Δουλοκυβερνητικοί δημόσιο – γράφοι!

Γράφει ο Γιάννης Χρηστάκης

Στο κρατικό ραδιόφωνο της Φλώρινας (λίγες μέρες πριν το κλείσουν), η δημοσιογράφος είχε σε ακρόαση Δήμαρχο της περιοχής του Νομού μας. Χειμαρρώδης ο Δήμαρχος, μίλαγε επί μια ώρα περίπου και έλεγε αυτά που ο ίδιος ήθελε να πει και να προβάλλει. Τα έλεγε ωραία!! Καταφέρθηκε με

παλληκαριά κατά των Υπουργών και γενικών Γραμματέων που σφυρίζουν αδιάφορα και δεν ανταποκρίνονται στα προβλήματα που τους θέτει!! Ο Δήμος. Μιλούσε μόνος του χωρίς αντίλογο. Η δημοσιογράφος ΔΕΝ ΕΙΧΕ κάνει καν τον κόπο προηγουμένως να ερευνήσει και να ενημερωθεί για το τι έχουν καταγγείλει κατά καιρούς οι κάτοικοι της περιοχής σχετικά με τη λειτουργία του Δήμου, ώστε να κάνει τις ανάλογες ερωτήσεις.

Η δημόσια δημοσιογράφος αρκέστηκε μόνο στο να “γαργαλά” τον Δήμαρχο με κολακευτικά λόγια όπως: «Μπράβο Δήμαρχε που τα λέτε έξω από τα δόντια…». Τέτοιου είδους… βελούδινες συνεντεύξεις, μας παρουσιάζει και το ράδιο “Λέχοβο” , μάλιστα δε με περισσότερο “γαργαλητό”. Το δημόσιο ραδιόφωνο έπρεπε να διαφέρει απ’ το ιδιωτικό και να ενημερώνει, να καταγγέλλει, ν’ αναδεικνύει πολύπλευρα και όχι μονόπλευρα. Υπάρχουν και απλοί πολίτες που τα λένε έξω απ’ τα δόντια σε Υπουργούς, Βουλευτές και σε Δημάρχους αλλά ποτέ τα λεγόμενά τους δεν ακούστηκαν, ούτε καν σχολιάστηκαν,  από το Ραδιόφωνο. Το Δημόσιο Ραδιόφωνο πρέπει να ανακρίνει τον κάθε δημόσιο παράγοντα που διαχειρίζεται την τύχη του τόπου μας και όχι να τον προβάλλει.

Χρέος του Δημόσιου δημοσιογράφου είναι να βγάζει “τ’ άπλυτα” , τα βρώμικα, τα διεφθαρμένα στον αέρα. Στις λίστες της διαφθοράς, οι Δήμοι φιγουράρουν πρώτοι!! Όταν η λειτουργία και η ποιότητα του Δημόσιου Ραδιοφώνου είναι ίδια ή και χειρότερη από το ιδιωτικό, τότε δεν έχει κανέναν λόγο ύπαρξης. Όπως και όταν ένα ιδιωτικό  Κ.Τ.Ε.Ο. εξυπηρετεί καλύτερα και με χαμόγελο τους πολίτες, τότε το “βλοσυρό” κρατικό Κ.Τ.Ε.Ο.  “πάει” σπίτι του. Το κατάντημα των δημόσιων Μ.Μ.Ε. δεν διαφέρει από το γενικότερο κρατικό μπάχαλο. Οι Κοινοβουλευτικοί Δικτάτορες που μας κυβερνούνε, τα χρησιμοποίησαν μέχρι το μεδούλι. Σπατάλησαν άφθονο δημόσιο χρήμα για την αυτοπροβολή τους και την ψηφοθηρία τους. Το συνένοχο υπεράριθμο προσωπικό των Μ.Μ.Ε. μας παρουσίαζε την μαύρη τους πολιτική σαπίλα ως άσπρη και αμόλυντη.

Ποτέ δεν στήριξαν απεργιακές κινητοποιήσεις άλλων κλάδων. Πρόσφατα, για την επίταξη των καθηγητών, δεν είπαν κουβέντα. Όπως κουβέντα δεν έλεγαν και για τους τέσσερις χιλιάδες συμπατριώτες μας που αυτοκτόνησαν και τα εκατομμύρια ανέργων που πεινάνε. Θεώρησαν τον εαυτούλη τους βολεμένο και από το δημόσιο συνδικα-λησταρά προστατευμένο.

Ήρθε όμως και η δική τους η σειρά. Οι κομματοκυβερνήτες που χρεοκόπησαν τη χώρα και τους Έλληνες, πέταξαν και τους συνεργάτες τους στο δρόμο, σαν ξεζουμισμένα λεμονόφλουδα.

Μαύρισαν τις οθόνες και τις ψυχές των Ελλήνων, που ξαναθυμήθηκαν την στρατιωτική χούντα. Μια χούντα που ήταν σαφώς πιο ¨ανθρώπινη¨ από την κοινοβουλευτική.

Οι στρατιωτικοί τιμωρήθηκαν, οι πολιτικοί όχι. Προστατεύονται από νόμο που οι ίδιοι φτιάξανε. Καιρός να σηκωθεί ο σοκαρισμένος Λαός από τον καναπέ και να βγει στους δρόμους και τις πλατείες.

Η Δημοκρατία και η ισονομία ΔΕΝ δωρίζονται, κατακτιούνται!

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι

Μην έχεις πια την πείνα για καμάρι

Οι αγώνες που ‘χεις κάνει δεν φελάνε

Το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι

Η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή

Του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί

Μεγάλο μας τσίρκο

Ιάκωβος Καμπανέλης