Σαν ένα απλό μήλο

Γράφει η Φοίβη

Σε ένα κόσμο όπου παραμελείται η ψυχή, η ομορφιά μπαίνει τελευταία στον κατάλογο των προτεραιοτήτων. Όταν γίνονται περικοπές στον προϋπολογισμό, το πρώτο πράγμα που κόβεται είναι η τέχνη, πριν ακόμη από τον αθλητισμό. Ο σαφής υπαινιγμός είναι ότι η τέχνη είναι 

επουσιώδης τομέας: χωρίς τεχνολογία δεν μπορούμε να ζήσουμε, αλλά χωρίς ομορφιά μπορούμε.

Η ψυχή όμως τρέφεται από την ομορφιά. Ό,τι είναι για το σώμα το φαγητό, είναι και οι εντυπωσιακές σύνθετες και ευχάριστες εικόνες για την ψυχή. Εάν η ψυχολογία έχει ως βάση μια ιατρική αντίληψη για την ανθρώπινη συμπεριφορά και τη συναισθηματική ζωή, τότε η πρωταρχική αξία είναι η υγεία. Εάν όμως η ψυχολογία θεωρήσει ως βάση της την ψυχή τότε ο στόχος της είναι η ομορφιά. Η ψυχή λαχταράει την ομορφιά και η απουσία της προκαλεί κατάθλιψη, παράνοια, απώλεια νοήματος, μανίες.

«Πάρε στα χέρια σου ολόκληρο τον κόσμο, σαν να ήταν ένα απλό μήλο...» λέει ο ποιητής και στο μυαλό του έχει την ψυχή του κόσμου. Στο μήλο και σε οτιδήποτε υπάρχει στον κόσμο, η ποίηση βλέπει, αναγνωρίζει και αποδέχεται το δώρο της ομορφιάς της αγάπης και της σοφίας. Ο ποιητής ακούει το μήλο και τον κόσμο να μιλά για την απεριόριστη αγάπη που δημιούργησε τον κόσμο και τη ζωή και που έδωσε σε μας ως δική μας ζωή. Και μόνο αγαπώντας αληθινά τη ζωή του μπορεί ένας άνθρωπος να δεχθεί κατά συνέπεια τη ζωή του κόσμου ως δώρο της Ζωής. Η πτώση μας είναι πως παίρνουμε τα πάντα ως δεδομένα και συνεπώς τα πάντα, ακόμη και εμείς οι άνθρωποι γινόμαστε πεζοί, καταθλιπτικοί, κενοί. Το μήλο είναι μόνο μήλο. Το ψωμί είναι ψωμί. Ο άνθρωπος είναι ακριβώς άνθρωπος. Γνωρίζουμε το βάρος τους, την εμφάνισή τους, τις δραστηριότητές τους, ξέρουμε τα πάντα γι’αυτούς, αλλά δε γνωρίζουμε πλέον τους ίδιους, επειδή δε διακρίνουμε το φως που λάμπει μέσα τους.

Βρίσκουμε τον εαυτό μας σε αυτά τα απλά και ξεχασμένα πράγματα, γιατί, όταν αποκλείουμε την ψυχή στα απλά πράγματα που μας περιτριγυρίζουν, χάνουμε αυτή τη σημαντική πηγή ψυχικού βάθους για τον ίδιο μας τον εαυτό. Και συγκεκριμένα ένα δέντρο μπορεί να μας πεί πολλά με τη γλώσσα του σχήματος, της υφής, της ηλικίας και του χρώματός του, καθώς και με τον τρόπο που στέκεται μόνο του. Εκφράζοντας όμως τον εαυτό του, μας δείχνει επίσης και τα μυστικά της δικιάς μας ψυχής, γιατί δεν υπάρχει απόλυτος διαχωρισμός ανάμεσα στην ψυχή του κόσμου και τη δική μας. Εμείς είμαστε στ’αλήθεια ο κόσμος, κι’ο κόσμος είμαστε εμείς.

Ο κόσμος που βλέπεις και αγγίζεις δεν είναι αντικειμενικός και ποτέ δεν θα μπορέσει να είναι...Αντανακλά εσένα...Μάθε να είσαι λαμπερός, κομψός, μεγαλοπρεπής, έξοχος` μάθε να χρησιμοποιείς σωστά το χλευασμό και την οργή` μάθε να ενσαρκώνεις το ρόλο που σου υπαγορεύει η περίσταση: αστείος, ειρωνικός, αιχμηρός, ονειροπόλος και καλοδιάθετος, εγκρατής και ειλικρινής, γαλήνιος και αποστασιοποιημένος.

Γίνε πρωταθλητής της ελευθερίας. Αφιέρωσε το έργο σου στη βελτίωση της ανθρωπότητας, απελευθερώνοντάς την από κάθε είδους τυραννίες και καταπιέσεις: πολιτικές, θρησκευτικές, κοινωνικές, νοητικές και συναισθηματικές..., και θα δεις μπροστά στα μάτια σου να μεταμορφώνεται ένας ολόκληρος κόσμος.