Το μειλίχιο & “συνωμοτικό” χαμόγελο των συνταξιούχων...

Γράφει ο Μιχάλης Ραμπίδης
Από το 2010 έχει να γελάσει το χειλάκι των συνταξιούχων, όπως αρμόζει σε γιορτινές ημέρες. Από τότε ένας διαρκής εκφοβισμός για την ανάγκη περικοπών και ξανά περικοπών των συντάξεων, ήταν στην ημερήσια διάταξη απ’ όλους σχεδόν τους καλοπληρωμένους «παπαγάλους» των πρωινάδικων. «Τόσα χρωστά το ΙΚΑ τόσα τα επικουρικά, τόσα πρέπει να περικοπούν από τις συντάξεις, από
τότε πρέπει ν’ αρχίσουν οι περικοπές και δεν είχε τέλος, παράλληλα φυσικά με  την απόκρυψη των εργατικών εισφορών δεκαετιών και την αποσιώπηση των μαζικών αποταμιεύσεων σε τράπεζες του εξωτερικού, σε οφ σορ κ.λπ. δις εκ.  ΕΥΡΩ των Ελλήνων «πατριωτών». Άλλοτε με την προστασία, του τραπεζικού νομοθετικού πλαισίου και ενίοτε με τις «νόμιμες»  παραβιάσεις του …… Και φυσικά οι εντολοδόχοι κυβερνήτες  εφάρμοζαν τις περικοπές και έκλειναν τα μάτια στη μετανάστευση κεφαλαίων.
Δεν αρκέστηκαν μόνον στις περικοπές που νομοθετούσαν (αντισυνταγματικό 2ο μνημόνιο) επιπλέον έκλεβαν από τους συνταξιούχους μέχρι τον Ιούνιο 2016 τις εισφορές τους υπέρ υγείας, παρακρατώντας σκόπιμα και ετσιθελικά επί των μικτών αποδοχών πριν τις περικοπές, αντί για παρακράτηση επί των καταβαλλόμενων. Παρέβλεψαν τον νόμο 2084/1992 (ν. Σιούφα) και έγραφαν στα παλιά τους υποδήματα τις προειδοποιήσεις αρμόδιων νομικών κρατικών οργάνων.
Πρωτοπαλίκαρα της  λεηλασίας των συνταξιοδοτικών εισφορών υπέρ υγείας, οι κατά καιρούς αρμόδιοι Υπ. Εργασίας  Λοβέρδος, Κουτρουμάνης & Βρούτσης, αδίστακτα εκτελεστικά όργανα των κυβερνητικών αποφάσεων των κυβερνήσεων ΓΑΠ – Παπαδήμα – Σαμαρά +Βενιζέλου.  Όλοι αυτοί σήμερα εμφανίζονται και τιμητές των συμφερόντων των συνταξιούχων, τους οποίους κυριολεκτικά ισοπέδωσαν, αντί να τους ζητήσουν ταπεινά συγνώμη.   Την άρση της αδικίας και την επιστροφή των κλεμμένων (χωρίς αγωγές εκ μέρους των δικαιούχων)  μαζί με την κανονικότητα στις κρατήσεις εισφορών υπέρ υγείας, αποκατέστησε ο νόμος 4387/2016 (ν. Κατρούγκαλου).
Οι συνταξιούχοι δεν μπορούν να πιστέψουν ότι οι γιορτές φέτος (2017) έχουν ξανά «δώρο» μικρό ή μεγαλύτερο (γιατί όλοι κατάλαβαν ότι ο καθένας τους δικαιούται ακριβώς αυτά που του έκλεψαν). Χαμηλόφωνα, σχεδόν «συνωμοτικά», συζητούν μεταξύ τους για τη δικαίωση και για τις απρόσμενες  επιστροφές, που φυσικά δεν αρκούν στις μεγάλες ανάγκες τους. Μειδιούν για το απρόσμενο καλό μέσα σε τόσα όσα καταστροφικά τους συνέβησαν. Αναρωτιούνται αν μπορούν να ελπίζουν, ή αν όλα είναι μια αναλαμπή, μια αστραπή καλοδεχούμενης βροχής που θ’ αργήσει ή ποτέ δεν θα έρθει, τουλάχιστον για κάποιους ….
Σημ.: Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω τις αρνητικές επιπτώσεις του νόμου 4387/16 (ν. Κατρούγκαλου) στις νέες συντάξεις, στις απαράδεκτες ρυθμίσεις των συντάξεων χηρείας και φυσικά στην περικοπή από τους χαμηλοσυνταξιούχους του ΕΚΑΣ που τους κάνει φτωχότερους! Ρυθμίσεις που πρέπει να ανατραπούν πάραυτα και για τις οποίες η αντιπολίτευση κρατά «άκρα του τάφου σιωπή»!