Τα Πολιτικά Παιδία Παίζει

Γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας

Οι αποφάσεις για τα σημαντικά παγκόσμια θέματα λαμβάνονται από τα διεθνή κέντρα εξουσίας πολύ νωρίτερα από την εκτέλεσή τους από τα θεσμικά όργανα. Ετσι η απόφαση ότι η Ελλάδα βγαίνει από την κρίση και εισέρχεται σε μία άλλη φάση περίπου κατά τα μέσα του 2014 έχει ληφθεί. Οι αλλοδαπές δυνάμεις ελέγχου, γνωστές ως Τρόικα που αποτελούν και
αυτές απλά εκτελεστικά μέσα, ενώ οι αρχηγοί βρίσκονται πιο πάνω στην ιεραρχία, απόλυτα κρυμμένοι από τη δημοσιότητα, εκτελούν τις τελευταίες εργασίες πριν την αποχώρησή τους. Σε αυτό το πλαίσιο φαίνεται καθαρά για μία ακόμα φορά ο ρόλος και η δράση των εγχώριων πολιτικών και οικονομικών δυνάμεων.

Εδώ και τέσσερα σχεδόν χρόνια σύσσωμες οι πολιτικές δυνάμεις υποστήριξαν τους διεθνείς "κατακτητές", υπέγραψαν και υπέβαλαν στον ελληνικό λαό εξευτελιστικούς όρους και παρέδωσαν τα κλειδιά της χώρας, φοβούμενοι την καθαίρεση και τον παραγκωνισμό τους. Αυτός που θα τους κρίνει είναι η ιστορία αλλά η μωρή συμπεριφορά τους, τους προσφέρει από τώρα ελαφρυντικά λόγω της ολιγοψυχίας, της ημιμάθειας και της παντελούς ακαταλληλότητας. Εγκλωβίστηκαν σαν "σάντουιτς" ανάμεσα στη διεθνή εξουσία και τον ελληνικό λαό και είχαν πλήρως αποδιοργανωμένη στάση και άτακτη συμπεριφορά. Αναλάμβαναν τις πολιτικές θέσεις ως αγγαρεία και με τη δικαιολογία "αν παραιτηθώ εγώ θα αναλάβει άλλος" προχωρούσαν στο προδοτικό έργο. Με το κοντόφθαλμο μυαλό τους εξεστόμισαν αναρίθμητα ψεύδη και στην καλύτερη περίπτωση ασυναρτησίες και προς στις δύο πλευρές, άλλοτε προσπαθώντας να αποκομίσουν προσωπικά κέρδη, άλλοτε προσκρούοντας σε τύψεις και ενοχές και άλλοτε απλά μη γνωρίζοντας σε τι στοχεύουν. Παράδειγμα η πρόσφατη δήλωση άπειρου υπουργού: "Δεν θα μου πάρει η Τρόικα τη δόξα των απολύσεων, εγώ θα τις κάνω". Ενώ δηλαδή ευθύνεται η Τρόικα, ο εγχώριος πολιτικός αναλαμβάνει την ευθύνη είτε γιατί τον διέταξαν είτε γιατί απλά είναι μωρός. Εξάλλου, τα διεθνή αφεντικά φρόντισαν να καλέσουν τα πιο ανίκανα άτομα και γνώριζαν εξαρχής ότι δεν μπορούν να περιμένουν πολλά από αυτά, αλλά τουλάχιστον θα ήταν απολύτως υπάκουα όπως απαιτείται για μια τέτοια αποστολή.

Κατά τους επόμενους 12 μήνες θα δούμε σιγά-σιγά την Ελληνική οικονομία να σταθεροποιείται, όσες εξουσίες και αγαθά δεν έχουν ξεπουληθεί να επιστρέφουν σε εγχώριο έλεγχο και να επανερχόμαστε στις ποιότητες που επικρατούσαν προ κρίσης: ταγμένος δικομματισμός (αυτό απατεί την κατάργηση ή απορρόφηση του ΠΑΣΟΚ), κρατικοδίαιτη, αθηνοκεντρική ανάπτυξη, μετριότητα σε όλους τους τομείς και την ίδια ανίκανη, ρηχή και εφήμερη πολιτική απόδοση. Η καβαφική ρήση είναι για ακόμα μία φορά επίκαιρη στην ελληνική ιστορία: "και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους;".