Ένα road movie ιδεών: Το Ημερολόγιο ενός ΠΔ/407

Ένα βιβλίο είναι κάτι σαν ένα δώρο. Πρώτα από όλα είναι ένα δώρο εκείνου που το γράφει στον ίδιο του τον εαυτό. Εκείνος που το γράφει κλείνει τους κύκλους του, συνδιαλέγεται με τα ερωτήματά του, στοχάζεται πάνω στην πραγματικότητα, το όποιο «Είναι» του. Και το δώρο αυτό το κοινοποιεί, το μοιράζεται. Αν κάθε δώρο είναι και μια θυσία όπως αναφέρει ένας  ήρωας του Ταρκόφσκι, τότε αυτό το μοίρασμα του συγγραφέα είναι ίσως

το απόλυτο δώρο και η απόλυτη θυσία.

Κάπως έτσι έγραψα και το Ημερολόγιο ενός ΠΔ/407.  Ήθελα να κλείσω τους κύκλους μου. Τον κύκλο της πρώτης μου πενταετούς γνωριμίας με την Φλώρινα, την προσπάθεια να καθιερωθεί το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Φλώρινας, την ανάγκη μου να συνεχίζω να επιβιώνω ως καλλιτέχνης.  Έκλεισαν αυτοί οι κύκλοι με ένα βιβλίο; Η Φλώρινα ήταν η πόρτα, η διέξοδος κι αν θέλει κανείς οι Πρέσπες ο προορισμός, η κατάληξη. Το βιβλίο είναι ένα road movie ιδεών: κινείται μέσα σε τόπους, σε χώρους βιωμένους και ζωντανεμένους από μια διαρκή και αέναη περιήγηση. Η Φλώρινα, η Χαλκίδα, η Αθήνα είναι μερικοί από αυτούς τους τόπους που ζωογονούν το σώμα και του επιτρέπουν να κινηθεί σε μια διαδικασία αυτογνωσίας.

Το βιβλίο αναπτύσσεται υπό την μορφή ημερολογίου. Καταγράφει την πορεία μου τα τελευταία 2006 έως 2010. Υπάρχουν ημερομηνίες όπου καταγράφονται προσωπικές εμπειρίες και άλλες όπου παρατίθενται κείμενα πάνω στη θεωρία που έγραψα εκείνη την περίοδο. Επέλεξα να συνυπάρχουν και τα δύο διότι για μένα ό,τι γράφω δεν διαχωρίζεται σε κατηγορίες αλλά αποτελεί μια ενιαία ροή σκέψεων, στοχασμών, παρατηρήσεων. Είτε αναζητώ την βιβλιογραφική τεκμηρίωση για ένα θεωρητικό πρόβλημα είτε ακούω τη νύχτα τα ουρλιαχτά  των σκυλιών στο Μεσονήσι εκείνο το οποίο κάνω είναι να κινούμαι μέσα σε ένα δρόμο ιδεών και να συναντώ συμβάντα. Κι όλα αυτά συνιστούν μια πραγματικότητα.

Ένας φίλος μου βλέποντας τη φωτογραφία του εξώφυλλου με ρώτησε:

-Γιάννη, την έκανες στο Photoshop;

-Όχι Θανάση μου, του απάντησα, είναι πραγματική, είμαι στο διάσελο πάνω από τη Βίγλα.

Προσπάθησα να γράψω ένα κείμενο που καταθέτει μια πραγματικότητα. Μακριά από εμάς οι «αλήθειες». Αυτές τις πραγματικότητες θα ήθελα να συναντήσω και πάλι μαζί με τους αναγνώστες του βιβλίου. Γιατί τελικά το βιβλίο είναι κι αυτό μια διαδρομή συνάντησης.

Γιάννης Ζιώγας

Ζωγράφος