Γράφει η Φοίβη
Μπροστά στο μέγα το Άκουσμα, στο μέγα
βαθειά μου ζωή, για να μάθεις τι σου θέλει
ο άνεμος, πριν ριγήσουν οι σημύδες.
Κι αν, κάποτε, σου μίλησε η σιωπή,
τις αισθήσεις σου άσε να νικήσουν`
σε κάθε πνοή να δοθείς, να ενδώσεις,
θα σ’αγαπήσει και θα σε νανουρίσει.
Κ’ύστερα φάρδυνε, φάρδυνε, ψυχή μου,
στη ζωή για να επαρκέσεις,
και ν’απλωθείς σαν γιορτινό φουστάνι
πάνω απ’τα πράγματα τα συλλογισμένα.
...Και μπροστά στη
σοβαρότητα των ημερών, για την πατρίδα μας αναρριγώ, αφήνοντας τα λόγια του
μεγάλου ποιητή Rainer Maria Rilke
να οργώσουν το χωράφι της ψυχής όλων μας, για να μπορέσουμε να σταθούμε με
αξιοπρέπεια μπροστά στο ύψος των περιστάσεων. Από εκεί και πέρα θα τα βρούμε
πια όλα. Όταν αποφασίσεις να αλλάξεις το μυαλό σου, τα βρίσκεις όλα. Όταν
θέλεις να μείνεις ο ίδιος αλλά να φαίνεσαι αλλιώς, δεν αλλάζεις τίποτε και όλα
παρουσιάζουν δυσκολίες. Είναι κρίσιμο θέμα αυτό που προκύπτει, είναι θέμα
σχέσης με τον εαυτό μας. Γιατί η ζωή προκειμένου να διατηρηθεί κάνει
απεγνωσμένες κινήσεις. Το θέμα είναι να μην ξαναπάμε στα απεγνωσμένα, αλλά να
έχουμε πια την πείρα και την ωριμότητα να χρησιμοποιήσουμε θετικά την δυσκολία
που περνάμε. Και νομίζω ότι είναι πραγματικά μια καλή ευκαιρία.
Η μεγαλύτερη των δυσκολιών, Τηλέμαχε, δεν είναι να μένεις ψύχραιμος και έτοιμος να πάρεις κι εσύ τη σειρά των μνηστήρων, στο αγώνισμα με τους 12 πελέκεις, αυτών που δε σεβάστηκαν το βιός σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι να κρατάς την οργή σου όταν ,σα θείο δώρο, πριν από το αγώνισμα αρχίζουν να μάχονται μεταξύ τους, από κάποια κρίση
που τους έστειλε η Αθηνά.
Και να συνεχίζουν να σπάνε το βιός σου, όταν σωριάζεται ο ένας από τα όπλα του άλλου,μέχρι κανενός, στον ξένο οίκο, .
Αυτόν που θα χρειαστεί να επισκευάσεις, χωρίς να γευτείς την αγαλλίαση της αυτόχειρης δικαιοσύνης !