Η κρυμμένη πηγή της καρδιάς

Γράφει η Φοίβη

Δε χρειάζεται να πούμε ότι ζούμε σε μια εποχή που διακρίνεται από τον υλισμό και τον καταναλωτισμό, από χαμηλές αξίες και τη μεταστροφή της ηθικής. Μπαίνουμε στον πειρασμό λοιπόν, να αναζητήσουμε την επιστροφή, στις παλιές αξίες και καταστάσεις. Μπαίνουμε στον πειρασμό να 

προσπαθούμε να βελτιώσουμε το παρόν αποκαθιστώντας το παρελθόν στη μνήμη μας. Μιλώντας όμως συνεχώς, για τις παλιές καλές ημέρες, χάνουμε τη δυνατότητα να ζήσουμε όσο γίνεται το σήμερα, αντιμετωπίζοντας τις τωρινές μας προκλήσεις.

Πολλές φορές, μου έχει περάσει από το μυαλό, η σκέψη ότι σήμερα πληρώνουμε, όλοι εμείς, την αλαζονεία και την έπαρση που είχαμε σαν Έλληνες, λόγω της ιστορίας μας. Φυσικά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και αυτό συνέβη, αλλά η αλαζονεία ότι κάτι ήμασταν στο παρελθόν, έχει να κάνει με το ότι δεν είμαστε κάτι στο παρόν. Εδώ και τώρα, μέσα στην κρίση, μας δίνεται μια ευκαιρία να ξεχρεώσουμε ιστορικά, αλλάζοντας τα δεδομένα της συλλογικής και ατομικής αντίληψης της ζωής. Τώρα καλούμαστε να σταθούμε δημιουργικά απέναντι στον εαυτό μας. Δεν είναι μόνο ότι μας ενδιαφέρει να πάμε  προς μια ωρισμένη κατεύθυνση, είναι να πάμε με μια διαφορετική γνώση του εαυτού μας και των προβλημάτων εκείνων που μας έκαναν συνυπεύθυνους. Αυτή την άρση του «συνυπεύθυνου» θα διεκδικήσουμε τούτη τη στιγμή και, διεκδικώντας την, ανοίγει ένας διαφορετικός δρόμος.

Είναι επιτακτική ανάγκη να στραφούμε μέσα μας και να διδαχθούμε από τα λάθη μας. Η ζωή συνεχίζεται, «τραβώντας την ανηφόρα»... Δεν πρέπει να το ξεχνάμε...{τραγικά όμορφη η όμορφα τραγική που σημαίνει ότι η ζωή είναι όμορφη μέσα στην τραγικότητά της}. Ίσως η γιατρειά αυτου του ξεπεσμού  να είναι η τοποθέτηση της ψυχής στη μέση, ανάμεσα στο πνεύμα και το σώμα, έτσι ώστε να εμποδίσει αυτά τα δυο να γίνουν ακραίες καρικατούρες του εαυτού τους.

"Μη λέτε, ‘βρήκα την αλήθεια’, αλλά ‘βρήκα μια αλήθεια’.

Μη λέτε, ‘βρήκα το μονοπάτι της ψυχής’. Λέτε μάλλον, ‘συνάντησα την ψυχή να βαδίζει στο μονοπάτι μου’.

Γιατί η ψυχή βαδίζει σ’όλα τα μονοπάτια.

Η ψυχή δε βαδίζει σε γραμμή, ούτε μεγαλώνει σαν καλάμι.

Η ψυχή ξεδιπλώνεται σαν ένας λωτός με αμέτρητα πέταλα.

Η καρδιά σας ξέρει σιωπηλά τα μυστικά της μέρας και της νύχτας.

Αλλά τα αυτιά μας διψούν για τον ήχο της γνώσης που κατέχει η καρδιά μας.

Θα θέλατε να ξέρετε με λόγια αυτό που πάντα ξέρατε στη σκέψη.

Θα θέλατε να αγγίξετε με τα δάχτυλά σας το γυμνό σώμα των ονείρων σας.

Κι’ όλα αυτά είναι καλά.

Η κρυμμένη πηγή της καρδιάς σας πρέπει να υψωθεί και να τρέξει κελαρίζοντας στη θάλασσα.

Και ο θησαυρός του άπειρου βάθους σας θα ήθελε να αποκαλυφθεί στα μάτια σας.

Αλλά ας μην υπάρχει ζυγαριά για να ζυγίσετε τον άγνωστο θησαυρό σας.

Και μην ερευνάτε τα βάθη της γνώσης σας με ραβδί η πετονιά.

Γιατί ο εαυτός σας είναι μια θάλασσα απέραντη και απροσμέτρητη".

Πρέπει να απαλλαγούμε από τον κακό μας εαυτό. Η σημερινή κοινωνία θέλει αγωνιστές. Ο σημερινός κόσμος θέλει ανθρώπους γεμάτους πρωτοβουλία και Όραμα.