Μουσική αγγέλων

«Μα δε θα λένε: Ήτανε σκοτεινοί καιροί

Θα λένε: Γιατί σωπαίναν οι ποιητές τους?»

Μπρεχτ («Σε Σκοτεινούς Καιρούς», 1937)

Είναι η ανάγκη για δημιουργία σε δύσκολους καιρούς, πιστεύω, που κρύβεται πίσω από την γένεση του θεσμού του χειμερινού φεστιβάλ βαλκανικής τζαζ μουσικής στη Φλώρινα. Πρέπει με κάποιο τρόπο το «είναι» μας να αναπνεύσει. Πρέπει η φιμωμένη ψυχή μας να ουρλιάξει για να μην πεθάνει από ασφυξία. Και στο τέλος μπορεί να μάθει να μιλάει και να 

επικοινωνεί. Τότε μπορεί να γίνει χαρούμενη και να οδηγήσει τον όλο άνθρωπο σε μονοπάτια Δημιουργίας, βάζοντας στην άκρη την τάση του για αυτοκαταστροφή.

Τυχεροί όσοι άκουσαν τον David Lynch , το βράδυ της Παρασκευής, στις 30 Δεκεμβρίου, στην «Oδό Ονείρων». Ήταν σαν όνειρο λευκής νύχτας του Ντοστογιέφκι. Η πενταμελής μπάντα του μεγάλου ποιητή και συνθέτη να παίζει μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας και τα μαγεμένα αυτιά μας, την τελευταία τους δουλειά- Δημιουργία.

Στιγμές ψυχικής ανάτασης. Όλη η εσωστρέφεια εκφρασμένη σε νότες. Μουσική της ψυχής. Αναζήτηση της εσωτερικής ελευθερίας με πηγαία έκφραση. Ο φόβος που ξορκίζεται, γιατί εξομολογείται και μεταμορφώνεται σε αγάπη που είναι ελευθερία.

Ίσως με νότες, είναι πιο εύκολο να εκφράσει κανείς το απερίγραπτο και το απέριττο, σκέφτηκα καθώς καθόμουν στη γωνιά μου, την βραδιά εκείνη και ονειρευόμουν, δημιουργώντας τον δικό μου "ζωτικό χώρο", ακούγοντας έναν άγγελο να παίζει ή να ψάλλει καλύτερα τους στίχους του Ρουμί [ποιητή του 13ου αιώνα]

«Γεννήθηκες με δυναμικό.

 Γεννήθηκες με καλοσύνη και πίστη.

 Γεννήθηκες με ιδανικά και όνειρα.

 Γεννήθηκες με μεγαλείο.

 Γεννήθηκες με φτερά για να πετάξεις.

 Δεν είσαι φτιαγμένος για να σέρνεσαι, γι αυτό μην το κάνεις.

 Έχεις φτερά.

 Μάθε να τα χρησιμοποιείς και πέτα.»          

 Φιλόμουση αναγνώστρια