μπιτλς. Δεν κράτησε πολύ αυτή η προσπάθεια, ούτε έναν μήνα και ο πομπός ανακαλύφτηκε από τον Διευθυντή του Οικοτροφείου. Τελικά η υπόθεση έφτασε μέχρι το Τμήμα Ασφαλείας, όπου και κατασχέθηκε ο πομπός.

Οι πειρατικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί στα FM

Κάποιος, το 1974 έφερε από την Γερμανία, όπου εργαζόταν, έναν πομπό των FM κυμάτων και ανώνυμα μετέδιδε ελαφρά ελληνικά τραγούδια και ξένα, κατά διαστήματα, για έναν χρόνο περίπου.

Ένας άλλος πειρατικός σταθμός στα FM ήταν το «ΡΑΔΙΟ ΦΛΩΡΙΝΑ», που ακουγόταν και ως «TSIRI BROTHERS» για να μπερδεύουν την αστυνομία. Ο σταθμός αυτός είχε όνομα και έκαμνε αφιερώσεις. Τον πομπό τον έφερε από το Ηράκλειο της Κρήτης, κάποιος Φλωρινιώτης., όπου σπούδαζε, και μαζί με τους φίλους του, στέγασαν τον σταθμό τους στην σοφίτα ενός ξενοδοχείου. Εκτός τον πομπό, την κεραία και το μικρόφωνο, είχαν ένα πικάπ και λίγους δίσκους με τραγούδια της εποχής. Η συχνότητα του σταθμού ήταν στους 91 MHZ δίπλα στο κρατικό σταθμό και η εμβέλεια του κάλυπτε μόνο την πόλη. Από τον σταθμό αυτόν ακουγόταν μονοφωνικά κάποιες ώρες το μεσημέρι και το βράδυ τραγούδια με τον Ντέμι Ρούσο, τους ΑΒΒΑ, και διάφορα συγκροτήματα ξένα και ελληνικά. Οι αφιερώσεις ήταν πολλές και πολλές φορές αόριστες, όπως «στο γλυκό κορίτσι», «φιλάκια σε όλες», «με πολύ αγάπη» και άλλες. Ο φόβος όμως μη συλληφθούν από την αστυνομία τους ανάγκαζε να κρατούν την ανωνυμία τους, αλλά και να μεταφέρουν τον πομπό σε σπίτι στην οδό Αρριανού  και πάλι πίσω στο ξενοδοχείο. Ο σταθμός αυτός λειτούργησε το καλοκαίρι του 1976 και περίπου τον Σεπτέμβριο έκλεισε.

Ο επόμενος σταθμός ήταν ο «ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ», που στεγαζόταν στην οδό Νικολάου Πύρζα κοντά στην πλατεία. Το πρόγραμμα του ήταν μουσική και τραγούδια. Τα ραδιογωνόμετρα της αστυνομίας όμως εντόπισαν τον σταθμό και ο πομπός κατασχέθηκε.

Το 1978 μέχρι και το 1980 λειτούργησε ο σταθμός ο «ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΜΑΓΟΣ», κρυμμένος σε ένα σπίτι στο ποτάμι κοντά στην γέφυρα του Αγίου Γεωργίου. Ο πομπός στα 101 FM ακουγόταν σε όλη την πόλη, κατά διαστήματα, και οι εκπομπές ήταν κυρίως ξένα τραγούδια, αφιερώσεις και μουσική από τις ταινίες «Γρανίτα με λεμόνι», που τότε προβάλλονταν στους κινηματογράφους.  Άλλος ένα σταθμός ήταν ο «ENDELWEIS».

Ο «ΙΠΤΑΜΕΝΟΣ ΟΛΛΑΝΔΟΣ» και άλλες φορές «2.24»  στεγαζόταν στην οδό Δημάρχου Παπαθανασίου και λειτούργησε από το 1980 μέχρι το 1985. Το πρόγραμμά του ήταν ξένα τραγούδια και ελληνικά της δεκαετίας του 1960.

Την ίδια εποχή ακουγόταν ο σταθμός «ROCKY», ο οποίος στην αρχή έκαμνε εκπομπές από το χωριό Νεοχωράκι, και μετά στεγάστηκε σε ένα διαμέρισμα στο Νέο Δρόμο

Ο «SKY  DRIVER» λειτούργησε το 1981 και μέχρι το 1989. Ο πομπός στεγαζόταν στα Μοναστηριώτικα και είχε κεραία «γκραν πλέι», όταν όλοι οι άλλοι είχαν δίπολο. Ο σταθμός δεν είχε τηλέφωνο και για αυτό τον λόγο όσοι ήθελαν να αφιερώσουν τραγούδια τηλεφωνούσαν στην καφετέρια ΛΑΜΟΥΡ στην οδό Σαρανταπόρου. Το 1984 συνεργάστηκαν και άλλοι και στις εκπομπές τους στην συχνότητα των 102 FM μετέδιδαν ως τόπο από όπου εκπέμπουν την Disney Land.  Το ψευδώνυμά τους ήταν Donald Duck, «2.24» και Satellite.

Το «RADIO SATELLITE» λειτούργησε από το 1982 μέχρι το 1989. Στεγαζόταν στα Μοναστηριώτικα και είχε πομπό αυτοταλάντωτο στην συχνότητα 94,5 και οι εκπομπές του γινόταν το μεσημέρι και αργά το βράδυ με αφιερώσεις και ξένα τραγούδια επιτυχίες της εποχής.

Οι «ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ» και αργότερα μετονομάστηκε «Ρ/Σ 104 FM»  λειτούργησε το 1982 και μέχρι το 1989, με παλιά λαϊκά τραγούδια, ελαφρά λαϊκά και πολλές αφιερώσεις. Ο πομπός στεγαζόταν στην περιοχή του Νοσοκομείου και η εμβέλεια του ήταν μεγάλη, που ξεπερνούσε τα όρια του νομού μας. Εκφωνήτρια ήταν κάποια  με το ψευδώνυμο «το αγριολούλουδο».

Το «ΡΑΔΙΟ ΑΡΑΜΗΣ» και άλλες φορές «4.67», καθώς και «Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ»  λειτούργησε το 1983 και μέχρι το 1986. Ο πομπός με συχνότητα 101 στεγαζόταν σε ένα διαμέρισμα της Λεωφόρου Νίκης και οι εκπομπές τους γινόταν αργά το βράδυ και μέχρι τα ξημερώματα με αφιερώσεις, με λαϊκά τραγούδια και ρεμπέτικα.

Το «STUDIO  PARADEISE»  λειτούργησε το 1985 στην σοφίτα ενός σπιτιού  στην οδό Βασιλέως Φιλίππου.. Οι εκπομπές τους ήταν ξένα τραγούδια και αφιερώσεις. Ο σταθμός αυτός λειτούργησε έναν χρόνο περίπου.

Το 1986, λειτούργησε το «ΡΑΔΙΟ ΑΙΝΙΓΜΑ», ο οποίος στεγαζόταν στην οδό Ταγματάρχου Φουλεδάκη.  Ο σταθμός είχε μεγάλη ποικιλία τραγουδιών, επειδή διέθετε 300 περίπου μικρούς και μεγάλους δίσκους. Στο «ΡΑΔΙΟ ΑΙΝΙΓΜΑ» συνεργάστηκαν πολλοί και όλοι είχαν ψευδώνυμα, όπως «Jonny  B»,  «Crazy  V», «ΠΓ2»,  «Peter  Pan», «Ηλίας», «ΓΚΦ» και  «Τ63».

Το  «STUDIO 54» με μεταβλητή συχνότητα στα FM, έκαμνε εκπομπές από την περιοχή της πλατείας Ηρώων. Οι εκπομπές γινόταν στον ελεύθερο χρόνο του με παλιά λαϊκά τραγούδια, από μικρούς δίσκους, δισκοθήκης  ταβέρνας. Ο σταθμός λειτούργησε από το 1986 μέχρι το 1987. Κατασχέθηκε όμως από την αστυνομία, όταν ο πομπός βρέθηκε σε κάποιο σπίτι, που έκαμναν εκπομπές με το όνομα  «2.65 FM».

Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 λειτούργησε το  «ΡΑΔΙΟ  ΦΛΩΡΙΝΑ» στη συχνότητα των 95,5 FM, στην οδό Σωκράτους. Το πρόγραμμα του ήταν ζωντανό και όλο το εικοσιτετράωρο με αφιερώσεις και ελληνικά και ξένα τραγούδια. Ο σταθμός διέθετε την μεγαλύτερη δισκοθήκη, που έφτανε τους 3.000 μικρούς και μεγάλους δίσκους. Ο σταθμός είχε πολλούς συνεργάτες.

Το 1989 και για δυο μήνες μόνο λειτούργησε ένας άλλος σταθμός με το όνομα «ΡΑΔΙΟ ΦΛΩΡΙΝΑ», σε ένα διαμέρισμα στην οδό Στεφάνου Δραγούμη.

Από μια καταγραφή που έγινε την περίοδο 1988-89, στην πόλη της Φλώρινας ακούγονταν οι παρακάτω πειρατικοί σταθμοί: «Τα παιδιά του βορρά», «Β13», «Υδροχόος», «Πλέι μπόι», «Ράδιο Σεϊχέλες», «Ράδιο Αίνιγμα», «265», «Μεξικάνος», «Ράδιο Τσάρλι», «Στούντιο λάιφ», «Τζερόνιμο», «Στούντιο 1», «Στούντιο 2», «Στούντιο 54», «432», «513», «Μίστερ Ρόζι», «Ματ Μαξ»,  «Λίζα το παράξενο κορίτσι», «Σάκης Φοξ», «Αλέξης ο Αχτύπητος», «Υδροχόος 2», «Ο ξενύχτης», και ο «Παράνομος».

Οι πειρατικοί και οι νόμιμοι σταθμοί στη περιφέρεια

Ο πρώτος πειρατικός ραδιοφωνικός σταθμός που ακούστηκε από τα χωριά της Φλώρινας ήταν αυτός των Κάτω Κλεινών. Το έφτιαξαν δυο σπουδαστές της ανωτέρας σχολής ηλεκτρονικών του ΕΥΚΛΕΙΔΗ. Ο πειρατικός αυτός σταθμός ονομαζόταν «Τα παιδιά της Φλώρινας», με λαϊκά τραγούδια, ξένες επιτυχίες και αφιερώσεις. Η συχνότητά του ήταν στα 1100 των μεσαίων κυμάτων και η ισχύς του 1000 βατ. Εκτός τον πομπό υπήρχαν και δυο πικάπ και ένα μαγνητόφωνο. Η κεραία του είχε μήκος 100 μέτρα και ήταν παράλληλη με το έδαφος και σε ύψος λίγο πιο πάνω από τις στέγες των σπιτιών. Ακουγόταν πέρα από τα όρια του νομού Φλώρινας. Ο πειρατικός αυτός σταθμός λειτούργησε την άνοιξη του 1974, αλλά μετά ενάμισι μήνα εντοπίστηκε από τις αρχές, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν με στρατιωτικό τζιπ στη Κοζάνη. Εκεί δικάστηκαν και αθωώθηκαν, επειδή  ισχυρίστηκαν ότι εξασκούνταν στα ηλεκτρονικά, καθώς ήταν σπουδαστές της σχολής ηλεκτρονικών. Ο πομπός όμως  κατασχέθηκε. Μετά τη Μεταπολίτευση, περίπου το 1975, ο ένας από τους δυο σπουδαστές έφτιαξε ένα άλλο μικρότερο πομπό και έκαμνε εκπομπές με τραγούδια και αφιερώσεις από τις Κάτω Κλεινές.

Και στο Αμμοχώρι υπήρχαν ραδιοπειρατές μετά τη Μεταπολίτευση. Κάποιος ηλεκτρονικός  έκαμνε εκπομπές στα μεσαία κύματα με λαϊκά και ποντιακά τραγούδια, το 1975 με το όνομα «Ρεμπέτης», και το 1976 με το όνομα «Μακεδόνας». Επίσης ένας άλλος, που σπούδαζε ηλεκτρονική, έφερε ένα πομπό μεσαίων κυμάτων από τη Θεσσαλονίκη και έκαμνε εκπομπές το καλοκαίρι του 1976 με το όνομα «3/Δ», και την περίοδο 1977 - 78 με το όνομα «Ελ Γκρέκο». Μετά χρησιμοποιούσε τα ονόματα: «Κώστας ο καλλιτέχνης», «Αλέξης ο καλλιτέχνης», «Κώστας ο αχτύπητος» και «Κώστας τζέραλ».   

Στο τέλος της δεκαετίας του 1970 και κυρίως στη δεκαετία του 1980 υπήρχαν και άλλοι πειρατικοί σταθμοί σε πολλά χωριά. Στο Αρμενοχώρι, στο Μεσονήσι ο σταθμός «Κρέιζι», στο Πέρασμα «ο Αλέξης ο ξενύχτης», στον Πολυπόταμο, στους Λόφους «Ο Μπίλης ο ακουάριος». Υπήρχαν και μερικοί άλλοι πειρατικοί σταθμοί στα χωριά, που όλοι τους κατασκευάστηκαν από σπουδαστές των σχολών ηλεκτρονικής.

Στο Αμύνταιο, κάποιος ηλεκτρονικός έφτιαξε ένα πομπό στα μεσαία κύματα το 1978 και έκαμνε εκπομπές με λαϊκά τραγούδια. Την περίοδο 1980 - 81 έκανε πομπό στα FM και έκαμνε ολονύχτιες εκπομπές με λαϊκά τραγούδια. Χρησιμοποιούσε πολλά ονόματα για λόγους ασφαλείας, όπως «Ράδιο 1», «Στούντιο 51» και «ABC». Οι συχνότητές του ήταν κοντά στα 100 ΜΗΖ. Πιάστηκε όμως το 1987, δικάστηκε και κατασχέθηκαν όλα τα μηχανήματά του.  Το 1992, ο σταθμός έγινε νόμιμος, στη συχνότητα 91,2 ΜΗΖ και με την επωνυμία «Ράδιο Αμύνταιο». Το πρόγραμμά του κρατούσε όλο το εικοσιτετράωρο με ενημερωτικές εκπομπές, τραγούδια και διαφημίσεις, καθώς και κάθε Σάββατο ζωντανές εκπομπές με καλεσμένους από τον πολιτικό και πολιτιστικό χώρο.

Τέλος στο χωριό Λέχοβο λειτούργησε ο «Ρ/Σ Λεχόβου» που αργότερα έγινε νόμιμος ραδιοφωνικός σταθμός μεγάλης εμβέλειας.

Οι ιδιωτικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί

Μετά την ψήφιση του νόμου για την ελεύθερη ραδιοφωνία η Ιερά Μητρόπολις Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, με πρωτοβουλία του Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη, ίδρυσε τον ραδιοφωνικό σταθμό «ΙΕΡΟΣ  ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ» στις συχνότητες 98,3 και 98,8 FM  STEREO. Ο αγιασμός του σταθμού έγινε στις 1^η Σεπτεμβρίου 1989, όπου ο Επίσκοπος Αυγουστίνος ανέφερε ότι εκπλήρωσε αυτό που είχε πει σε κάποιο κήρυγμά του ο Ι. Χρυσόστομος: «Πόσο θα επιθυμούσα, να ανέβω σε ένα ψηλό βουνό και από εκεί να κηρύξω και να πω: ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης». Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Μητροπόλεως είναι θρησκευτικός σταθμός και το πρόγραμμά του περιλαμβάνει προσευχές, θεία λειτουργία, βυζαντινούς ύμνους, κηρύγματα και κλασική μουσική.

Ο πρώτος ιδιωτικός ραδιοφωνικός σταθμός που ανήκε σε ιδιώτη και όχι φορέα και πήρε άδεια από το Υπουργείο Συγκοινωνιών το 1989 ήταν του Σωτήρη Κοσμάτου, το «ΡΑΔΙΟ ΦΛΩΡΙΝΑ 101,5 FM». Ο σταθμός στεγαζόταν στην οδό Βασιλέως Φιλίππου και η πρώτη εκπομπή του έγινε κατά την επέτειο της απελευθέρωσης της πόλης την 8^η Νοεμβρίου 1989. Οι εκπομπές του ήταν ποικίλες, αλλά και οι διαφημίσεις πολλές. Η εκπομπή «Πρωινά χρώματα» ήταν ανοικτή ενημερωτική εκπομπή με τον Κώστα Τρύφων και τον Νίκο Μαλάμα, κάθε πρωί από τις 8 μέχρι τις 11. Από αυτή την εκπομπή πέρασαν αρκετοί πολιτικοί, όπως ο Γιώργος Λιάνης, η Ελένη Ανουσάκη, ο Κωστής Στεφανόπουλος ως Πρόεδρος της ΔΗΑΝΑ και άλλοι.  Η εκπομπή «Μουσικό εναλλάξ» με τον Θωμά Ευθυμίου ήταν κάθε απόγευμα με ελληνικές και ξένες επιτυχίες. Η εκπομπή του Πέτρου Τσουρίλα ονομαζόταν «101,5 Ντεσιμπέλ» με ξένα τραγούδια και μουσική. Ο Περικλής Μούλης έκαμνε την εκπομπή «Τι ακούει η Φλώρινα» με ξένη μουσική. Εκπομπή έκαμνε και ο Γιάννης Σπανίδης, ενώ ο Βαγγέλης Γεωργιάδης έβγαινε με το μικρόφωνο στο δρόμο για αφιερώσεις. Έτσι πέρασαν τα πρώτα δυο χρόνια  λειτουργίας του σταθμού. Μετά συνεργάστηκαν ως δημοσιογράφοι ο Τηλέμαχος Κόκκος, η Χρύσα Σαπαλίδου, η Δώρα Οτζάκη και η Αλεξία Κίζου.

Για το ΡΑΔΙΟ ΦΛΩΡΙΝΑ η Θεοδώρα Κοσμάτου αναφέρει τα παρακάτω: «Το ΡΑΔΙΟ ΦΛΩΡΙΝΑ που διανύει τον 24^ο χρόνο παραγωγής και δημιουργίας γεννήθηκε ως μετεξέλιξη του ΣΚΥ DRIVER (1981) του Θωμά Ευθυμίου, γνωστού τερματοφύλακα της ποδοσφαιρικής ομάδας της Φλώρινας, στη θρυλική εποχή των πρώτων ραδιοερασιτεχνών της ιδιωτικής ραδιοφωνίας. Το ΡΑΔΙΟ ΦΛΩΡΙΝΑ του Σωτήρη Κοσμάτου (σήμερα της Θεοδώρας Κοσμάτου και με τεχνικό το Θωμά Ευθυμίου) εξέπεμψε για πρώτη φορά στον αέρα την 8-11-89, ημέρα εορτής της απελευθέρωσης της Φλώρινας. Η Φλώρινα σε αυτό τον τομέα προηγήθηκε. Από τα ραδιοκύματα της συχνότητας 101,5 στη Φλώρινα πέρασαν πολλοί μουσικοί παραγωγοί και δημοσιογράφοι, καθώς και τεχνικοί. Εκτός από το Θωμά Ευθυμίου τεχνικός , μουσικός παραγωγός ήταν ο Πέτρος Τσουρίλας , ο Νίκος Μαλάμας. Μουσικοί παραγωγοί διετέλεσαν οι Γιώργος και Χρήστος Σιαφλάς, Γιώργος Δόντσος, Γιώργος Περιβολάρης Χρήστος Μπαρδάκας, Γιώργος Ντουβαρτζίδης, Νίκος Καμπασνίτσαλης, Κώστας Παπαϊωάννου, Νίκος Σαββάκης, Γιάννης Αθανασιάδης, Τέγος Παναγιώτης, Βασίλης Λιόντης, , Κώστας Τρύφων , Περικλής Μούλης, Λένα Νιτσάγια, Ασπασία Βιγλάκη (Μίσκα), Σταύρος Μισκας.  Και δυο παιδιά που δεν είναι μαζί μας αλλά θα είναι πάντα στην μνήμη μας, Βαγγέλης Γεωργιάδης, Πούρικας Γιάννης. Ως δημοσιογράφοι – εκφωνητές ειδήσεων, άφησαν το στίγμα τους ο Τηλέμαχος Κόκκος, ο Κώστας Μπομπότας, η Χρύσα Σαπαλίδου, η Κάτια Τρύφων, η Τάμυ Αδάμου, η Αλεξία Κίζου, η Δώρα Οτζάκη, η Φανή Δράκου, ο Γιώργος Καψίδης. Η Φωτεινή Μπαζοπούλου,ο Σπύρος Ηλιάδης, η Ντόρις Κουτουράτσα, ο Θανάσης Γεωργούλας. Το Βlogg του ΡΑΔΙΟ ΦΛΩΡΙΝΑ πρωτοβγήκε στο διαδίκτυο την 12-2-2011 , ως ηλεκτρονική εφημερίδα, διανοίγοντας νέες προοπτικές στην τοπική δημοσιογραφία».

Ο επόμενος ραδιοφωνικός σταθμός που λειτούργησε με άδεια ήταν η «ΕΛΕΥΘΕΡΗ  ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑ», που ανήκε στην Νέα Δημοκρατίας. Ο τότε Πρόεδρος της ΟΝΕΔ, ο Θωμάς Θεοδώρου ήταν υπεύθυνος του σταθμού. Τα μηχανήματα αυτού του σταθμού ήταν τα καλύτερα και είχαν σταλεί από την Αθήνα. Ο σταθμός στεγαζόταν σε ένα διαμέρισμα στην κεντρική πλατεία και το πρόγραμμα του ήταν καλό επειδή συνδεόταν με ραδιοφωνικούς σταθμούς των Αθηνών, αλλά και επειδή είχε καλή δισκοθήκη με ελληνικά και ξένα τραγούδια. Ο κομματικός αυτός σταθμός διαλύθηκε το 1991. Αμέσως μετά στον ίδιο χώρο λειτούργησε ο σταθμός «ΚΟΣΜΟΡΑΔΙΟ».

Ο ραδιοφωνικός σταθμός «ΚΟΣΜΟΡΑΔΙΟ» του Γιάννη Παπαδόπουλου λειτούργησε τον Ιανουάριο του 1992, με την Χρύσα Σαπαλίδου. Μετά από λίγους μήνες ο σταθμός έκλεισε και τις συσκευές τις αγόρασε ο Σωτήρης Κοσμάτος.

Το «ΡΑΔΙΟ ΠΡΙΣΜΑ» λειτούργησε το 1991 - 92 από τον Ιωάννη Ζιούπα και κάποιο Γερμανό ο οποίος είχε πληρώσει τα μηχανήματα. Ο σταθμός στεγάστηκε σε κατάστημα στην οδό Νικολάου Χάσου και προβλεπόταν να προσλάβουν προσωπικό δώδεκα ατόμων, ως δημοσιογράφους, παραγωγούς και γραμματέα. Ο πομπός είχε μεγάλη εμβέλεια και το πρόγραμμά του, στις 8 το πρωί είχε εκπομπή στα γερμανικά, ενημερωτικό μαγαζίνο και τοπική ενημέρωση μέχρι τις 2 το μεσημέρι. Μετά και μέχρι το άλλο πρωί είχε πρόγραμμα με μουσική και τραγούδια. Προβλεπόταν να γίνει μια επιχείρηση το «ΡΑΔΙΟ ΠΡΙΣΜΑ» και αφού υπέβαλλαν την αίτησή τους στο Υπουργείο Συγκοινωνιών περίμεναν την άδεια. Είχαν κάνει μάλιστα και εγκαίνια και με τις ευχές της εκκλησίας και μπουφέ άρχισαν τις εκπομπές τους. Ο σταθμός όμως έκλεισε μετά τρεις μήνες, επειδή κάποιοι  πήραν τα μηχανήματα. Αυτό το άδοξο τέλος είχε το «ΡΑΔΙΟ  ΠΡΙΣΜΑ», που είχε όλες τις προϋποθέσεις να γίνει ένας καλός επαγγελματικός ραδιοφωνικός σταθμός.

Το  «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ» στη συχνότητα 101,1 FM λειτούργησε με πρωτοβουλία του Βουλευτή του ΠΑΣΟΚ,  Γιώργου Λιάνη. Στεγάστηκε σε κτήριο της οδού Ναούσης και τα εγκαίνια του έγιναν στις 2 Οκτωβρίου 1993. Οι τοπικές εκπομπές του ήταν λιγοστές. Ήταν όμως συνδεδεμένος με τον ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΪ 100,4  της Αθήνας και αναμετέδιδε το πρόγραμμά του όλο το εικοσιτετράωρο. Η διάρκεια της λειτουργίας του ήταν μικρή, επειδή σαν κομματικός σταθμός διαλύθηκε γρήγορα, όπως και ο σταθμός της Νέας Δημοκρατίας.  

Το «ΡΑΔΙΟ ΑΙΝΙΓΜΑ», στην συχνότητα 92 FM και αργότερα στην συχνότητα 88,1 FM, του Ιωάννη Ζιούπα, με ξένη μουσική και τραγούδια. Οι συνεργάτες του σταθμού πάρα πολλοί, αλλά όλοι είναι εθελοντές, και προσφέρουν μουσικά προγράμματα στους ακροατές τους, αφιλοκερδώς.

Το «ΡΑΔΙΟ ΑΚΡΙΤΙΚΟΣ FM» στη συχνότητα 95,6 της Στεφανίας Ρουφίδου στεγάστηκε σε διαμέρισμα της πλατείας Γ. Μόδη και έκανε την πρώτη του εκπομπή στις 27 Μαρτίου 1998 αναμεταδίδοντας επί δυο ώρες πρόγραμμα από τον ραδιοφωνικό σταθμό «ΕΘΝΟΣ» της Αυστραλίας. Το πρόγραμμα του περιέχει πρωινή ανοιχτή εκπομπή με την Κάτια Τρύφων και την Στεφανία Ρουφίδου, και ελληνική μουσική και τραγούδια.

Ημέρες ραδιοφώνου στη Φλώρινα, με νόμιμους και παράνομους σταθμούς, τότε που το κράτος ήθελε το ραδιόφωνο υπό πλήρη έλεγχο. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι πειρατικοί σταθμοί ήταν υπό διωγμό. Σήμερα όμως κανείς δεν δίνει σημασία σε όλα αυτά, καθώς η μόδα των πειρατικών σταθμών πέρασε. Άλλες εποχές, αλλά το ραδιόφωνο ακόμη  ψυχαγωγεί και να ενημερώνει, παρόλο που η τηλεόραση και το διαδίκτυο κερδίζουν έδαφος.

Δημήτρης Μεκάσης