Παρέδωσαν τη χώρα στο Δ΄ Ράιχ και πέφτουν

Θέμα χρόνου, ολίγων εβδομάδων, ίσως και ημερών είναι πλέον η πλήρης κατάρρευση της κυβέρνησης σύμφωνα με πολιτικούς και οικονομικούς παρατηρητές. Το μόνο βέβαιο αυτήν τη στιγμή είναι το ότι η κυβέρνηση έχει απολέσει πλήρως τη δεδηλωμένη, ενώ είναι θέμα χρόνου το πότε και, το κυριότερο, το πώς θα τελειώσει αυτή η άθλια περίοδος της Ελλάδας. Την ίδια ώρα η κατάσταση ανεξέλεγκτης απελπισίας και πλήρους εξαθλίωσης στην οποία έχει οδηγηθεί πλέον το μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής

κοινωνίας, εξ αιτίας της πλήρους αποσύνθεσης όλων ανεξαιρέτως των κοινωνικών δομών, δημιουργεί ένα εκρηκτικό μίγμα κοινωνικής αντίδρασης το οποίο απλώς περιμένει την ανάφλεξή του. Η κυβέρνηση σε ρόλο απλού διεκπεραιωτή των εντολών της τρόικας και των συμφερόντων που τους καθοδηγούν εκτελεί εν ψυχρώ το σύνολο των κοινωνικών δομών, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις, που πλέον ουδείς μπορεί να προβλέψει το πώς και με ποια ένταση θα εκδηλωθούν. Μοιάζουν σαν υπνωτισμένοι που παρακολουθούν ως πειθήνια όργανα τους γητευτές τους. Βουλευτές, πολιτικοί παρατηρητές, αλλά και προσωπικότητες της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας μιλούν πλέον ανοικτά ότι η πτώση της κυβέρνησης είναι απλώς θέμα χρόνου καθώς η λαϊκή κατακραυγή - οργή διογκώνεται καθημερινά και φθάνει σε πρωτοφανή για τα μεταπολιτευτικά χρονικά επίπεδα. Τα ποσοστά δυσαρέσκειας των Ελλήνων πολιτών ξεπερνάν το 70 ή κατ άλλους ακόμη το 80% σύμφωνα με δημοσκοπήσεις το τελευταίο χρονικό διάστημα. Σε πολύ χειρότερη κατάσταση ευρίσκονται οι υπουργοί οι οποίοι σε κατάσταση πανικού υπερασπίζονται κυβερνητικές αποφάσεις επικαλούμενοι τον «πατριωτισμό» και την σωτηρία του έθνους. Μία λέξη, ο πατριωτισμός, την οποία οι ίδιοι ομόκεντροι κύκλοι, πριν ορισμένα χρόνια την είχαν προπαγανδιστικά και σκόπιμα συνυφασμένη με ακραίες αγκυλώσεις ή φαντάσματα του παρελθόντος. Ωστόσο ελπίζουν «ότι μπορεί να γίνει το θαύμα που θα τους σώσει από το παταγώδες ναυάγιο παίζοντας στωικά τα μουσικά όργανα τους στο κατάστρωμα του σκάφους». Η χώρα οδεύει με ταχύτητα πάνω στα βράχια της διάλυσης και της καταστροφής. Χωρίς πυξίδα, χωρίς τιμονιέρη και ένα τσούρμο περίεργων τύπων οι οποίοι εκ του ασφαλούς οδηγίες προς ναυαγισμένους, στους διαχειριστές της εξουσίας ή μάλλον της ολικής καταστροφής του σκάφους. Ο Θυμός και η οργή όμως  στην κοινωνία μεγαλώνει, μαζί με τη συσσωρευμένη αγανάκτηση, την απογοήτευση και θεωρείται βέβαιο ότι η κοινωνική έκρηξη είναι «προ των πυλών»

Η επίμονη πρόταση του προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ. κ.Γιώργου Καρατζαφέρη να καλέσει τον Ρώσο Πρόεδρο Ντιμίτρι Μεντβέντεβ  εισακούστηκε την τελευταία στιγμή. Γιατί οι κυβερνήτες δε θέλουν να ακούν για στροφή της εξωτερικής μας πολιτικής προς την Ρωσία ή την Κίνα και είναι προσδεμένοι στο άρμα της Δύσης που μας οδήγησε στο σημερινό ναυάγιο? Ο ένας μετά τον άλλον κυβερνητικοί βουλευτές διαμηνύουν ότι θέλουν συγκυβέρνηση εθνικής σωτηρίας με όποιον να ’ναι πρωθυπουργό. Κύκλοι του διπολικού κατεστημένου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.Δ. αρνούνται φανερά ή κρυφά παρόμοια πρόταση (συγκυβέρνηση εθνικής σωτηρίας).

Τόσο γλυκιά είναι η εξουσία? Η πατρίδα αποτελεί κατώτερη αξία έναντι του κομματικού σας συμφέροντος? Ακόμα κι να παριστάνεις τον «βασιλιά» σε ένα χρεοκοπημένο βασίλειο?

Υστερόγραφο προς το Κ.Κ.Ε. περί Νικ. Ζαχαριάδη

Το Κ.Κ.Ε. μέσα σε «πανηγυρική» διάσκεψη αποφάσισε την «αποκατάσταση» της μνήμης σειράς στελεχών τα οποία το ίδιο κόμμα τα είχε καταγγείλει ως προδότες, σπιούνους, ρουφιάνους, χαφιέδες της ασφαλείας, Αμερικανούς πράκτορες, τυχοδιώκτες και άλλα κοσμητικά επίθετα κατά τη συνήθη τακτική του. Ανάμεσα σε αυτούς και ο περιβόητος στη Φλώρινα κατά τη διάρκεια του ξενοκίνητου συμμοριτισμού,  ο Νίκος Ζαχαριάδης. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου είχε μάλιστα την ονείρωξη να κάνει τη Φλώρινα πρωτεύουσα του! Διαβάζουμε στη Σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδος, τόμος 4, Σόλων Γρηγοριάδης:

«…Το μεσημέρι της 29^ης Μαΐου 1940 έφτασε στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας με αγγλικό μεταγωγικό αεροπλάνο ένας χαμογελαστός άνδρας 40 περίπου ετών, με στολή βρετανού στρατιώτη. Ο χαμογελαστός ταξιδιώτης αποβιβάστηκε από ένα αγγλικό αυτοκίνητο στην πλατεία Συντάγματος όπου κανείς δεν τον περίμενε. Ήταν ο Νίκος Ζαχαριάδης. Από το 1941 κρατούνταν στο γερμανικό στρατόπεδο του Νταχάου (υπηρέτησε στο διοικητήριο των Ες Ες του Νταχάου όπου παίρνονταν αποφάσεις για την χρησιμοποίηση κρατουμένων -C.U. Schminck -Gustravus -Νταχάου Έλληνες κρατούμενοι και ο Νίκος Ζαχαριάδης) και από εκεί τον ανακάλυψαν οι αμερικανικές στρατιωτικές Αρχές τον Απρίλιο του 1945 που φρόντισαν να τον επαναφέρουν (με συγκεκριμένη αποστολή) εσπευσμένα το ταχύτερο δυνατό στην Ελλάδα μέσω Παρισίου.  Η δράση του μεταξύ άλλων συμπεριέλαβε την αποπομπή του Άρη Βελουχιώτη, του Ν.Μπελογιάννη, του Ν.Πλουμπίδη και Γ.Σιάντου μια τακτική όπου όποιο στέλεχος τολμούσε να τον αμφισβητήσει καρατομούταν…»

Αυτόν σήμερα τιμάει η γ.γ. του ΚΚΕ? Τιμάτε την αποκατάσταση ενός πράκτορα των ιμπεριαλιστών - συνεργάτη των Γερμανών στο Νταχάου, όπως είναι ο Νίκ. Ζαχαριάδης?

Το ερυθρό εργοστάσιο στη Μόσχα έκλεισε μα δυστυχώς εσείς στην Ελλάδα, ίσως μοναδική περίπτωση στον κόσμο, απομείνατε ένα θλιβερό απολίθωμα του.

Ρασάικος Λάζαρος του Δημητρίου

Μέλος ΛΑ.Ο.Σ. Φλώρινας