Παγκόσμια ομίχλη.Καινούρια σύννεφα πλάκωσαν την πατρίδα.
Οι Έμποροι του λαού κάνανε συμβούλιο.
Η αποθέωση του τίποτα.
Έμποροι του λαού ακούστε τα δάκρυα, και τη σιωπή των απλών ανθρώπων.
Η προσβολή αυτή δεν τους πηγαίνει.
Δεν ταιριάζει σ' ανθρώπους με περήφανα μέτωπα.
Άνθρωποι όμορφοι με τις θυσίες τους. Άνθρωποι.
Κάθε κουρέλι νηστικού παιδιού
σηκώνει την υπόληψη της πατρίδας.
Και κατέβαινε ο λαός και τους φώναζε, "κλέφτες".
Της δικαιοσύνης σκηνή.
Ζητούσε διέξοδο μέσα στο μέλλον.
Έτσι έγινε τότε στην Ελλάδα
και βασίλεψε ο ήλιος λυπημένος.
Σκοτείνιασε ο αιώνας μας.
Ακόμα τούτη η Άνοιξη
Τούτο το καλοκαίρι
Ραγιάδες ραγιάδες... ...
Πόσες φορές άραγε, ακόμη ραγιάδες;!!!!
Γράφει ο "Κωτσομήλος"
Οι έμποροι των λαών είναι και έμποροι των ψυχών. Είναι έμποροι γενικά. Οι έμποροι αδυνατούν να ακούσουν τα δάκρυα και τη σιωπή των απλών ανθρώπων,ΟΣΟ ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ κι αν είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘερμά συγχαρητήρια στον πρωτοεμφανιζόμενο Κωτσομήλο. Ελπίζω να φωτίζει πιο συχνά την κρίση μας με τα εμπνευσμένα κείμενά του. Προσωπικά θα αισθανόμουν ως τιμητική και προνομοιακή αντιμετώπιση, αν μου επέτρεπε να τον θεωρήσω διαδικτυακό φίλο μου.
Συγχαρητήρια θερμά στον "Κωτσομήλο" γιά το υπέροχο κείμενό του. Συνέχισε καλέ μας συμπολίτη να μας ξαφνιάζεις ευχάριστα. Ωραία τα λες και συ "ΓΚΡΙΝΙΑΡΗ". Τέτοια διαβάζοντας παίρνω τη "δόση" μου ανακαλύπτοντας ελεύθερους
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλληνες, κάπως σαν το Ζορμπά του Καζαντζάκη, που
ξόρκιζε τη μοίρα του με το χορό. Όπως και οι άλλοι Ζορμπάδες που στήσανε χορό στο Σύνταγμα
ανάμεσα στις μολότοφ των υπαλλήλων των κλεφτών.