Ευρώπη και Ελλάδα

Η Ευρώπη μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου μοιράστηκε στους νικητές. Έτσι δημιουργήθηκαν δύο Ευρώπες: Η Δυτική καπιταλιστική Ευρώπη με τη ροή αμερικάνικου χρήματος και η ανατολική Ευρώπη με τη Σοβιετική διοίκηση.
Το παράδειγμα αυτό έμεινε σταθερό για πολλές δεκαετίες.

Η κατάρρευση της σοβιετικής ένωσης ώθησε τη Δυτική Ευρώπη στο να επεκταθεί σταδιακά σε πρώην χώρες της ανατολικής Ευρώπης με

άτσαλα άλματα και με μοναδικό γνώμονα το άνοιγμα της εσωτερικής αγοράς της ΕΕ.
Για να σφραγιστεί αυτή η επέκταση δημιουργήθηκε το ευρώ, όχι μόνο ένα ευρωπαϊκό νόμισμα αλλά μια νομισματική πολιτική που περνούσε πλέον από τα χέρια των κρατών μελών στα χέρια μιας Κεντρικής Τράπεζας.

Δημιουργήθηκε έτσι όχι μόνο ένας σκληρός πυρήνας χωρών που εγκατέλειψαν τη νομισματική τους πολιτική στα χέρια μη αιρετών γραφειοκρατών αλλά και ένα εργαλείο προσηλυτισμού των υπόλοιπων χωρών στον ευρωζουρλομανδύα.
Ενώ λίγες από τις αρχικές χώρες τηρούσαν τα κριτήρια ένταξης, αυτό σκόπιμα παραβλέφθηκε. Η πολιτική των στραβών ματιών και της εθελοτυφλίας ήταν θεμέλια για την ίδρυση και την επιβολή του ενός ενιαίου και ομοούσιου νομίσματος.
Το άγιο πνεύμα του Ευρώ φώτισε τα μυαλά και των υπολοίπων ελίτ: Το δέλεαρ για αυτές ήταν μεγάλο: Φτηνός δανεισμός από την ΕΚΤ:τροφή στη διαφθορά.

Έτσι δημιουργήθηκε το τέρας του Φράνκενστάιν μονάχα που τα μέλη του δεν ήταν από νεκρά πτώματα αλλά από ζωντανές χώρες οι ασθενέστερες των οποίων θα ψοφούσαν στις νέες συνθήκες.

Το μόνο που έπρεπε να κάνουν οι ευρωελίτ ήταν να πείσουν τους πληθυσμούς για τον ευρωμονόδρομο: Ο ευρωφράνκεσταϊν δεν έπρεπε να εγκαταλειφθεί: ήταν θέμα ζωής και θανάτου. Καλοζωίας για τις ελίτ που τσέπωναν τα φθηνά δάνεια και θανάτου για τους λαούς στους οποίους θα τα χρέωναν πάρα πολύ ακριβά.
Τα δήθεν  αυστηρά ευρωπαϊκά κριτήρια και η όποια ευρωπαϊκή εποπτεία έκανε περίπατο. Στο βασίλειο των τυφλών, οι εθελότυφλοι θα κυβερνούσαν.

Τα πράγματα επιδεινώθηκαν ακόμη περισσότερο με την αμερικανική κρίση του 2008 που προέκυψε από τη φούσκα των στεγαστικών, φούσκα που απλά ήταν το επιστέγασμα κακών χρηματοπιστωτικών πρακτικών πολλών χρόνων και μιας νεοφιλελεύθερης αντίληψης που απαγόρευε όχι μόνο τον προστατευτισμό αλλά και οποιοδήποτε εποπτεία και έλεγχο στις πρακτικές του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Αυτό ακριβώς το αντιεπιστημονικό δόγμα ήταν ένας από τους βασικούς παράγοντες που κρίσεις ξεπήδησαν και σε άλλες χώρες που μετέτρεψαν τις οικονομίες τους σε χρηματοπιστωτικές όπως η Ιρλανδία, η Ισλανδία, η Ελλάδα και η Κύπρος. Οι αμερικάνοι έπρεπε να βρουν χωματερές χρέους. Και οι λαοί ήταν οι καλύτεροι υποψήφιοι.

 Εύκολος και γρήγορος πλουτισμός των λίγων  χρεώνετε στους πολλούς για πολλά χρόνια.
Είναι λογικό  σήμερα στη μέση αλλεπάλληλων κρίσεων να παρατηρούμε το παράδοξο φαινόμενο των τραπεζιτών και των μετόχων τους που πλουτίζουν ενώ προκάλεσαν την κρίση και των λαών που δεν την προκάλεσαν να  φτωχαίνουν.
Οι οικονομικές ανισότητες έχουν γυρίσει στα επίπεδα του 19ου αιώνα. Ο νεοφιλελευθερισμός με το πιστόλι της κρίσης και των αδιεξόδων στον κρόταφο των κοινωνιών σαρώνει το τελευταίο εμπόδιο, το κοινωνικό κράτος, διαλύοντας μαζί του και όλα τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα που το κράτος αναγκάστηκε να ενσωματώσει κάτω από τις πίεσεις των εργατικών και κοινωνικών αγώνων του 18ου, 19ου, και 20ου αιώνα.

Κοινωνική κόλαση και δημοκρατία ανάπηρη πάνε μαζί
Σε πρόσφατο  ρεπορτάζ, οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» γράφουν για τον ρόλο του προέδρου της Κομισιόν στην απομπομπή του Γ.Α.Παπανδρέου: «Χωρίς να το ξέρουν ο Σαρκοζί ή η Μέρκελ, ο Μπαρόζο είχε καλέσει στο τηλέφωνο από το ξενοδοχείο του πριν τη συνάντηση τον Αντ. Σαμαρά, αρχηγό της ελληνικής αντιπολίτευσης. Ο Μπαρόζο γνώριζε ότι ο Σαμαράς προσπαθούσε απεγνωσμένα να αποφύγει το δημοψήφισμα. Ο Σαμαράς είπε στον Μπαρόζο ότι τώρα επιθυμούσε να προσυπογράψει μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ... Το δημοψήφισμα του Παπανδρέου ήταν νεκρό. Το ίδιο και η πρωθυπουργία του».

Όμορφος κόσμος αστικός, καπιταλιστικά πλασμένος! Μιλάμε για τις αρχές Νοεμβρίου του 2011. Λίγους μήνες μετά από ένα 43% του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές και λίγες μέρες μετά από ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή. Η ΕΕ αποφασίζει να αλλάξει πρωθυπουργό και κυβέρνηση. Φυσικά κάτω από την απειλή των μαζικών κινητοποιήσεων.

Ούτε αυτό είναι πρωτοφανές. Ο σημερινός πρωθυπουργός στην Ιταλία είναι ο τέταρτος που χρίζεται σε αυτή τη χώρα, με πραξικόπημα. Mε άμεση ανάμιξη τραπεζών, βιομηχάνων και ΕΕ.

Συνεπώς: Ψηφίστε ελεύθερα ότι σας λέμε, αλλά και αν δε μας ακούσετε, πάλι θα κάνουμε ότι νομίζουμε.

Το γερμανικό σχέδιο για την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη είχε παρουσιάσει στα τέλη Ιουλίου 2012 ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στον τότε Αμερικανό υπουργό Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ’’. Αυτό αποκαλύπτει ο τελευταίος στο βιβλίο του που μόλις κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ.

Η κουβεντούλα αυτή δεν έγινε στις Κάννες όπως η προηγούμενη, αλλά στο νησί Σιλτ, στη Βόρεια Θάλασσα. Πάντα ωστόσο με την άνεση της απόστασης από τον λαουτζίκο και  φασαριόζικα αργοκίνητα εκλεγμένα σώματα.

Ο σύγχρονος ολοκληρωτικός καπιταλισμός, στο υπερεθνικό αντιδραστικό απόγειο του!

Η Ε.Ε. ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΦΥΛΑΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση της “δημοκρατίας” και της “ελευθερίας” δεν αποτελεί κάποιο φίλο που νοιάζεται για το καλό μας...

Είναι τα δύο από τα τρία μέρη που συναποτελούν την τρόικα μέσω της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Είναι αυτή που εισηγείται την πολιτική που μειώνει μισθούς και συντάξεις, που κλείνει νοσοκομεία, σχολεία και πανεπιστήμια, που καταργεί συλλογικές συμβάσεις και εργασιακά δικαιώματα, που τη λέξη εργασία την αντικαθιστά με την απασχόληση και μάλιστα μερική, χωρίς δικαιώματα και ασφάλιση, που απολύει ανθρώπους και τους μετατρέπει σε λάστιχο! που ποινικοποιεί το συνδικαλισμό, απαγορεύει διαδηλώσεις, συλλαμβάνει, δέρνει, ψεκάζει, βασανίζει!!! Που ξεπουλάει όλη την περιουσία του λαού, ακόμη και τα δάση και τις παραλίες! Που ανέχεται στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα ονοματίζει (κέντρα φιλοξενίας).
Με εντολη της ΕΕ , οι ντόπιοι υπηρέτες της μας τρόμαξαν και συνεχίζουν να μας τρομάζουν μη και:

Χάσουμε μισθούς κι επιδόματα   κι έγινε ο μισθός μας επίδομα, μη και χρεοκοπήσουν οι τράπεζες   κι αυτές μας παίρνουν τώρα τα σπίτια, μη χάσουμε τις καταθέσεις μας   και μείναμε ταπί,μη καταρρεύσουν τα ασφαλιστικά ταμεία   και μέσω του PSI φάγανε όλα τα αποθεματικά τους .
Ο εφιάλτης έχει όνομα και λέγεται ΕΕ.

Αντωνακάκη Σοφία