Χωρίς κρίση, χωρίς ανάπτυξη

Γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας

Συμπληρώθηκαν αισίως τρία χρόνια από την πορεία της ελληνικής οικονομίας υπό διεθνή έλεγχο και επιβολή, κατά τη διάρκεια των οποίων υπογράφηκαν ισάρριθμα, άκρως ετεροβαρή "μνημόνια συνεργασίας" ανάμεσα στη χώρα και τους δήθεν δανειστές, αλλά στην πραγματικότητα

τοκογλύφους. Δεν μπορεί να τονιστεί επαρκώς ότι, οποιαδήποτε πιστωτική συμφωνία ή καταναλωτική συνεργασία έχει συναφθεί τα τελευταία 20 χρόνια από τους εντόπιους πολιτικούς είναι παράνομη και καταχρηστική, καθώς αντίκειται όχι μόνο στο συμβατικό δημοσιονομικό δίκαιο, αλλά και στα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου, αφού συνολικά έχουν σκοπό και αποτέλεσμα τη δραστική υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και την υποθήκευση των επόμενων γενεών.

Τολμώντας μια σύντομη πρόβλεψη για το άμεσο μέλλον, τα στοιχεία από τις διεθνείς εξελίξεις δείχνουν ότι βαδίζουμε προς το τέλος της οικονομικής κατοχής. Ο λόγος φυσικά δεν είναι ότι σταθεροποιήθηκε το ισοζύγιο συναλλαγών της χώρας ή ότι εξοικονομήθηκαν πόροι για την αποπληρωμή του χρέους, αφού αυτό δεν είναι δυνατό να εξοφληθεί σε λιγότερο από έναν αιώνα, αλλά ότι οι διεθνείς "άρχοντες" επέτυχαν αυτό που είχαν ως αρχικό σκοπό: την οικονομική, ψυχοπνευματική και πολιτιστική υποδούλωση του Έλληνα. Κάθε πολίτης σήμερα είναι είτε υπάλληλος χωρίς βούληση, είτε επιχειρηματίας αγχωμένος για την άμεση επιβίωσή του και η διαδικασία μετατροπής αυτού σε έναν σύγχρονο σκλάβο, η οποία ξεκίνησε βαθμιαία πριν από 30 χρόνια, ολοκληρώνεται τώρα θριαμβευτικά. Κάποια τελευταία οικονομικά μέτρα που έχουν ήδη αποφασιστεί, θα ληφθούν κατά τους επόμενους μήνες, αλλά από τις αρχές του επόμενου χρόνου μπορούμε να πούμε ότι ακουμπάμε στον "πάτο του πηγαδιού". Λόγω της αισιόδοξης φύσης του ανθρώπου, πιστεύεται ότι από το σημείο εκείνο και πέρα θα επέλθει ως εκ θαύματος η περιβόητη "ανάπτυξη" που θα αναστρέψει μεγάλο μέρος των απωλειών των τελευταίων ετών. Δυστυχώς όμως, δε θα συμβεί καμία απολύτως οικονομική αλλαγή, παρά μόνο στην καλύτερη περίπτωση η αργή και παραδοσιακή άνοδος του 1-2% ετησίως, ως ψίχουλα που ικανοποιούν μόνο επιφανειακούς ψυχολογικούς σκοπούς. Οι μισθοί και οι συντάξεις, η οικονομική δραστηριότητα, ο πλούτος και η ζωή του έλληνα θα παραμείνουν όπως διαμορφώνονται μέχρι σήμερα, ανεξάρτητα από την πιθανή ανακάλυψη φυσικών πηγών ενέργειας, τις ξένες αλλά μη-παραγωγικές επενδύσεις-"σωτηρία" ή την καλύτερη οργάνωση του κράτους.

Η αιτία της παρούσας και μελλοντικής κατάστασης, όπως και σε άλλες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας, δεν είναι ούτε οι εντόπιοι πολιτικοί ούτε η παγκόσμια ελίτ που τους ελέγχει, παρά κατά βάθος η δική μας πνευματική και βουλητική ανεπάρκεια. Η ανώτατη διεθνής ιεραρχία επιθυμεί από πάντα την αέανη εκμετάλλευση του πλούτου κάθε έθνους και αυτό είναι δεδομένος και ακλόνητος ιστορικός παράγοντας. Εμείς, καταρχήν ως άτομα και έπειτα ως ανοργάνωτες ομάδες. προκαλούμε τη μοίρα μας, με το να επιτρέπουμε αυτήν τη συμπεριφορά και να μην αντιδρούμε, όχι με επιφανειακές και εφήμερες απαιτήσεις, αλλά "βάζοντας το μαχαίρι στο κόκκαλο" όλων των εντόπιων και αλλοδαπών εκμεταλλευτών. Δυστυχώς, παρόλη τη μέχρι σήμερα καταπίεση δεν έχουμε αλλάξει ουσιαστικά, αποδεικνύοντας στους κατακτητές ότι, ορθά έδρασαν και μάλιστα θα είχαν περιθώρειο να προκαλέσουν και χειρότερα.