Τα κατά συνθήκην ψεύδη

Η πολιτική και κοινωνική αποσταθεροποίηση εκτός από μια δεδομένη κατάσταση ταυτιζόμενη με την παρούσα ανθρωπιστική και οικονομική κρίση, εξελίσσεται με επικίνδυνα γρήγορους ρυθμούς σε καταλυτικό παράγοντα υποβάθμισης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και εκφυλισμού κάθε πολιτικής έννοιας. Για του λόγου το αληθές, ο πολίτης του 2014, είναι σήμερα όσο ποτέ, αντιμέτωπος με την τακτική της

πολιτικής υποκρισίας, της διαστρέβλωσης, της αβεβαιότητας και του εμπαιγμού. Κυρίως δε, αναγκάζεται μέσα στο καθημερινό προσωπικό του αγώνα επιβίωσης, να ανέχεται την υποτίμηση της νοημοσύνης του, η οποία μεθοδεύεται με το πλέον πρόχειρο τρόπο από τους πολιτικούς εκπροσώπους της συγκυβέρνησης των "συνεταίρων" ΠΑΣΟΚ- ΝΔ. Οι προηγούμενοι, περιφερόμενοι στα κανάλια, επιδίδονται σε έναν αγώνα ανούσιων δηλώσεων και αναλύσεων, από τις οποίες, ποτέ, δεν προκύπτει μια πρόθεση ή μια πρόταση ή έστω μια δικαιολογία για την υπάρχουσα κατάσταση της χώρας. Η έλλειψη επιχειρημάτων καλύπτεται, όχι με πειστικό πλέον τρόπο, από την ακατάπαυστη λασπολογία κατά της αντιπολίτευσης, η οποία ενίοτε συνοδεύεται ακόμα και από "φιλικές" συμβουλές της κυβέρνησης σχετικά με τη διαχείριση της εσωκομματικής λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι πολύ εύκολο να επιτίθεσαι αμυνόμενος, και ακόμη ευκολότερο να γελοιοποιείσαι υιοθετώντας αυτήν την τακτική υπεράσπισης όσων επιλογών εκ φύσεως δεν μπορούν να τύχουν υπεράσπισης και αιτιολογίας. Απέναντι στα χιλιάδες αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με τη σκοπιμότητα της ασκούμενης και ετεροκατευθυνόμενης πολιτικής, στα σκάνδαλα και τις μίζες, στις ποινικές διώξεις, στην παρανομία των μέτρων και των μνημονίων, στην εξαθλίωση, τη φτώχια, την ανεργία, τη μετανάστευση, η κυβέρνηση έχει απάντηση και αυτή δεν είναι άλλη από την άσκοπη κριτική. Αξιοποιώντας επικοινωνιακά και μάλιστα αποτυχημένα τις δηλώσεις βουλευτών της αντιπολίτευσης και κυρίως παραφράζοντας τις τελευταίες κυβερνητικά στελέχη, προσπαθούν να καλύψουν την έλλειψη επιχειρημάτων της και κυρίως τα σκάνδαλα, τα οποία αποκαλύπτονται το ένα πίσω από το άλλο. 

Η χώρα αποτέλεσε γι αυτούς οικόπεδο με θέα τη θάλασσα, γονική παροχή των δικαιοπαρόχων τους ή αποτέλεσμα των καλών δημοσίων σχέσεων δεκαετιών, που διατηρούσαν πολλοί από αυτούς με πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες. Η διαφορά είναι ότι, σήμερα δεν έχουν την "κυριότητα" της, όπως τις προηγούμενες δεκαετίες, χωρίς, ωστόσο να μένουν παραπονεμένοι, αφού οι τραπεζίτες, οι καναλάρχες και η γερμανική κυβέρνηση, συνολικά, τους επιβραβεύουν για την πιστή εφαρμογή του σχεδίου ξεπουλήματος της χώρας. 

"Στην πολιτική δεν υποχωρείς, δεν ανακαλείς και δεν παραδέχεσαι τα λάθη σου".  Σε αυτό το μοτίβο, η ασυδοσία όσων άσκησαν εξουσία μετατράπηκε σε απίστευτο θράσος. Ενδεικτικά, οι πλαστές πινακίδες του κ. Λιάπη (τις οποίες είχε με σκοπό την αποφυγή πληρωμής των τελών κυκλοφορίας!!!!!) σε συνδυασμό με τη δήλωση του στους δημοσιογράφους ότι, πήγε στη Μαλαισία για να σκεφτεί το παράπτωμα του και δεν τον άφησαν, τί άλλο υποδηλώνει, πέρα από ειρωνεία και αμετροέπεια; Εκτός από ντροπή, που θα ήταν το λογικό να αισθάνεται κάποιος, ο οποίος δε χαλαλίζει ούτε ένα ευρώ στο κράτος, στην καταστροφή του οποίου συμμετείχε και από το οποίο εξασφάλισε  το οικονομικό μέλλον μέχρι και των δισέγγονων του, τι άλλο μπορεί να αισθανθεί;

 Τα λόγια ενός πολιτικού δε φανερώνουν, όπως εύστοχα, έχει ειπωθεί, τη γνώμη για το θέμα του αλλά τη γνώμη, που έχει για το ακροατήριο του. Χρειάζεται, άραγε, μεγαλύτερη ανάλυση για να καταλάβει κανείς πόσο ανάξιο ενασχόλησης θεωρούν τον πολίτη όταν προβαίνουν σε δηλώσεις σαν τη προηγούμενη, πρόσωπα, που άσκησαν εξουσία; Όταν ο Υπουργός Υγείας, που με περίσσιο πάθος διαφήμιζε τις αρχές της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, χαρακτηρίζει σήμερα από την καρέκλα του " τρίχες" το παράνομο ποσό για την πρόσβαση στη δημόσια υγεία, που επιβάλλει το κόμμα στο οποίο μεταπήδησε; Όταν ο Υπουργός Οικονομικών χαρακτηρίζει την Ελλάδα "φορολογικό παράδεισο"; Όταν το παραλήρημα κλείνει με τις ευχαριστίες του κ. Σαμαρά στον ελληνικό λαό για τις θυσίες του, θυσίες, που κοστίζουν ζωές;

Μόνιμο καταφύγιο το ανέκδοτο περί αριστεράς και τρομοκρατίας. Δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την ανακάλυψη της "συνιστώσας της  τρομοκρατίας". Τρομοκρατία είναι το σήμερα,  ο φόβος να μην αρρωστήσεις, γιατί ξέρεις πως δε θα ζήσεις, αν δεν έχεις χρήματα για να νοσηλευτείς σε  ιδιωτικές κλινικές, ο φόβος ότι, τα χρήματα που έχεις στον τραπεζικό λογαριασμό σου την άλλη μέρα μπορεί να μην υπάρχουν. Τρομοκρατία είναι να ξυπνάς και να κοιμάσαι με άλλο νομό, είναι η ατιμωρησία, η επαιτεία, η ανεργία, η κατάλυση κάθε κοινωνικού και ατομικού δικαιώματος. Ποιος, λοιπόν, είναι ο τρομοκράτης; 

Οι ευφάνταστες επινοήσεις της θεωρίας των δυο άκρων, της σύνδεσης  αριστεράς και τρομοκρατίας και άλλων παρόμοιων διαστρεβλώσεων ούτε τα προβλήματα μπορούν να λύσουν ούτε την πρωτοφανή κατάχρηση εξουσίας και τα σκάνδαλα να σκεπάσουν. Η εποχή της υποδούλωσης στα συμφέροντα κάποτε θα λάβει τέλος, όσο δρόμο και αγώνα και αν χρειάζεται. Αν αρνείσαι την πολιτική, είναι σαν να αρνείσαι την ίδια τη ζωή. Αυτό σημαίνει ότι, ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του σαν πολίτης, γιατί αν δεν τις αναλάβει δεν μπορεί και να τις αποδώσει. Η πρώτη δυνατότητα αντίδρασης χρονικά, είναι οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Η συμμετοχή και η ψήφος σε αυτές θα είναι καθοριστική. Το τοπικό μέλλον θα προσδιορίσει το εθνικό και τα δυο μαζί το μέλλον μας. "Η τέχνη της πολιτικής είναι να προβλέψεις το αναπόφευκτο και να επισπεύδεις την εμφάνιση του". Αναπόφευκτο είναι να ανατραπεί η πολιτική, που καθιστά το λαό αναξιοπρεπή και τον αντιμετωπίζει σαν εκτελεστικό όργανο των συμφερόντων των λίγων. Δεν μένει παρά να το επισπεύσουμε.

Ελισσάβετ Παναγιωτίδου

Δικηγόρος, Μέλος Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Φλώρινας