Μην ενοχλείτε στο…μπάνιο. Σκέφτομαι!

Χρονογράφημα της Έφης Κηπουροπούλου

Στη σχεδόν χαοτική κατάσταση του βίου και της επιβίωσης, μέσα σ’ αυτή την εξωστρέφεια των επαγγελματικών και κοινωνικών αναγκών και τον μαραθώνιο των οικογενειακών υποχρεώσεων ελλείπει η στροφή προς τα έσω, ο εσωτερικός διάλογος ή και ο μονόλογος (ακόμα και για εμάς που έχουμε σώας (;) τας φρένας). Πόσο ανάγκη έχουμε τη συνομιλία με τον εαυτό μας, την ανασκαφή των σκέψεών μας αλλά και των επιθυμιών μας ή ακόμα και

των ονείρων μας, την επανανακάλυψη των αρχικών μας στόχων και επιθυμιών που κάποτε φαντασιωνόμασταν έστω ότι θα πετυχαίναμε.

Είναι αλήθεια ότι ως γυναίκες, μητέρες, σύζυγοι, εργαζόμενες, φίλες….(μακρύς ο κατάλογος) βάζουμε αντίστοιχες προτεραιότητες. Καλώς. Πρέπει, άλλωστε, να λειτουργήσουν τα πράγματα ∙ που σημαίνει ότι ο ελεύθερος ιδιωτικός χρόνος αρχίζει να τοποθετείται στα…αζήτητα.

Στην καλύτερη των περιπτώσεων τον βρίσκουμε στα κλεφτά, συνωμοτικά…

Συνωμοτώ με τον ελάχιστο χρόνο μου, όπου μπορώ, για να στοχαστώ, να αφεθώ στις σκέψεις μου, να θεωρήσω και να αναθεωρήσω, να προγραμματίσω, να αναρωτηθώ. Πολλά σπουδαία ζητήματα, λίγος ο χρόνος. Γι’  αυτό τον αναζητώ, όπου και όπως μπορώ.

Ακόμα και στο μπάνιο ∙ όπου βρίσκεσαι εσύ, η μπανιέρα, το ντους και οι…σκέψεις σου. Κανένας άλλος και τίποτε άλλο.  Καμία εισβολή. Και σκέφτεσαι περιχαρής μέσα στη φαντασιακή μοναξιά σου. Ελπίζεις…

Και ξάφνου στον ιδιωτικό χώρο της βαθιάς περισυλλογής ακούγεται ο απότομος χτύπος της πόρτας που ανοίγει και μια φωνούλα να ρωτάει αμέριμνα:

«Μαμά, πού βρίσκεται ο μονόκερός μου με τα ροζ φτερά;»

Η περισυλλογή διακόπτεται, χαριτωμένα ομολογουμένως, αλλά διακόπεται…

Και ο ατομικός χρόνος περιμένει την επόμενη συνωμοτική πάραυτα μάταιη συνομιλία.

Έφη Κηπουροπούλου, Δρ. Παιδαγωγικής,

Φιλόλογος, Διδάσκουσα στην

Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε. Κοζάνης.