Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016

Αντί επικηδείου

Στην ΚΥΡΙΑ ΛΑΜΠΡΙΝΗ....
...Ανήμερα  Πρωτοχρονιά..ευχές...προσμονές... Και  νοιώθω  τύψεις, γιατί δεν είδα την αγγελία που με ξάφνιασε ..με συγκλόνισε.
Έφυγε η Κυρία Λαμπρινή και δεν τόμαθα εγκαίρως , δεν μπόρεσα να την τιμήσω όπως της άξιζε στην τελευταία της έξοδο.

Η Κυρία Λαμπρινή των παιδικών μας χρόνων, αυτή που μας κέρασε και έφτιαξε το πρώτο μας Νεσκαφέ, εκεί στις αρχές της  δεκαετίας του '70. Αυτή που στην μαγική της αυλή δίπλα στο δάσος, άνοιξε τους ορίζοντές μας, έδωσε άσυλο στις τρέλες μας σαν παιδιά, ανέχτηκε τις παιδικές μας ανασφάλειες και τις θεράπευσε, μας έδωσε πεδίο πρωτοβουλίας στα άγαρμπα παιχνίδια μας.
 Η Κυρία Λαμπρινή Γκιουλέκα η σύζυγος του κ. Νίκου, η μητέρα του παιδικού μας φίλου Γιώργου και της Ιωάννας,  η Δέσποινα των παιδικών μας χρόνων, στην Δοξάτου δίπλα στο βουνό, που συνέβαλε  στο να ονειρευόμαστε... Εφυγε... και εμείς ανήμερα την πρωτοχρονιά δεν το μάθαμε.. δεν μπορέσαμε να πληροφορηθούμε... δεν μπορέσαμε να την τιμήσουμε διότι ο χρόνος δεν μας ρωτά, οι ημέρες δεν μας ειδοποιούν.
Η Κυρία Λαμπρινή... φωτεινή παρουσία  θα συνοδεύει πάντα τις αναμνήσεις μας, σεμνή, γλυκειά, διακριτική, άψογη...
Ευτύχισες να δείς, να χαρείς,  να νοιώσεις και κυρίως να δώσεις Κυρία Λαμπρινή.... στα παιδιά σου στα εγγόνια αλλά και κυρίως σ' όσους σε γνώρισαν και ένοιωσαν το άγγιγμά Σου.
Καλό ταξίδι... Η μνήμη δεν είναι για τους πολλούς αλλά για τους εκλεκτούς,  κι'εσύ ήσουν εκλεκτή...
    Δημήτρης Π. Στεφανίδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου