Γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας
Η ζωή του ανθρώπου παρουσιάζει εντυπωσιακή ποικιλομορφία, τόσο ανάμεσα
στα μέλη της κοινωνίας όσο και κατά τις διάφορες φάσεις της. Σε όλες τις εποχές
και ιδιαίτερα τη σημερινή ο άνθρωπος απαντάται σε πληθώρα καταστάσεων και
αναλαμβάνει μεγάλο εύρος ρόλων, ερχόμενος αντιμέτωπος με αντίστοιχες
προκλήσεις.
Κοινό συμπέρασμα από τα στάδια και τις εμπερίες τα οποία διαπερνά και
βιώνει ο καθένας αποτελεί ότι, ανεξάρτητα του είδους αυτών, υπάρχει πάντα μια
αντιρρόπηση της επίδρασής τους. Για κάθε θετική ή αρνητική εξέλιξη που
προκύπτει αναμενόμενα ή απρογραμμάτιστα, προβλέπεται μια αντίθετη δύναμη που
επαναφέρει την αρχική ψυχο-πνευματική κατάσταση του ατόμου. Οι αρχαίοι Ελληνες
περιέγραψαν το φαινόμενο με την απλή έκφραση "Ουδέν κακόν, αμιγές
καλού", η οποία μπορεί να αντιστραφεί και ως "Ουδέν καλόν, αμιγές κακού".
Παραδείγματα και εφαρμογές απαντώνται πρακτικά άπειρα γύρω μας. Μια άμεση
παρατήρηση μπορεί να γίνει στον καθένα όταν, σε δύσκολες στιγμές πίεσης
βρίσκουμε οδούς διαφυγής μέσω της υιοθέτησης νέων οπτικών αντίληψης και την
ανακάλυψη ιδιαίτερων πλευρών του χαρακτήρα μας. Ο λαός λέει ότι "δεν
υπάρχει γάμος χωρίς κλάματα και κηδεία χωρίς γέλια". Κατά την περίοδο δε
που διανύουμε, η υλική παρακμή και οικονομική στενότητα προήλθαν ακριβώς για να
εξισορροπήσουν τις δεκαετίες χαλάρωσης και, πολλές φορές, ασυδοσίας και δικαιολογούνται
για να υπενθυμίσουν την ταπεινή προέλευση του ανθρώπου.
Αν θεωρήσουμε δε τη ζωή του ατόμου συνολικά, επίσης παρατηρείται η
εφαρμογή του ανωτέρου νόμου ισορροπίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί αυτό
των δημοσίων προσωπικοτήτων που εμφανίζονται στα ΜΜΕ. Πίσω από τη φαινομενικά
χλιδάτη και ζηλευτή ζωή κρύβεται συνήθως μια αντίθετη πραγματικότητα που μπορεί
να φτάνει μέχρι το προσωπικό δράμα. Οι πολιτικοί αν δεν εκλεχθούν, οι
καλλιτέχνες αν ξεπεραστούν και οι όμορφοι αν γεράσουν, τότε η χρόνια παρακμή
αντικαθιστά τη σύντομη λάμψη. Μια άλλη κατηγορία παραδειγμάτων είναι όσων η τύχη
επιφύλαξε βαρεία και χρόνια ασθένεια στους ίδιους ή σε κάποιο συγγενικό
πρόσωπο. Πολλές φορές, μία τέτοια εμπειρία είναι ικανή να αλλάξει τον χαρακτήρα
και την ίδια τη ζωή προς το καλύτερο, "εξοφλώντας" έτσι τουλάχιστον
μερικώς την επιβάρυνση της αρρώστιας.
Μακροπρόθεσμα λοιπόν, στο επίπεδο μιας ολόκληρης ζωής, ο νόμος
διατήρησης της ψυχο-πνευματικής κατάστασης εξασφαλίζει την ισορροπία, ώστε
ανεξάρτητα από τα θετικά ή αρνητικά γεγονότα που επισυμβούν, τελικά θα
παραμείνει η ίδια ικανοποίηση και "γεύση ζωής". Η ισορροπία αυτή δεν
αποδίδεται σε κάποιο συγκεκριμένο εξωγενή λόγο, παρά προκύπτει από την ίδια τη
φύση και τα αντανακλαστικά του ανθρώπου.
Η πραγματική ευτυχία στο πέρασμα του χρόνου δεν επηρρεάζεται από κανέναν
εξωγενή παράγοντα, παρά μόνο πηγάζει από μέσα μας και η Φύση είναι τελικά
δίκαιη και αποδίδει στον καθένα αυτά που πραγματικά αξίζει.
ΥΓ. Η φωτογραφία που συνοδεύει το άρθρο απεικονίζει τον πίνακα
"Δικαιοσύνη" του Ραφαήλ ο οποίος κοσμεί την οροφή του "Δωματίου
των Υπογραφών" στο Παλάτι του Βατικανού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου