Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2017

To Rock στην Φλώρινα των 80's

Φλώρινα Νοέμβριος του 1984
Ο πρώτος πανκρόκερ της Φλώρινας
με τον ιδιοκτήτη της καφετερίας Regina στα κανόνια

Χειμώνας 1983-1984. Ήταν αν θυμάμαι καλά αρχές της δεκαετίας του ΄80.Στον πεζόδρομο και στα πέριξ στενά δρομάκια η νεολαία εκείνης της εποχής ζούσε τα δειλά παλιρροϊκά κύματα της μουσικής νοοτροπίας
του altRock. Στέκια όπως το θρυλικό Savoy, yesterday, zaza, angelica 4711, bistro παρέα με τις πρώτες discοτeque (black/red, popay, blue dream, disco 86) ήταν τα «μουσικά καταφύγια-στέκια » των νέων της εποχής.
Τα καλοκαίρια πιάναμε τα πεζούλια στα εμπορικά καταστήματα του πεζοδρομίου (το γνωστό «πολυτεχνείο» ) συζητώντας για τις εφηβικές , μουσικές κ.α. ανησυχίες που είχαμε. Κέντρα ψυχαγωγίας ήσαν τα μπιλιαρδάδικα του κ.Σπυρομήλιου, του κ.Καλικράγα, του κ.Γέρου (ή ευρέως γνωστό με το παρατσούκλι «Πισπιλίκος») όπου τα μάτια μας αντίκρισαν τα πρώτα ηλεκτρονικά παιχνίδια όπως ο Φοίνικας, ο Pack man κ.α. ...Εκεί στις ξύλινες στέκες και στις πράσινες τσόχες των μπιλιάρδων, εκεί στον θόρυβο από τα ποδοσφαιράκια και τις φωνές των νεαρών παιχτών. . Μικρότεροι σε ηλικία επαναπαυόμασταν να ακούμε τα top ten της εποχής, κάθε φθινόπωρο, από τα τεράστια ηχεία του περιπλανώμενου λούνα πάρκ , τα γνωστά «κουρσάκια», που επισκέπτονταν συνήθως το μήνα Οκτώβριο την πόλη μας !. Απαγορεύονταν αυστηρά η είσοδος κάτω των 17 ετών άνευ συνοδείας ενηλίκου στα ρόκ ή ντίσκο στέκια της πόλης. Υιοθετήσαμε (καλώς ή κακώς) τις νέες underground τάσεις της ρόκ μουσικής μόδας των 70's.Ακόμη και η εμφάνισή μας έσπαζε το κατεστημένο «look» της εποχής προκαλώντας τον υπερσυντηρητισμό της μικρής κοινωνίας. Στο «πολυτεχνείο» συχνάζαμε οι παρέες των ροκάδων με τα μακριά μαλλιά , των ροκεντρολάδων ( ροκαμπίλιτι ) που αποτελούνταν συνήθως απο 5 έως και 10 άτομα με την αντίστοιχη ενδυμασία και εμφάνιση η οποία για τα συντηρητικά δεδομένα της εποχής προκαλούσε τους διερχόμενους ...Ω! Τι ανεπανάληπτες ροκ εποχές !!! ... .Μακριά μαλλιά ,πέτσινα  σακάκια , ξεθωριασμένα μπλου τζίν, κονκάδες ...Άγνωστα μέχρι την εποχή εκείνη.Μεγαλύτεροι σε ηλικία μας κατηγορούσαν για την προκλητική συμπεριφορά ή ενδυμασία αλληθωρίζοντας για τις δικές τους εφηβικές «ανησυχίες» τις περασμένες δεκαετίες. Μία προκλητική ρόκ συμπεριφορά εμφάνισης η οποία ήταν η σιωπηλή διαμαρτυρία των νέων ενάντια στον καθιερωμένο τρόπο ζωής της επαρχιακής κλειστής κοινωνίας την οποία σεβόμασταν. Άλλες εποχές τότε! Κατεστημένο σήμερα  
Μεμονωμένα τοπικά rock group's φίλων μου με την υποστήριξη των γονέων, φίλων  ή γνωστών, έκαμναν τις ρόκ συναυλίες τους σε σινεμάδες της εποχής (, Ελληνίς ,Ολύμπιον) ,στην τότε discoteque "blue dream" ή σε μουσικές εκδηλώσεις του Δήμου τα καλοκαίρια ( όπως σήμερα) . Νεανικά ρόκ συγκροτήματα της πόλης ήταν οι Small Rollers Band μετέπειτα οι ZANGELS ,οι Sky Hooks μετέπειτα ονομάσθηκαν Sudden .Θυμάμαι ήταν νύχτα τ' Αυγούστου όπου διοργανώθηκε από μία ομάδα νέων στην disco blue dream ειδική βραδιά αφιερωμένη στην μνήμη του Elvis ως χαρακτηριστικό δείγμα της αγάπης μας στον βασιλιά του rock n roll τον Elvis.. Ακούγαμε μουσικά κομμάτια των Elvis Presley, John Lennon, Led Zeppelin, Jimmy Hendrix, Door's, Pink Floyd, Kiss, Scorpions, Motorhead ,ελληνικά ρόκ σχήματα (Ολύμπιανς, Φόρμινξ, charms. Sergio endrigo, Idols, Dragons, Afrodite's child ,Ariones, Τερμίτες, Τέρης Χρυσός, Κώστας Τουρνάς , Βασίλης Παπακωνσταντίνου ,Παύλος Σιδηρόπουλος, αδελφοί Κατσιμίχα κ.α.) Αν και ροκάδες ακούγαμε μέχρι Disco επιτυχίες (Patrique Fernades "Born to be alive" , Modern talking "You are my heart" ) μέχρι τις πιο extreme νότες Punk Rock ρευμάτων του Λονδίνου (Clash, S. pistols, exploited, Ramones D.Kenedysκ.α.) Ακούγαμε μουσικές παραλλαγές Rock, hard-classic rock , heavy metal και άλλες μουσικές τάσεις ( rhythm n blues ,electro pop, new wave, reggae ). Οι πιό «προνομιούχοι ροκάδες» ανάμεσά μας είχαν παρακολουθήσει συναυλίες των City, των Pink Floyd.. Παιδιά όλων των κοινωνικoοικονομικών διαστρωματώσεων γοητευόμασταν πράγματι από το the wall των Pink Floud , ερωτευόμασταν ακούγοντας το temple of the King (Rainbow), χορεύαμε στον ρυθμό του Elvis ή σαστίζαμε με το no future των s. pistols ! Στην φωτογραφία του σημερινού χρονογραφήματος διακρίνεται και ο πρώτος PUNKROCKER της Φλώρινας ( οι παλιοί τον θυμούντε με το ψευδόνυμο "DeaD") μαζί με τον ιδιοκτήτη της καφετέριας  Regina  στα κανόνια της κεντρικής πλατείας ( Νοέμβριος 1984)  
 Μοναδικές πηγές μουσικής ενημέρωσης ήταν το μηνιαίο ποπροκ περιοδικό που αγοράζαμε απο το περίπτερο του κ.Νάτση η το πρακτορείο εφημερίδων στο πεζόδρομο , οι ελάχιστες τηλεοπτικές εκπομπές μα κυρίως  η μεσημεριανή 4-5μμ ραδιοφωνική εκπομπή του κ. Γιάννη Πετρίδη της κρατικής ΕΡΤ όπως και ελάχιστοι «πειρατικοί σταθμοί » (αυτοσχέδιοι ερασιτεχνικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί) της πόλης μας όπως ο «Ιπτάμενος Ολλανδός», το Ραδιο Παπαντώνη, του «μπούκλα», του «Τάκη του κουρσάρου» του «Σκάιντράιβερ«  οι οποίοι ήσαν οι   πρόδρομοι των σημερινών τοπικών Ρ/Σ. Αυτά έσπαγαν θα έλεγα τον «πάγο» της ροκ μουσικής  απομόνωσης μας. Λιγοστά μπαράκια όπως σας προανέφερα «έπαιζαν τον αιρετικό ήχο του ρόκ» και μάλιστα ένα εξ αυτών (το θρυλικό σαβόϊ) ήταν το πρώτο μαζί τα πρώτα βιντεοκλάμπ που εισήγαγαν το ροκ βίντεο κλιπ στην ζωή μας .Μόνιμοι σχεδόν εραστές του ρόκ παρακολουθούσαμε ότι κινιόταν στην μουσική βιομηχανία.Το ιντερνέτ, ούτε στα πιο τρελά όνειρα μας δεν υπήρχε την εποχή εκείνη προκειμένου να «κατεβάσουμε» μουσική. Υποχρεωτικά κατεβαίναμε στο μοναδικό δισκάδικο ( ή σε 2-3 μικρότερα) με το χαρτζιλίκι των γονέων να παραγγείλουμε μουσική προκειμένου να την μαγνητοφωνήσει ο υπεύθυνος του καταστήματος από τους δίσκους σε Ιαπωνικές κασέτες. Τα δισκάδικα της εποχής ήταν ένα στην οδό Παύλου Μελά κοντα στο ξενοδοχείο Ελληνίς , ένα άλλο ήταν του κ.Προκόπη και νωρίτερα στην γωνία της διασταυρώσεως των οδών Παύλου Μελά με Σαρανταπόρου ( ο ιδιοκτήτης του τελευταίου δισκάδικου  είχε για ένα χρονικό διάστημα την  υπόγεια ντίσκο ποπάυ  στην Σαρανταπόρου, αργότερα το πρώτο Μπιστρό καφέ στην πλατεία) Οι πιο τυχεροί ,όσοι είχαν πικ άπ στο σπίτι, αγόραζαν απο τα δισκάδικα της εποχής τους μεγάλους δίσκους βυνιλίου (σπάνιο είδος σήμερα-συλλεκτικό θα έλεγα ).. .Μαγνητόφωνα , ραδιοκασσετόφωνα ή πικάπ υπήρχαν σε εφηβικά δωμάτια και η μουσική στην διαπασών έσπαγε την σιωπή αλλά και τα ..νεύρα των λοιπών μελών της οικογενείας. Δισκοπωλεία, κασέτες ή δίσκοι βυνιλίου «συνταξιοδοτήθηκαν» σήμερα από το internet, τα mp3 ,το cd και τα dvd
Αρκετοί ,μεγαλύτεροι σε ηλικία που είχαν ταξιδέψει ή ζήσει στο εξωτερικό, βλέποντας μας λέγανε χαρακτηριστικά ...-Εσείς παιδιά γεννηθήκατε σε «λάθος εποχή».Αυτά που ακούτε ή πιστεύετε είναι αρκετές δεκαετίες μπροστά για τα σημερινά ( τότε ) δεδομένα. της δεκαετίας του 1980 Εδώ είστε δυστυχισμένα γραφικοί νέοι και λίγοι σας καταλαβαίνουν. Αυτά θα ΄ρθούν πολύ αργότερα στην Ελλάδα. (Είχαν δίκιο !Τα παιδιά μας τα έχουν πλέον δεδομένα για την σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης όπως τα μαλλιά «καρφάκι» ή τα μακριά μαλλιά .Σάν να ήταν χθες θυμάμαι τις σχολικές τιμωρίες που μας επιβάλαν στο Γυμνάσιο και Λύκειο επειδή είχαμε τα μαλλιά μακριά και τα αυτιά μας δεν φαινόντουσαν! «Τιμωρία να πάμε στον κουρέα» τις αποκαλούσαν οι εκπαιδευτικοί στους γονείς μας.)!Πράγματι το ψυχροπολεμικό κλίμα Αμερικής Ρωσίας, η πυρηνική απειλή, από την μια , τα φλεγόμενα κοινωνικοπολιτικά μέτωπα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, οι κοσμοϊστορικές αλλαγές στα τέλη του περασμένου αιώνα από την άλλη έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της νοοτροπίας, της ταυτότητας της κοινωνικοποιήσεως της δικής μου γενιάς. Νέοι μακριά από τις συμπεριφορές των μεγαλυτέρων με υγιή εφηβική αντιδραστικότητα «ψάχναμε στα ρόκ ακούσματα το εαυτό μας».Ψαχνόμασταν να εκφράσουμε την εφηβική μας αντίδραση σαν τα ψυχεδελικά σολαρίσματα της ηλεκτρικής κιθάρας του Jimmy Hendrix κατά την διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ. Ψαχνόμασταν σε έναν κόσμο ο οποίος γκρεμιζόταν μέσα στους στίχους του Wall των Pink Floyd η στο wind of change των Scorpions. Στριμωγμένοι , παραγκωνισμένοι από τις συμπληγάδες του μουχλιασμένου διπολικού κατεστημένου ψάχναμε την θέση μας στην τότε κοινωνία. Αυτό κράτησε μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1980 όπου η ρόκ αλλά και η εφηβεία είχαν πλέονκλείσει ανεπιστρεπτί το κύκλο τους.
Η Rock μουσική μας δίδαξε να έχουμε όραμα στην ζωή, , μας χάρισε μία ηλιαχτίδα ανάμεσα από τις ψυχρές σιδερένιες άψυχες χαραμάδες του «συστήματος» όπως χαρακτηριστικά το ονομάζαμε. Μάς άνοιξε νέους ορίζοντες στην πορεία της ζωής ώστε σαν τον σκληρό ήχο του heavy metal να σκεφτόμαστε ,να μαχόμαστε , να αντιστεκόμαστε, να διεκδικούμε, να μην χαριζόμαστε , να έχουμε συναίσθημα , να είμαστε «ζωντανοί στην σκηνή σαν ρόκ συγκρότημα» , να είμαστε πάνω από όλα άνθρωποι και όχι αριθμοί  . Το ρόκ για την δική μου την γενιά ήταν μία μουσική διέξοδος που προσέφερε περισσότερα από ότι μπορούσε να μας προσφέρει . Μία ροκ μπαλάντα η οποία εξωτερίκευε τα πιο μικρά μας παράπονα σάν σιωπηλή αλλά και εκκωφαντική (παρεξηγημένη) διαμαρτυρία στα μυαλά τότε μεγάλων. Ένας τρόπος ζωής κατακριτέος από τους πάντες τότε, αποδεκτός να μη πω δεδομένος σήμερα, ασκούσε την πιο σκληρή κριτική στο ίδιο της το ακροατήριο.
Στίχοι όπως των s.pistols με την Βασίλισσα του U.K. φιμωμένη στα Τ-Shirt «Πρόβλημα, πρόβλημα, το πρόβλημα είσαι εσύ» , αυτοί , όλοι μας ...






 Το πέρασμα του χρόνου ήρθε για να κρίνει αμείλικτα την νεολαία των 80΄s έτσι όπως άρμοζε στον καθένα ξεχωριστά βάσει των επιλογών που έκανε στην ζωή του. Ροκ εφηβικές αναμνήσεις έρχονται ρομαντικά στο μυαλό μου . Ροκ εφηβικές αναμνήσεις αργοσβήνουν σαν το χιόνι μόλις τελειώνει ο χειμώνας. Αυτό ήταν το ρόκ της γενιάς μου


Επανάρτηση χρονογραφήματος απο το 2009 με κάποιες μικρές προσθήκες αναμνήσεων
Λάζος ο Βουνίσιος
Ευχαριστώ φίλε  Έντι για την φώτο η οποία μας  ταξίδεψε νοερά δεκαετίες πίσω. 
Ανεπανάληπτες ροκ εποχές ζήσαμε τότε.!!!!

2 σχόλια:

  1. Συγχαρητήρια γι' αυτό το υπέροχο ροκ ταξίδι και τι δεν μου θύμισες! Ανήκα και εγώ σε αυτούς τους ολίγους πλην εκλεκτούς, ο αδελφός μου υπήρξε βασικό μέλος των skyhooks, αλλά και ο πατέρας μου ήταν λάτρης των Beatles και Stones! Ήθελα να προσθέσω στα προαναφερθέντα ροκ στέκια και την Theo που όπου ακούγαμε ονειρεμένη ροκ μουσική. Τελικά η Rock είναι χαραγμένη στο D.N.A. μας και αυτό αποπνέουμε όλοι οι Ροκάδες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "πολυτεχνείο του 1984" ( οι παλιοί γνωρίζουν για τους νεώτερους συμπληρωματικά αναφέρω ότι το "πολυτεχνείο της Φλώρινας" ήταν στην οδό Παύλου Μελά (στο σημερινό πεζόδρομο) από το Ολύμπιον μέχρι το μέγαρο Ρώμπαπα και έφτανε στην διασταύρωση του ΟΤΕ στην γωνιακή καφετέρια πάμπ Αγγέλικα του Μπιτσακάκη την ΖΑΖΑ και φυσικά στο θρυλικό ροκμπαρ ΣΑΒΟΙ .Αργότερα επεκτάθηκε προς την σημερινή ΕΡΑ όπου ήταν η πάμπ Γιέστερντει μετά λεγόταν ΤΕΟ η καφετέρια ΡΟΖΕ και βορειότερα έρφτανε μέχρι το καφέ Άδωνις του Δαμιανίδη και την επίσης θρυλική 4711 του Γιώργου γνωστός με το παρατσούκλι "Μαχαμούχας"

    Η δεκαετία εκείνη θα μείνει ανεξίτηλα Α Ξ Ε Χ Α Σ Τ Η για όσους την ζήσαμε . Μαρία ναι οι skyhooks ήταν το πρώτο αυθεντικό ΗΕΑVY METALL GROUP που θυμάμαι .Είχε κάνει συναυλίες στο σημερινό νέο πάρκο αλλά και στo κινηματογράφο ΕΛΛΗΝΙΣ στο ισόγειο του ομόνυμου ξενοδοχείου όπου συμμετείχαν και οι Ζάνγκελς

    Εκείνος που θυμάμαι έντονα ήταν ο ΜΙΛΤΟΣ Κ. ο οποίος ήταν στα φωνητικά του συγκροτήματος των skyhooks μα δυστυχώς έφυγε πάρα πολύ νέος απ την ζωή σε τροχαίο ατύχημα .Συγκινούμαι όταν τα θυμάμαι όλα αυτά και για αυτό τον επιπλέον λόγο συνέταξα το παρόν χρονογράφημα.

    Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή