Για τις καταλήψεις των Σχολείων

Γράφει ο Βασίλης Τζώτζης

Αφορμή για το παρακάτω κείμενο η ανάρτηση στο ΝΕΑ ΦΛΩΡΙΝΑ μια αναγνώστριας, προφανώς μητέρα μαθητή λυκείου το οποίο τελεί υπό κατάληψη.

Η ανάρτηση στο ΝΕΑ ΦΛΩΡΙΝΑ

http://neaflorina.blogspot.gr/2014/10/blog-post_15.html

Το ίδιο το κείμενο:

«Μέχρι πότε θα είμαστε υποχρεωμένοι σαν κοινωνία να ανεχόμαστε τη "μόδα" που ονομάζεται κατάληψη; Σαν γονιός, αναρωτιέμαι για τον πραγματικό σκοπό της κατάληψης και ποιοι ωφελούνται από αυτό.

Πέντε-δέκα παιδιά κάνουν την κατάληψη για να γλιτώσουν μαθήματα και την πληρώνει όλο το σχολείο! Είμαστε κάποιοι γονείς που δεν μπορούμε να στείλουμε τα παιδιά μας φροντιστήριο (άλλο μεγάλο θέμα αυτό...), αλλά ούτε τα στέλνουμε τα παιδιά μας στο σχολείο να περνούν την ώρα τους. Οι καθηγητές πού είναι; Έλεος πια!!!»

Αναγνώστρια

Τελευταία φορά που ήλεγξα την ανάρτηση ήταν 22:03 και είχε 24 σχόλια

Αναστρέφοντας το ύφος της ανάρτησης και της πλειονότητας των σχολίων:

«Έκανες ένα λάθος, κοριτσάκι.

Η χαρά δε γράφεται με πράσινο.

Γράφεται με κόκκινο

Η χαρά είναι

Κόκκινο γαρύφαλλο.

Να το θυμάσαι:

Κόκκινο γαρύφαλλο.

Μεθαύριο θα σου πω».

Γιάννης Ρίτσος

ΠΡΩΙΝΟ ΑΣΤΡΟ

Το μόνο θετικό το οποίο θα μπορούσε να αναγνώσει κανείς στο (αγανακτισμένο) ύφος της αναγνώστριας είναι η αγνή αναπαραγωγή, σε ένα λιτό και απλό κείμενο, μιας κατά τα άλλα συντηρητικότατης έως αντιδραστικής τοποθέτησης για τα πράγματα. Μιας τοποθέτησης που πίσω από μερικές αράδες αναπαράγει με επιθετικό τρόπο ιδεολογήματα «αιχμές» της αντιδραστικής προπαγάνδας, αιχμές οι οποίες επεκτάθηκαν και στα σχόλια που ακολουθούν της ανάρτησης.

Είναι περίεργο ότι η επίκληση της κοινωνίας γίνεται με αφορμή τις μαθητικές καταλήψεις «Μέχρι πότε θα είμαστε υποχρεωμένοι σαν κοινωνία να ανεχόμαστε τη "μόδα" που ονομάζεται κατάληψη;», ενώ θα περίμενε κανείς να αναρωτηθούμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ ως πότε θα ανεχόμαστε ως κοινωνία την υπερφορολόγηση, την ΤΡΟΙΚΑ, την ΑΝΕΡΓΙΑ, την καταπάτηση κάθε έννοιας Εθνικής Ανεξαρτησίας, την καταπάτηση κάθε έννοιας Λαϊκής Κυριαρχίας, ως πότε θα ανεχόμαστε ως ΚΟΙΝΩΝΙΑ τη ΜΟΔΑ του (νέο;) ΦΑΣΙΣΜΟΥ της Χρυσής Αυγής, ως πότε θα ανεχόμαστε τέλος πάντων να παράγουμε με τον ιδρώτα μας όσα μια χούφτα καπιταλιστές μας κλέβουν.

Μια μεγάλη αλήθεια πίσω από μια απέραντη υποκρισία

«Πέντε-δέκα παιδιά κάνουν την κατάληψη για να γλιτώσουν μαθήματα και την πληρώνει όλο το σχολείο!»

Είναι σίγουρο πως η παιδική αθωότητα και ειλικρίνεια, δυο μάτια που μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω και να πιάσουν το μέλλον από τα κέρατα ΔΕΝ θα ανεχόντουσαν ΠΟΤΕ πέντε - δέκα μαθητές να καταστρατηγούν τη θέληση της πλειονότητας των υπόλοιπων συμμαθητών τους.

ΑΥΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ, που αφήσαμε μια χούφτα ολιγάρχες του πλούτου να διευθύνουν τη χώρα μας, που αφήσαμε 150 + κάτι να παραδώσουν τα πάντα με τα «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ», αυτά γίνονται δημόσια στη Φλώρινα όπου 5 - 10 άνθρωποι λυμαίνονται όλη την πόλη έχοντας καταλάβει θέσεις κλειδιά στην τοπική διοίκηση. ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΕΚΑΝΑΝ ΣΙΓΟΥΡΑ ΝΕΟΛΑΙΟΙ οι ΟΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΛΕΡΩΘΗΚΑΝ (ΑΚΟΜΗ) ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ του ΑΤΟΜΙΚΟΥ ΒΟΛΕΜΑΤΟΣ, του ΡΟΥΣΦΕΤΙΟΥ και του ωχαδερφισμού.

Αλήθεια τι ωθεί τους μαθητές να επιλέξουν τον αγώνα και μάλιστα με ανεβασμένες μορφές πάλης;

«Είμαστε κάποιοι γονείς που δεν μπορούμε να στείλουμε τα παιδιά μας φροντιστήριο (άλλο μεγάλο θέμα αυτό...), αλλά ούτε τα στέλνουμε τα παιδιά μας στο σχολείο να περνούν την ώρα τους».

Αλήθεια ποιες οι ευθύνες των γονέων για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στα σχολεία όλης της χώρας. Ποια η ευθύνη των γονιών ως εργαζόμενων, ως κομμάτι του λαϊκού κινήματος για την κατάσταση στα σχολεία.

Πολύ πριν το παιδί σου καταλάβει το σχολείο το μεγάλο σου παιδί είχε φωνάξει «Κάτσε καλά Γεράσιμε», είχε καταλάβει τα πανεπιστήμια όλης της χώρας για το Άρθρο 16 του Συντάγματος. Σήμερα αποφοίτησε και η κοινωνική πραγματικότητα αυτού του δρόμου σκέψης το έχει στείλει στην ΑΝΕΡΓΙΑ ή τη ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ!! Αλήθεια ποιοι βαθύτεροι λόγοι έσπρωξαν τη νεολαία στο «ξέσπασμα» του Δεκέμβρη του 2008 μετά τη δολοφονία του 16χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου;

Το ποιο εύκολο είναι να κατηγορεί κανείς τους ΠΑΝΤΕΣ και τα ΠΑΝΤΑ εκτός από τον εαυτό του. Που είναι ο ένας; Που είναι ο άλλος; Να πάει ο εισαγγελέας να ανοίξει το σχολείο, να μπουκάρει η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ διαβάζει κανείς στα σχόλια.

Αλήθεια αναγνώστρια είσαι μέλος στο Σύλλογο Γονέων & Κηδεμόνων; Ενδιαφέρεσαι για την κατάσταση του σχολίου; Διάβασες το πρόγραμμα της παιδείας του κόμματος που ψήφισες; Είσαι μέλος του σωματείου σου; ΑΠΕΡΓΕΙΣ στις ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ, Πρωτομαγιά συμμετέχεις στις λαϊκές εκδηλώσεις; Αναρωτήθηκες αν το σχολείο μαθαίνει την αλήθεια στο παιδί σου; Αναρωτήθηκες αν διαβάζει εξωσχολικά βιβλία, λογοτεχνία ή ποίηση;

Η μόνη ερώτηση που έχει περιεχόμενο είναι τι κάνουν οι Καθηγητές, αν έχουν διαλέξει το δρόμο του αγώνα ή του ατομικού ΒΟΛΕΜΑΤΟΣ, αν κάνουν ιδιαίτερα για να αναπληρώσουν το χαμένο εισόδημα και διαγκωνίζονται να γλιτώσουν ο καθένας το τομάρι του από τις δαγκάνες της αξιολόγησης, των απολύσεων κτλ Ή ΑΝ ΘΑ ΔΙΑΛΕΞΟΥΝ ΤΟ ΜΟΝΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ. Αυτόν του ανυποχώρητου ΑΓΩΝΑ!

Φρόντισε να μάθει το παιδί σου το παρακάτω δίστιχο

«Πρέπει να μάθεις να μην αγαπάς

εκείνους που λαβώνουν την αγάπη»

Γιάννης Ρίτσος

ΠΡΩΙΝΟ ΑΣΤΡΟ

Ως γονείς αλλά και ως κοινωνία θα έπρεπε να αναρωτιόμαστε και ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ να συμβάλουμε ώστε να αναπτύσσεται ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ μέσα στα σχολεία, να συμβάλουμε ώστε αυτά να αποτελούν κέντρα έκφρασης και ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ, ας μην ξεχνάμε πως οι μαθητές της Γ' λυκείου θα ψηφίσουν στις επερχόμενες (πολύ σύντομα) εκλογές.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ να χαϊδεύει τα αυτιά της μαθητικής νεολαίας όταν αυτή διακρίνεται σε ένα σωρό διαγωνισμούς, από αθλητικούς μέχρι μαθηματικών κτλ, ενώ όταν αυτή αποφασίσει να αγωνιστεί να μετατρέπεται από «το μέλλον του έθνους» σε μιάσματα.

Τζώτζης Βασίλης

08/10/2014

Επίλογος