Το νέο θα έλθει μέσα από τα συντρίμμια

Η περίοδος που διανύουμε είναι πολλαπλώς κρίσιμη. Τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως χώρα και συνακόλουθα ως πολίτες έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό κοινωνικό - πολιτικό μείγμα το οποίο αν με κάποιο τρόπο δεν αποσυμπιεστεί μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Οι πολιτικές δυνάμεις δείχνουν κατώτερες των περιστάσεων και οι πολιτικοί συμπεριφέρονται σαν μεθυσμένα κοτόπουλα, που τρέχουν αριστερά και δεξιά χωρίς να ξέρουν ποια κατεύθυνση να πάρουν ούτε καν να σταθούν στα πόδια τους.

Η δημοκρατία προφανώς και δεν έχει αδιέξοδα αλλά οι εκλογές -οι οποίες προφανώς και δεν θα αργήσουν- μέσα σε ένα τέτοιο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον δύσκολα θα δώσουν βιώσιμες λύσεις. Οι πολίτες ζώντας για χρόνια σε ένα μύθο που καλλιέργησαν πολιτικοί και πολιτικές δυνάμεις έχουν αποσυνδέσει την προσωπική τους οικονομική ευμάρεια από τη συνολική κατάσταση του κράτους και των επιχειρήσεων. Είναι η απλοποιημένη λογική που θέλει τα πάντα να τα πληρώνει το κράτος, στο οποίο κάνουν κουμάντο οι «καπάτσοι» πολιτικοί που πάντα φρόντιζαν τους ψηφοφόρους τους ή οι «ανυποχώρητοι» αγωνιστές που ζητούν «όλα τα κιλά όλα τα λεφτά». Ο μύθος ότι δηλαδή υπάρχει μια ιερή αγελάδα την οποία συνεχώς την αρμέγουμε χωρίς κανένας να ενδιαφέρεται για την τροφή της κατέρρευσε. Η αγελάδα ψόφησε και ρίχνει το φταίξιμο πλέον ο ένας στον άλλο και για όλα φταίνε οι «γελαδάρηδες πολιτικοί». Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο καθένας λέει ό,τι θέλει υπερασπιζόμενος τη δική του αλήθεια ενώ ξεκίνησαν και οι νέες υποσχέσεις από επίδοξους γελαδάρηδες για αγορά νέας ιερής αγελάδας. Η πλάκα είναι ότι αυτοί οι οποίοι μιλούν για το τέλος της πολιτικής ή του μεταπολιτευτικού κύκλου στο διά ταύτα αναμασούν τα συνθήματα του παρελθόντος επιζητώντας είτε πατερούληδες εκτός δημοκρατικού πλαισίου, είτε ουτοπικές λύσεις «άμεσης δημοκρατίας» οι οποίες ακόμα και αν υποθέσουμε ότι λειτουργήσουν θα οδηγήσουν τη χώρα στην απομόνωση.

Η πολιτική και οι πολιτικοί αυτή την περίοδο είναι ο εύκολος στόχος με αποτέλεσμα το «επάγγελμα» να περνάει κρίση. Ελάχιστους από τους πολίτες και τους πολιτικούς ενδιαφέρει το μέλλον. Οι περισσότεροι αρκούνται με τον κανιβαλισμό του παρόντος. Είναι η συνέχεια της κοντόθωρης προσέγγισης των πραγμάτων την οποία πληρώνουμε σήμερα ακριβά και όλα δείχνουν ότι θα πληρώσουμε πολύ ακριβότερα στο μέλλον. Το παρελθόν δυστυχώς τίποτα δεν μας διδάσκει ίσως γιατί ποτέ δεν μάθαμε ιστορία αλλά αρκούμασταν πάντα σε βολικούς μύθους. Και ένας από αυτούς θέλει τον περιούσιο λαό να μην έχει τους ηγέτες που του αξίζουν και του αναλογούν αλλά ηγέτες κατώτερους των περιστάσεων. Αποσιωπάται βέβαια ότι τους ηγέτες τους επιλέγει ο συγκεκριμένος λαός ο οποίος όμως είναι τόσο περιούσιος που, σύμφωνα με το μύθο, κατευθύνεται από Εβραίους και Αμερικανούς. Ολα αυτά προφανώς χρήζουν ψυχιατρικής αντιμετώπισης, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές για να χωρέσουν... τόσοι πολλοί.

Σε μια περίοδο που η απαξίωση προς την πολιτική τάξη και τις επιλογές της δεν έχει προηγούμενο, με την τυφλή βία και αμφισβήτηση να αποτελούν θέση και διέξοδο για κοινωνικές ομάδες που νιώθουν και είναι αποκλεισμένες και χωρίς μέλλον, επιβάλλουν μια άλλη αντιμετώπιση των προβλημάτων. Χρειάζεται μια νέα συλλογικότητα που θα οδηγεί σε νέες κοινωνικές συμφωνίες αλλά και συμμαχίες για την επίλυση σύνθετων προβλημάτων όπως αυτά που αντιμετωπίζει η περιοχή μας. Οι επικρατούσες συνθήκες αποτελούν έτσι μια ευκαιρία ν' ανοίξουμε παράθυρο στην ελπίδα δημιουργώντας μια νέα συλλογικότητα που θα στηρίζεται όμως στις αρχές της αλήθειας, της λογικής και της αυτονόητης επιδίωξης διαφύλαξης της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Μια νέα συλλογικότητα που θα βάζει τέλος σε παλαιοκομματικούς και προσωπικούς ηγεμονισμούς, που θα δίνει έμφαση στη διαρκή αξιολόγηση των πολιτών προκειμένου να σταματήσουν οι έσχατοι να αναδεικνύονται σε ηγεμόνες έχοντας ως μοναδικό και αναγνωρίσιμο προσόν τη διασύνδεση και την κληρονομιά. Στις σημερινές συνθήκες επιβάλλεται όσο ποτέ άλλοτε να τεθούν κανόνες στο παιχνίδι. Η αντικειμενική αξιολόγηση και οι ίσες ευκαιρίες σε πολιτικούς, πολίτες και επιχειρηματίες επανέρχεται ξανά στο προσκήνιο ως μεγάλο ζητούμενο αλλά και βασική προϋπόθεση για τη διέξοδο από την πολύπλευρη κρίση. Μόνο μέσα από έναν νέο αξιολογικό κώδικα μπορεί να κτιστεί μια μεγάλη κοινωνική συμφωνία που θα επιτρέψει τη διέξοδο από την κρίση τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Σε κάθε άλλη περίπτωση ορισμένοι θα διαχειρίζονται προσωπικά την εξουσία, ελάχιστοι θα φαντασιώνονται συμμετοχή στο φαγοπότι ικανοποιώντας την πείνα τους με κόκκαλα και όλοι μαζί θα βουλιάζουμε βαθύτερα στο βούρκο.

Υ.Γ.: Τα κόμματα της μεταπολίτευσης είναι εμφανές ότι έχουν κλείσει τον κύκλο τους. Και αυτό δεν αφορά μόνο τα κόμματα εξουσίας αλλά όλα τα κόμματα. Το νέο δεν έχει ακόμα σχηματοποιηθεί και όλα δείχνουν ότι ο τοκετός του δεν θα είναι εύκολος. Αντίθετα θα προέλθει μέσα από τα συντρίμμια του παλιού και κυρίως από τη συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχουν μαγικές και ανέξοδες λύσεις. Ελπίζουμε –παρότι σήμερα φαντάζει δύσκολο- να μην υπάρξει μέχρι τότε ολική καταστροφή.

Γιώργος Παναγόπουλος

Πηγή: Vetonews