Μια μετέωρη πόλη

Γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας

Η μεγαλύτερη ιδιαιτερότητα της περιοχής της Φλώρινας αποτελεί αναμφισβήτητα η θέση της ανάμεσα σε τρία κράτη διαφορετικών κόσμων: κείται στην Ελλάδα, άρα στη δύση, και συνορεύει με τα κράτη των Σκοπίων 

και της Αλβανίας που ανήκουν στο σλαβικό και ισλαμικό πολιτισμό αντίστοιχα.

Μέχρι σήμερα η διεθνής και ελληνική πολιτική κρατάει εσκεμμένα μετέωρη την περιοχή μεταξύ των παραπάνω χωρών. Η ανοχή και μερικές φορές ανοικτή ενίσχυση από την κεντρική και τοπική αρχή και την κοινή γνώμη των φιλο-σκοπιανών και φιλο-αλβανικών τάσεων, η αυξημένη φανερή και μυστική παρουσία των αστυνομικών και άλλων δυνάμεων ασφαλείας, η αναπάντεχη και ακατανόητη διακοπή της κάθετης οδού της Εγνατίας στην Πτολεμαϊδα με το υπόλοιπο οδικό δίκτυο να είναι κακής ποιότητας και η διατήρηση μειωμένης οικονομικής ευρωστίας σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα υποδηλώνουν την επιθυμία για μια περιοχή αποδυναμωμένη, απομονωμένη και διχασμένη. Στα ανωτέρω προστίθενται η απομακρυσμένη από άλλες ελληνικές πόλεις αλλά πλησίον του Μοναστηρίου θέση, το ιδιαίτερα ψυχρό κλίμα που προσομοιάζει των άλλων βαλκανικών χωρών και η εμπειρία της μακράς ιστορικής συνύπαρξης των διαφόρων λαών.

Ο λόγος της ανωτέρω κατάστασης είναι ότι η διεθνής πολιτική απαιτεί ασταθή Βαλκάνια με σκοπό "να διαίρει και να βασιλεύει" σε αυτήν την κρίσιμη για την Ευρασία περιοχή. Με πρωτοστάτες μεγαλο-επενδυτές, όπως ο George Soros, χρηματοδοτήθηκε μεταξύ άλλων η ίδρυση του κράτους των Σκοπίων βασιζόμενη στο αμφισβητούμενο επιχείρημα της συγγένειας των κατοίκων με την Αρχαία Μακεδονία της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ στην πραγματικότητα ο πληθυσμός αποτελείται από ένα συνονθύλευμα σέρβων, αλβανών και βουλγάρων που καθιστά δυσχερή την σταθερότητα του ως ενιαίο κράτος. Στο έργο αυτό συνέτεινε και η ανωριμότητα, η ημιμάθεια και το πάθος των πλευρών, οι οποίες τάχθηκαν σε στρατόπεδα χωρίς να γίνει προσπάθεια για αποτελεσματική συζήτηση. Το όνομα του κράτους των Σκοπίων χρησιμεύει ως μήλον της Έριδος που διατηρεί αεναώς το ασταθές κλίμα. Το αποτέλεσμα είναι η Φλώρινα να βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού, καθώς σε μια κρίσιμη πολιτική ή οικονομική κατάσταση θα μπορούσε χωρίς ιδιαίτερο κόστος να αλλάξει χέρια. Σε μια τέτοια εξέλιξη, ένα σημαντικό ποσοστό του κόσμου θα ήταν ανεκτικό, η μακρινή αθηνοκεντρική πολιτική αρχή "θα ένιπτε τας χείρας της", η κοινή γνώμη θα απέκρυπτε το γεγονός και νέα σύνορα θα διέκοπταν εύκολα το οδικό δίκτυο (πχ. μεταξύ των σιδηρογραμμών που ανόητα κόβουν τον δρόμο). Προηγουμένως θα έχει πουληθεί φθηνά ο ορυκτός πλούτος της περιοχής και ο νέος ιδιοκτήτης δεν θα ενδιαφέρεται για το κράτος στο οποίο αυτή ανήκει.

Η λύση του προβλήματος είναι δυνατή μόνο από τη βάση. Ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία κάνει πιο εύκολο το έργο των αρχών που σκηνοθετούν το θέατρο της αντιπαλότητας. Αντίθετα, απαιτείται σοβαρή πολιτική και ιστορική ψυχραιμία, ωριμότητα και εμπειρία ώστε να επιτευχθεί η φυσικά εκπορευόμενη κατάσταση που αρμόζει στους λαούς της περιοχής. Δεδομένο είναι η κοινωνική συνύπαρξη ως έχουν των πολιτισμών και των λαών και ζητούμενο η εξεύρεση κοινών οδών κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής συνεργασίας. Η φράση κλειδί που προκύπτει από παρόμοια ιστορικά παραδείγματα είναι ότι "Εθνή μπορούν να υπάρχουν μόνον αφού καταργηθούν τα έθνη".