Ο συγγραφέας διατηρώντας τα στοιχεία της πατρίδας του αλλά μόνο σε ηθογραφικό επίπεδο, γράφει ένα έργο οικουμενικό, σύγχρονο και αειθαλές, το οποίο αφορά όλες τις γυναίκες αλλά και τους άνδρες του πλανήτη.
Μέσα από το χιούμορ, τη συγκίνηση, τις εναλλαγές ρόλων και διαθέσεων κατορθώνει να
κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή και να του θέτει διαρκή ερωτήματα. Ερωτήματα που απασχολούν το σύνολο των ανθρώπων, που πραγματεύονται την καθημερινότητα και τα προβλήματά της.
Η πρωταγωνίστρια είναι μια γυναίκα η οποία εκτός από τον ρόλο της «ντύνεται» και τον ρόλο άλλων εννέα ανθρώπων, του περιβάλλοντος δηλαδή, που άλλοτε την πνίγει και την απογοητεύει κι άλλοτε την απελευθερώνει και την διασκεδάζει!
Μέσα της πολλαπλασιάζονται τα ερωτήματα που την απασχολούν και ψάχνει να βρει τον τρόπο για να κάνει τη δική της επανάσταση. Μια νοικοκυρά που εκρήγνυται, καθώς διαπιστώνει πως όλη της η ζωή εξαντλείται στο να υπηρετεί τους γύρω της (άντρα και παιδιά), να μαγειρεύει αυγά και πατάτες, να πονάει για τους άλλους χωρίς αυτή να απολαμβάνει μικροχαρές της ζωής. Η απόλαυσή της εξαντλείται σε ένα ποτήρι κρασί που ονειρεύεται να πιει σε μια ελληνική ακτή παρέα με τον ήλιο και τη θάλασσα
Καταφέρνει να εκπληρώσει το όνειρό της αλλά και τότε διαπιστώνει πόσο και πώς ξόδεψε την “αξόδευτη” ζωή της, προσγειώνεται, απογειώνεται, κυκλοθυμεί, ψάχνει μέσω του έρωτα τη διαφυγή. Ο έρωτας… Είναι γι’ αυτήν το μέσο, όχι ο σκοπός να αναζητήσει την ευτυχία… Μια ευτυχία που απολάμβανε στα νεανικά της χρόνια φιλώντας το βρεγμένο κεφάλι του νεαρού τότε άνδρα της, ζώντας ουσιαστικά με την αυταπάτη της ευτυχίας…
Καταφέρνει όμως να ξεπεράσει τις αναστολές της και αντιστέκεται στο να βάλει κι αυτή το όνομά της στον κατάλογο των “αγνοουμένων”, σ’ αυτόν τον μακάβριο κατάλογο των ζωντανών νεκρών που “περιμένουν να περάσει η κηδεία τους…”.
Επικοινωνεί με τη νύχτα, τα στοιχειά της φύσης, νιώθει γυναίκα, «ψηλώνει» μέσα από την αποδοχή των άλλων και παλεύει μέχρι στο τέλος να βρει τον χαμένο της εαυτό.
Το έργο αναδεικνύει με πολύ χιούμορ τις σχέσεις της με τους άλλους ανθρώπους και εξίσου με δραματικότητα προβάλλει την τραγικότητα της μοναξιάς αλλά και τη μελωδία της αντίστασης, της δύναμης που βρίσκει ο άνθρωπος να ξεπερνάει τα προβλήματά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου