Πτολεμαΐδα: πισωγυρίσματα τέλος – πάμε μπροστά

Γράφει ο Μιχάλης Ραμπίδης

Όσοι πίστεψαν ότι ο ‘’ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ’’ θα εξασφάλιζε μια ισονομία,  μια ορθολογική κατανομή πόρων και εξουσίας, απέναντι στην νοοτροπία του "συγκεντρωτισμού" με την όποια μορφή του (πρωτεύουσα ή συμπρωτεύουσα κράτους, περιφερειακής ενότητα, κεφαλοχώρι κλπ), πλανήθηκαν οικτρά. Η ανάγκη των καιρών επιβάλλει  ως πρώτο 

αίτημα των  μεγάλων δήμων, με πρωτοβουλία των δημοτικών αρχών, την ισοπολιτεία των μεγάλων πόλεων, με τις πρώην πρωτεύουσες νομών.

Η Πτολεμαίδα, τα Γιαννιτσά, το Αγρίνιο, το Ναύπλιο και ίσως κι άλλες πόλεις που πληθυσμιακά υπερτερούν έναντι πόλεων τις ίδιας περιφέρειας, να διεκδικήσουν την ίδια κατανομή ή παραμονή δημοσίων υπηρεσιών κλπ, όπως απαιτούν και οι αντικειμενικές τους ανάγκες. Να λογίζονται λ.χ. ως ξεχωριστές περ. ενότητες, δίχως το εκλογικό σκέλος, για να μην απαιτείται σε κάθε νέο νόμο η εξαίρεση.

Η κατεύθυνση ανάπτυξης τόσο σε επίπεδο μιας περιφ. ενότητας, όσο και κύρια σε επίπεδο περιφέρειας, πρέπει να αποτελεί αντικείμενο συμφωνίας μεταξύ δήμων και περιοχών, ακόμη και μέσα από ανεξάρτητες τεχνοκρατικές προτάσεις (μελέτες), με βάση τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε περιοχής. Η αποδοχή τέτοιων προτάσεων από τα αρμόδια όργανα, που αναλόγως των αναγκών θα τα επικαιροποιούν, απομακρύνει το μεγάλο βάσανο του πολιτικού κόστους, προσανατολίζει επαγγελματικά τους κατοίκους και ενώνει το λαό για επιτυχημένες διεκδικήσεις.

Εγκαταστάσεις και στελέχωση υπηρεσιών υγείας, παιδείας, αστυνομίας, ΔΟΥ  τελωνείου, ασφαλιστικών φορέων , επιθεωρήσεων εργασίας κλπ, βρίσκονται σε πρώτη προτεραιότητα αναζήτησης, για την εξυπηρέτηση των πολιτών. Λόγω επικαιρότητας αναφέρομαι στα δυο πρώτα.

-Η ύπαρξη και εύρυθμη λειτουργία του ‘’ΜΠΟΔΟΣΑΚΕΙΟΥ’’ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ είναι άρρηκτα συνδεδεμένη και με τη λειτουργία σχολής ΑΕΙ – ΤΕΙ τμημάτων υγείας & πρόνοιας. Η ίδια η επέκταση του ‘’ΜΠΟΔΟΣΑΚΕΙΟΥ’’ (με μελέτες και ένταξη στο ΕΣΠΑ πριν το 2010) προβλέπει και εγκαταστάσεις για το τμήμα Μαιευτικής (όπως και το ογκολογικό).

-Οι τελευταίες μεθοδεύσεις στο οργανόγραμμα του 1995  το (ΦΕΚ 1148-10/4/2012) & η πρόσφατη διορθωτική τροποποίησή του από το Δ.Σ. του Νοσοκομείου, δείχνουν ποιοι & πως (απροσεξία των εμπλεκόμενων φορέων) έθεσαν σε κίνδυνο τη λειτουργία του Ογκολογικού.

-Ο τελευταίος νόμος προβλέπει ενιαίο οργανόγραμμα ΜΑΜΑΤΣΕΙΟΥ & ΜΠΟΔΟΣΑΚΕΙΟΥ με 400 κλίνες, (από 200 για το καθένα) και 9μελή διοίκηση. Ο υπουργίσκος-νομοθέτης ούτε σε φωτο δεν είδε το ‘’ΜΠΟΔΟΣΑΚΕΙΟ’’  και ο πιθανότατος υποβολέας στην αλχημεία της προσθαφαίρεσης κλινών διαρρηγνύει τα ιμάτιά του περί μη συμμετοχής, δεσμευόμενος δημόσια για επαναφορά της έδρας της ενιαίας διοίκησης του νοσοκομείου στην Πτολεμαίδα

-Θεωρώ ως αυτονόητο και το άμεσο ενδιαφέρον του δραστήριου δημάρχου και της δημοτικής αρχής Αμυνταίου, που οι κάτοικοί του έχουν τις φροντίδες υγείας του ‘’ΜΠΟΔΟΣΑΚΕΙΟΥ’’ και μαζί με αυτούς του δήμου Εορδαίας εγγίζουν τις 70.000  στη τελευταία (2011) απογραφή.

-Σκέψεις για ξεπούλημα σε ιδιώτες του ‘’ΜΠΟΔΟΣΑΚΕΙΟ’’ να εξαφανιστούν πάραυτα από τη νοσηρή φαντασία του οποιουδήποτε. Γιατί απαξιώνουν και αποθαρρύνουν  ευεργέτες, σίγουρα θα βρουν νομικά κολλήματα της δωρεάς και ένα αξεπέραστο βουνό ηθικών προβλημάτων, με φρουρούς-φύλακες αποφασισμένους πολίτες.

-Οι σπουδαστές του τμήματος ΤΕΙ Μαιευτικής μας εντυπωσίασαν με τις τεκμηριωμένες, αλλά κυρίως για τις συμπαθητικές τους θέσεις για την πόλη μας, τις αρχές και τον κόσμο της. Γνωρίζουν καλά ότι αμοιβαία είναι τα αισθήματα.  Η επιθυμία μας να στεγάσουμε έστω ένα τμήμα ΤΕΙ πολλά χρόνια (ελέω ΠΑΠ-ΜΙΧ γιατί αν έμενε στον Πάρη …) δημιούργησε μια άριστη διάθεση με ότι αυτό συνεπάγεται.

–Την ίδια φιλοξενία θα είχαν και σπουδαστές του κλαπέντος από την τότε Υπ. Υγείας κ Γιαννάκου τμήματος Νοσηλευτικής (πήγε Σπάρτη) που έδενε επίσης με το ‘’ΜΠΟΔΟΣΑΚΕΙΟ’’.  Όπως το ίδιο θα συμβεί και με τους σπουδαστές  του εγκεκριμένου τμήματος Εργοεθεραπίας που κάκιστα δεν λειτούργησε, για τη δημιουργία προϋποθέσεων σχολής ΤΕΙ.

–Μας <<συγκίνησε>> η πρόεδρος των Παν. Καθηγητών Δ.Μ. κ Σπίρτου για το σχεδιασμό του Π.Δ.Μ. και την πρόβλεψη να φιλοξενήσει το κτίριο της Σχολής Αστυνομίας τμήμα ΑΕΙ.  Μα να μην μας το πει κανείς εδώ και τρείς μήνες !!! Πάντως θα πρέπει να την συγχαρούμε για την αγωνιστικότητά της και να συνταχτούμε μαζί της.

–Ενδεχόμενη διοικητική παραμονή του τμήματος Μαιευτικής στη Θεσ/νίκη και λειτουργία στην πόλη μας, μου φαίνεται σαν προσωρινή λύση, ακόμα κι αν υπάρχουν ‘’ασφαλιστικές δικλίδες’’ τόσο για την παραμονή όσο και για την εξέλιξή του.

 –Επειδή όμως η μονοφαγάδες βαρυστομαχιάζουν, επιβάλλεται η πρόβλεψη άλλης Σχολής ΤΕΙ ή τμημάτων της εδώ σχολής, όπως κινησιοθεραπείας ή λογοθεραπείας, να λειτουργήσουν και στο δήμο Αμυνταίου. Από κοινού με την αναβάθμιση (κυρίως σε προσωπικό) του Κέντρου Αποθεραπείας της πόλης θα προσφέρουν υψηλή ποιότητα υγείας στους ΔυτικοΜακεδόνες. Είναι το μοναδικό Δημόσιο Αποθεραπευτήριο στη Δυτ. Μακεδονία, άκρως απαραίτητο  για ατυχήματα, αναπηρίες, εγκεφαλικά κλπ με άρτιες εγκαταστάσεις που δυστυχώς υπολειτουργεί, λόγω έλλειψης Φυσιάτρου, Φυσικοθεραπευτών, Λογοθεραπευτών κλπ. Από ότι φαίνεται η λειτουργία πολλών ιδιωτικών Αποθεραπευτηρίων το επηρεάζει  άμεσα ….. 

Η παραμονή του Πανεπιστήμιου Δυτικής Μακεδονίας αναβαθμίζει και ωφελεί (πρέπει) ολόκληρη την περιφέρεια. Ένα λάθος στην ανάπτυξή του είναι απαγορευτικό να το <<διορθώσουμε>> μ’ ένα δεύτερο λάθος και όλοι επιβάλλεται να συνδράμουμε για την παραμονή του. Όσοι είναι αποκλεισμένοι στο τοπικιστικό τους καβούκι πρέπει να παίρνουν  μαθήματα, μια και κινδυνεύουν να βρεθούν μεταξύ ‘’ανάδελφων’’ γειτονικών δήμων ……. 

Η σύνδεση λειτουργίας των τμημάτων ΑΕΙ στην περιοχή μας με τις βιομηχανικές δραστηριότητες, με το περιβάλλον, καθώς και με καινοτόμες καλλιέργειες που θα αναπτυχθούν κυρίως με τη θερμική ενέργεια, αξιοποίηση απορριμμάτων κλπ, είναι πρώτης ανάγκης και προτεραιότητας.

Οι σκέψεις αυτές δεν είναι ονειροπόλες αλλά απολύτως ρεαλιστικές, όταν διεκδικούνται μάλιστα από μια αδύναμη εξουσία χωρίς επιχειρήματα και τεκμηριωμένες προτάσεις. Οι έχοντες την εξουσία το γνωρίζουν καλύτερα ……. Αρκεί να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, να πιστέψουμε σ’ αυτές, να τις νοιώσουν και ανυποχώρητα να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα.      Ιδού λοιπόν για όλους μας ‘’πεδίον δόξης λαμπρό’’.