Προβληματισμοί, σημάνσεις και σκέψεις με θέα από το Πρεβάλι Πρεσπών…

Γράφει ο Λάζος ο βουνίσιος.

Απομεσήμερο στο κιόσκι με θέα τις λίμνες, το Βυδρονήσι, τον Άγιο Αχίλλειο Σκεφτόμουν...

Κτήριο για τους συνοριοφύλακες ήρωες.

Στην διασταύρωση του δρόμου Φλώρινας-Καστοριάς, μετά το Ανταρτικό πριν αρχίσει το ανήφορο για το Πρεβάλι, συνάντησα τους ήρωες Έλληνες συνοριοφύλακες μας. Με λύπη μου διαπίστωσα να μην έχουν ένα αξιοπρεπές κτήριο για να ελέγχουν τους διερχόμενους εκ του σημείου. Να φανταστείτε πέρασα μία ηλιόλουστη ημέρα με καλές καιρικές συνθήκες. Πέραν του περιπολικού οι μόνοι διαθέσιμοι χώροι όταν χιονίζει ή βρέχει είναι ένα κιόσκι η καμπίνα του περιπολικού τζίπ και οι σκιές των δένδρων. Θα μπορούσε όμως ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο στην διασταύρωση να διαμορφωθεί σε ένα αξιοπρεπέστατο φυλάκιο, ώστε οι συνοριοφύλακες μας να είναι εγκατεστημένοι εκεί πέρα. Ούτε στο... Μεξικό δεν θα αντίκριζα τέτοια άθλια εικόνα κύριε υπουργέ προστασίας του πολίτη! Και στον δημόσιο δρόμο από κάτω κάμναν παρέλαση οι αστραφτερές μερσαντάρες απ το Ελ μπασάν, την Κορυτσά, τα Τύραννα της Αλβανίας

Στο Φυλάκιο της Κούλας..

Έρημο και ακατοίκητο το στρατιωτικό φυλάκιο μετά την "διώρυγα" Μικρής και Μεγάλης Πρέσπας Αναρωτιόμασταν ποιά αδέσποτα πουλιά ή.. ζώα ενοχλούσαν οι Έλληνες στρατιώτες με την παρουσία τους εκεί? Μόνο τα εμβλήματα ξέμειναν να θυμίζουν κάτι σε εμάς του πατριώτες. Απούσα και η γαλανόλευκη σε όλη την διαδρομή απ το Πρεβάλι, πλην ορισμένων κτηρίων ή καταστημάτων. Σαν δεν ντρεπόσαστε ανθέλληνες μουρμούρισα φανερά εκνευρισμένος.

Εισαγόμενη σκουπιδίλα..

Στην  άλλοτε πλάζ της μεγάλης Πρέσπας, εκεί που σκάει το κύμα, εκεί όπου όλη η Φλώρινα έμαθε κολύμπι, εντόπισα σκουπιδαριό απερίγραπτο να επιπλέει ή να "λιάζεται" στην χαλικωτή άμμο πίσω από τις καλαμιές της λίμνης. Η άμμος σκεπασμένη από μπουκάλια, σάπια μήλα, πλαστικά κ.α που ταξιδεύουν από την Στρούγκα των Σκοπίων κάθε φορά που φυσάει βοριάς και "λάθρα αποβιβάζονται" στην παραλία, στα νότια παράλια της Μεγάλης Πρέσπας. Ποιός εθνικός δρυμός? Ποιά εταιρεία προστασίας? Ποιά τρίγωνα και μ.κ.ο μου λέτε? Ποιά νατούρα 2000? Ποιοί οικολόγοι, οικολόγριες, λοιποί ορνιθολόγοι? Πεταμένα χρήματα, αφηρημένες έννοιες και σκουπίδια στην παραλία. Το θέαμα της  σκουπίδίλας στην χαλικωτή ακτή ήταν απερίγραπτο -ανεπίτρεπτον. Δεν το είχα ξαναδεί τόσα χρόνια, από τότε που μάθαινα κολύμπι εκεί πέρα. Σήμερα "όσα (σκούπιδια) φέρει ο άνεμος" παρερμηνεύοντας το τίτλο ενός κλασσικού μυθιστορήματος..

Εισαγόμενοι οργανοπαίχται..

Κάτσαμε να φάμε σε ένα γραφικό χωριουδάκι. Κι εκεί έχω μία γκρίνια. Όχι τα εδέσματα ήταν τέλεια μα εκεί που έπαθα "δυσπεψία" ήταν η εικόνα κάτι "βαλκάνιων" περιπλανώμενων οργανοπαιχτών με σπαστά ελληνικά να κάμνουν καντάδες στους τουρίστες στα πέριξ τραπέζια. Αμόλησαν και ένα "μακεντόνσκι" και έπιασε (θα το πώ ευγενικά)...."γαστρεντερίτις"! Και με αυτά τα χάλια περιμένουν οι νεραϊδολίμνες μας κόσμο? Καλά ξημερώματα και όνειρα γλυκά λιμνίσια μου γριβάδια...

Δρόμος από την εποχή της χούντας

Αμ ο δημόσιος δρόμος! Άλλη πονεμένη ιστορία για τους κατοίκους.  Ίδιος και απαράλλαχτος, ακόμη και οι τρύπες,  από την εποχή της ΜΟΜΑ. Το ίδιο και το αρδευτικό δίκτυο όπου αυτήν την εποχή οι φασολοπαραγωγοί είναι στα ντουζένια! Οι λοιποί το έριξαν μεταπολιτευθικώς στα γλέντια, στις φιέστες, στις άριες, στα πανηγύρια... Κι όμως τόσα χρόνια με χιονοπτώσεις βραχοπτώσεις πλημμύρες ο "δρόμος της Μομα" στις Πρέσπες άντεξε εκ του οποίου διέρχονται τουριστικά αγροτικά κάτοικοι. Όσοι οδικώς σκαρφαλώνουν από το Πρεβάλι προς τους Ψαράδες θα επαληθεύσουν τον προβληματισμό μου.

Επαύλεις με… πισίνες!

Ανακάλυψα όμως και "Βασιλικού τύπου ανάκτορα" ίσα με  ένα στρέμμα, σε παραλίμνια χωριουδάκια. Ρωτώντας έμαθα ότι διάφοροι  "αρχοντοβοσκοί επενδυτές" σε εισαγωγικά επένδυσαν εκεί όχι απαραίτητα για να ξεκαλοκαιριάσουν τα κοπάδια τους όπως γινόταν παραδοσιακά τα παλιά καλά χρόνια από Θεσσαλούς κτηνοτρόφους. Εχτισαν μου είπαν ανάκτορα με πισίνες τα οποία για να τα σκουπίσεις θέλεις συνεργείο καθαριότητας και για να τα φυλάξεις ένα στρατό σεκιουριτάδες. Χλίδα σου λέω στο ονειρεμένο "Δουκάτο των Πρεσπών".

Απόδραση εκεί που σμίγουν τα βουνά με τις λίμνες

Κατά τα άλλα, παρά την γκρίνια, ηρέμισα βουτώντας την σκέψη μου μέσα στο απέραντο μεγαλείο γαλήνης, αρμονίας, ηρεμίας και… ψυχικής αποτοξίνωσης τα οποία απλόχερα μου χάρισαν οι νεραϊδολίμνες μας. Πράγματι τις είχα νοσταλγήσει πριν με ξαναβυθίσει κι εμένα  το ναυάγιο της οικονομικής κατάθλιψης επιστρέφοντας στην διαδρομή για την χαράδρα με την ημισχηματισμένη πανσέληνο στις κορυφογραμμές επάνω από την Βίγλα...