Χώμα ή Ελευθερία

 Γράφει ο  Γιώργος Φουντουκίδης

 «Στο βαπόρι με τους ανταλλάξιμους για τη Θεσσαλονίκη, οι Πόντιοι απ' το πρωί το είχαν ρίξει στην Καζάσκα. Η μάνα μου, που είχε ανεβεί από την Πόλη, τους έβλεπε και δεν μπορούσε να το χωνέψει. "Εμείς τα χάσαμε όλα πατρίδα, σπίτι, συγγενείς -αυτοί πού το βρίσκουν το κέφι;", ρώτησε έναν 

γέροντα από την Τραπεζούντα, που καθόταν πλάι της. "Κόρη μου", της είπε εκείνος, "εσύ τι θα 'κανες αν έχανες τον άντρα σου την ίδια μέρα που θα είχες γεννητούρια; Θα έκλαιγες ή θα χαιρόσουν; Κι εμείς τα χάσαμε όλα, μα βρήκαμε τη λευτεριά μας. Γι' αυτό χαιρόμαστε".

Η μάνα μου δεν απάντησε, μπερδεύτηκε. Μέσα της όμως σάλευε μια απορία: "Μήπως εκείνο που μετράει πιο πολύ δεν είναι το να βρεις τη λευτεριά σου, αλλά το να μη χάσεις το χώμα σου;».

Nτίνος Χριστιανόπουλος,"Ανταλλάξιμοι 1924"

(Θεσσαλονίκην, ου μ' εθέσπισεν)

Συζητώντας με ένα φίλο, μου ανέφερε ότι το παραπάνω κείμενο ταιριάζει απόλυτα με αυτό που ζούμε τα τελευταία τρία χρόνια. Όντως αυτό είναι το δίλημμα που βιώσαμε τα τελευταία χρόνια σε μια χώρα σε μεγάλη κρίση, δηλαδή να χάσουμε το χώμα μας ή την ελευθερία μας  και επιλέξαμε να κρατήσουμε το χώμα.

Όταν λέμε χώμα εννοούμε την οικονομική μας επιβίωση και μια υποψία ευημερίας, τη βόλεψη και τον εφησυχασμό, ίσως αναφερόμαστε στα κεκτημένα μας και ίσως πάλι να εννοούμε την πατρίδα. Ίσως ήταν μια αναγκαία επιλογή, ίσως πάλι όχι. Το τίμημα όμως είναι  ακριβό:

Χάσαμε την ελευθερία μας και ως χώρα και ως άτομα.

«Θέλει αρετή και τόλμην η ελευθερία» λέει ο ένας ποιητής  (1) και ο άλλος  (2) σιγοντάρει: «Ο ουρανός θα μιλήσει για μας».

(1) Ανδρέας Κάλβος

(2)  Γιώργος Σαραντάρης