Με αφορμή τη συμπλήρωση 5 χρόνων από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου

Γράφει ο Βασίλης Τζώτζης

Συμπληρώθηκαν 5 ολόκληρα χρόνια από την ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Στο κείμενο θα προσπαθήσουμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα από τις ημέρες εκείνες, να βαθύνουμε στα γεγονότα και τις αιτίες τους.

Τι συνέβη εκείνες τις μέρες;

Το ίδιο το γεγονός, δηλαδή το σκηνικό όπου μια παρέα μαθητών πετά ένα μπουκάλι νερό σε ένα περιπολικό στα Εξάρχεια, το οποίο έπειτα επιστρέφει και ο αστυνομικός Επαμεινώνδας Κορκονέας πυροβολεί, με αποτέλεσμα το θάνατο του 16-χρονου μαθητή μπορεί να χαρακτηριστεί ΤΥΧΑΙΟ.

Όμως το τυχαίο, η σύμπτωση ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΡΥΦΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑΣ - ΤΟΥ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟΥ.

Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΑΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ. Ήδη από το 2008 έχουν ξεσπάσει οι πρώτες εκδηλώσεις της Καπιταλιστικής Κρίσης, έχουν ψηφιστεί αντιλαϊκά νομοσχέδια (ασφαλιστικό, Νόμος - Πλαίσιο κ.α.), έχουν δοθεί 28 δις ΕΥΡΩ στις τράπεζες.

Από την άλλη έχουμε ένταση της καταστολής (ο νεολαίος με τα πράσινα παπούτσια, ο Κύπριος Φοιτητής με τη ζαρντινιέρα κ.α.) που καταλήγει και στο συγκεκριμένο περιστατικό.

Μπροστά στα ίδια τα γεγονότα έχουμε ως θετικότατη παρακαταθήκη, ότι η νεολαία ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ από τα αστικά δικαστήρια, ξεσηκώνεται, διαδηλώνει μαζικά & μαχητικά για τη Δημόσια & Δωρεάν Παιδεία, για τον εργασιακό μεσαίωνα που της ετοιμάζουν, για τα δημοκρατικά δικαιώματα & ελευθερίες.

Η κουκούλα και το καμένο ΑΤΜ

Πλάι σε αυτά όμως δρα και ένας καλοστημένος μηχανισμός προβοκάτσιας, που προσπαθεί με κάθε τρόπο να εκφυλίσει τον αγώνα. Αξιοποιεί την τυφλή βία, την κουκούλα, φετιχοποιεί τη σπασμένη βιτρίνα, το καμένο ΑΤΜ, χαϊδεύει τα ανώριμα χαρακτηριστικά της νεολαίας, στοχεύει στο αίσθημα του ιερού αποτροπιασμού για μια δολοφονία ενός μικρού παιδιού για να επιτεθεί στον ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΑΓΩΝΑ, ρίχνει ανώδυνα συνθήματα, απομονώνει τη νεολαία από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.

Οι περισσότερες οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις που δρουν στη νεολαία και το κίνημά της εκείνη την περίοδο σμπαραλιάστηκαν κυριολεκτικά κάτω από την πίεση των γεγονότων, υποκλίθηκαν στο «αυθόρμητο» - στην πίεση της στιγμής ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ. Πολλές φορές εξωθήθηκαν σε τυχοδιωκτισμούς (με αριστερή φρασεολογία) «πηγαίνοντας με το ρεύμα» που οδηγεί στο ΠΟΥΘΕΝΑ.

ΗΤΑΝ ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ του '08 ΕΞΕΓΕΡΣΗ;

Η απάντηση είναι απλή: ΦΥΣΙΚΑ και ΟΧΙ

Στις εξεγέρσεις οι καμινάδες των εργοστασίων ΔΕΝ καπνίζουν, ενώ το σύνολο των εκμεταλλευομένων κομματιών της κοινωνίας αναπτύσσει πρωτοφανέρωτη δραστηριότητα και κάτι τέτοιο ΔΕΝ συνέβη το 2008.

Αλλά ας πάμε και στην ίδια τη νεολαία που τις ημέρες εκείνες έδωσε ένα αγωνιστικό «ξέσπασμα», μια απότομη άνοδο της πάλης.

Τις ημέρες εκείνες τα Ενιαία λύκεια έδωσαν τον τόνο, ενώ ΑΕΙ & ΤΕΙ κινητοποιούνται ξανά μετά τις μεγάλες φοιτητικές κινητοποιήσεις για το Άρθρο 16.

Όμως ούτε η ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ, ούτε τα ΑΙΤΗΜΑΤΑ, ούτε ο ΒΑΘΜΟΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ, ούτε η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΟΧΕΥΣΗ του Δεκέμβρη του 2008 ΔΕΝ ξεπέρασε την προηγούμενη κατάσταση στο νεολαιίστικο κίνημα. 

Όσοι μιλούν περί  νεολαιίστικης εξέγερσης ΔΕΝ ΛΕΝΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, κουβέντα για την Κατάσταση στους ΟΑΕΔ, κουβέντα για την κατάσταση στα ΕΠΑΛ - ΕΠΑΣ, τις σχολές κατάρτισης ΙΕΚ - ΚΕΚ εκεί όπου στοιβάζονται τα παιδιά που θα έπρεπε να είναι τα πιο πρωτοπόρα.

Αντί επιλόγου

Κλείνοντας με το πιο αισιόδοξο, που πατάει στην κατανόηση της πραγματικότητας, αναγνωρίζοντας την αναγκαιότητα να αλλάξει σε συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Στις εξεγέρσεις έχουμε πρωτοφανή λαϊκή πρωτοβουλία, οι μάζες αναλαμβάνουν αυτοτελή ιστορικό ρόλο, υλοποιείται το οι «πάνω» να μη μπορούν και οι «κάτω» να μη θέλουν, ο βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης κορυφώνεται, αναπτύσσεται μαζικός λαϊκός ηρωισμός.

Ας μην είμαστε ανυπόμονοι, οι εξεγέρσεις που έρχονται θα είναι πρωτότυπες και ανεπανάληπτες ως προς τη μορφή, θα αναδείξουν με νέο τρόπο όλα τα χαρακτηριστικά των περιόδων όπου οι μάζες γίνονται οι φορείς του καινούριου, όταν ο τροχός της ιστορίας γυρνά κάτω από τη λαϊκή δράση, ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ δίνοντας ως πολιτικό προϊόν την εξουσία της εργατικής τάξης τη βάση για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Βασίλης Τζώτζης

Φλώρινα 05-12-2013