Τις τελευταίες μέρες ακούστηκαν πολλά για σας
κ.Ευνουχίδου, πρώην πια Διευθύντρια του Ωδείου Φλώρινας Περιφέρειας Δυτικής
Μακεδονίας.
Τα blogs της Φλώρινας βομβαρδίζονταν καθημερινά από ανώνυμα σχόλια ανθρώπων,
που κατεξοχήν θεωρώ δε σας γνώρισαν ποτέ.
Αισθάνθηκα λοιπόν την ανάγκη να πω επώνυμα
και δημόσια δυο λόγια από καρδιάς και να καταθέσω την προσωπική
μαρτυρία
ενός μαθητή σας, για το ποια είστε πραγματικά. Είναι το λιγότερο που οφείλω να
κάνω σε σχέση με αυτά, που εσείς μας χαρίσατε.
Όταν τον Οκτώβρη του 2007 αναλάβατε την
Καλλιτεχνική Διεύθυνση του Ωδείου μας, όλοι νιώσαμε δέος, που μια
διεθνούς φήμης πιανίστα με τέτοια λαμπρή καριέρα και όνομα, δέχθηκε να έρθει
στην ακριτική μας Φλώρινα και να την υπηρετήσει,
κάτι που πολλά γνήσια παιδιά της δεν
κάνουν.
Αν και δεν ήταν στις υποχρεώσεις και στα
καθήκοντά σας, αφιερώσατε σε πολλούς μαθητές του ωδείου, αρκετό από τον
πολύτιμο προσωπικό σας χρόνο. Καθίσατε δίπλα μας, μας δώσατε τα φώτα σας,
μεταλαμπαδεύσατε σε μας τις γνώσεις σας και κυρίως την αγάπη σας για τη μουσική και το πιάνο.
Μας κάνατε να καταλάβουμε πως αν ασχοληθούμε
σοβαρά με αυτό που κάνουμε θα πετύχουμε. Μας μάθατε να αγαπάμε τη μουσική, να
μη βαριόμαστε τη μελέτη, να θέτουμε υψηλούς στόχους και να προσπαθούμε να τους
πετύχουμε. Πιστέψατε σε μας. Ήσαστε δίπλα μας σε κάθε δύσκολο και σημαντικό μας
βήμα. Με την άοκνη καθοδήγησή σας , που ενίσχυε και υποστήριζε το έργο των
καθηγητών μας, μας ανοίξατε δρόμους και χαράξατε ορίζοντες που δεν είχαμε
φανταστεί ποτέ πως θα διαβούμε.
Έτσι άρχισαν να έρχονται, η μια πίσω από την
άλλη, οι επιτυχίες και οι διακρίσεις
πολλών μαθητών του Ωδείου τόσο σε πανελλήνιο, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το
συνολικό σας έργο πολύτιμο και η προσφορά σας ανεκτίμητη.
Γράψατε με ανεξίτηλο μελάνι στην ψυχή μου κ.Ευνουχίδου. Πάντα θα
υπάρχει στην καρδιά μου η θερμή σας ενθάρρυνση, τα καλά σας λόγια (πολύ
σημαντικά από τα δικά σας χείλη), η ευγενική σας μορφή και το ειλικρινές σας χαμόγελο.
Απλά και από τα βάθη της ψυχής μου ένα
μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, σε σας καλή μου δασκάλα.
Ελπίζω κι εύχομαι να κρατήσετε από εμάς μόνο
τις ευχάριστες αναμνήσεις και να μας θυμάστε πάντα με αγάπη, όπως θα κάνουμε κι
όλοι εμείς που πράγματι σας γνωρίσαμε.
Σελεμίδης Αντώνης
φοιτητής του Τμήματος
Μουσικής Επιστήμης και
Τέχνης
του Παν/μίου
Μακεδονίας
(τάξη ειδίκευσης
πιάνου) &
του Β΄Έτους Ανωτέρας
πιάνου της κ.Ευνουχίδου
Οι καλύτεροι κριτές για όλους όσους ασχολούνται με μαθητές σε οποιαδήποτε βαθμίδα εκπαίδευσης είναι οι ίδιοι οι μαθητές..ολα τα άλλα συμφέροντα και διαπλοκές καιροσκόπων...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦλωρινίωτης της διασποράς.
ΤΟ ΓΛΥΨΙΜΟ ΟΜΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΒΡΕ ΧΩΡΙΑΤΗ ΑΞΕΣΤΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ ΑΠΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΛΗΝ ΤΩΝ ΣΚΥΛΑΔΙΚΩΝ ΤΟΛΜΑΣ ΚΑΙ ΚΡΙΝΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΟΦΕΙΛΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΧΑΜΕΝΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΣΤΗΝ ΣΚΥΛΑΔΟ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΧΕΙ ΤΥΠΟΥΣ ΣΑΝ ΤΗΝ ΑΦΕΝΤΙΑ ΣΟΥ...ΝΤΡΟΠΗ
ΔιαγραφήΑΝΩΝΥΜΕ των 02:01 ΑΜ, νομιζω πως γνωρίζεις καλά ότι το "σπορ" στο οποίο αναφέρεσαι γίνεται σε αυτούς που μένουν και όχι σε αυτούς που φεύγουν...!!!!!
ΔιαγραφήΕσύ όμως απαντάς με τέτοιο επίπεδο σε ένα μαθητή που με θάρρος- τέτοιους χαλεπούς καιρούς- λέει ΕΠΩΝΥΜΑ απλά ένα μεγάλο ευχαριστώ στη δασκάλα του, προφανώς γιατί το υπαγόρευε η καρδιά του!!!
ΜΠΡΑΒΟ Αντώνη Σελεμίδη!!! Στην εποχή μας οι μεγάλοι έχουμε χάσει τις αξίες μας, δεν κρίνουμε πρώτα τους εαυτούς μας και πίσω από κάθε ενέργεια βλέπουμε σκοπιμότητες!!! Το γράμμα σου δείχνει χαρακτήρα ευγενικό, με ήθος και με αρχές!!
ΜΠΡΑΒΟ σου και πάλι!
Δεν είναι γλύψιμο ποτέ η τιμή που αποδίδει ο μαθητής στο δάσκαλό του. Αλλιώς, τελειώσαμε σαν κοινωνία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο, νεαρέ. Δείχνεις το ήθος των γονιών μας και της πατρίδας μας.
:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά θά κάνουν μερικοί...νά μήν αποθαρύνουν τά νέα παιδιά νά εκφράσουν τά συναισθήματά τους.Τί ωραιότερο νά αναγνωρίζεις καί να δικαιώνεις τούς κόπους κάποιων δασκάλων που σού προσφέρουν απλόχερα το <>...Συνχαρητήρια Αντώνη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπραβο νεαρέ. Ειναι τίμιο και παλικαρισιο να τιμας τον άνθρωπο που σε βοήθησε να γινεις κι εσυ καλυτερος ανθρωπος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα περί γλυψίματος χαρακτηρίζουν μόνο αυτούς που από μικροπρεπή, ιδια συμφέροντα τα λένε. Δεν μπορουν να περάσουν όμως τις καιροσκοπικές τους απόψεις σε κανέναν. Έχουσιν γνώσιν οι φύλακες. Η κ. Ευνουχίδου ενδιαφερόταν προσωπικά γιά κάθε παιδί. Παρά το γεγονός οτι η κατοικία της και η οικογένειά της ήταν στη Θεσσαλονίκη, έβρισκε χρόνο να ενδιαφερθεί γιά κάθε θέμα που προέκυπτε με κάθε μαθητή. Αυτό είναι η δική μας εμπειρία και ούτε προηγούμενη γνωριμία είχαμε, ούτε στο Δ.Σ. της Οκτάβας ήμασταν και γηγενείς Φλωρινιώτες είμαστε μιά και αυτό χρησιμοποιήθηκε σαν επιχείρηση από τους κομπλεξικούς συμπολίτες μας. Φτάνει πιά η αηδία. Μπράβο Αντώνη Σελεμίδη γιά το κείμενό σου. Εμείς ξέρωμε από κοντά πόσο αντικειμενικά είναι όσα γράφεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαστε του 11:45 PM, May 2, και ξεχάσαμε να πούμε οτι είμαστε γονείς μαθητή/-τριας βιολιού, καμμιά σχέση με το πιάνο γιατί και αυτό χρησιμοποιήθηκε σαν επιχείρημα περί γλυψίματος. Άσχετες, γελοίες ιστορίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι οι ευνοημένοι του συστήματος Ευνουχίδου (μετρημένοι στα δάχτυλα)έχουν βγει σεριάνι στα blogs να υπερασπίσουν το δήθεν σπουδαίο έργο της.
ΑπάντησηΔιαγραφήXA XA XA . . . . GIATI RE... TI EXOYN TA SKYLADIKA . . . . NOTH ARXONTA... MAS PHRES TA YPAXONTA . . . .
ΑπάντησηΔιαγραφή