Ο αποκλεισμός της εθνικής ομάδας στο Mundial

Χθες η Εθνική ομάδα αγωνίστηκε με την ομάδα της Κόστα Ρίκα για τους 16 του Mundial, που πραγματοποιείται στη Βραζιλία. Η πορεία της ξεκίνησε με άσχημο τρόπο και την ήττα από την Κολομβία με 3-0. Όλοι θα θυμόμαστε τότε την επίκριση, που έφαγαν όλοι οι Έλληνες παίκτες, καθώς και το τεχνικό team της ομάδας. Μετά από

αυτό αφυπνίστηκαν  και έφτασαν εδώ, που έφτασαν.

Ας σταθούμε, όμως, περισσότερο στο χθεσινό παιχνίδι και τον άδικο, όπως αποδείχτηκε, αποκλεισμό της ομάδας στους 8 της διοργάνωσης. Από την αρχή του παιχνιδιού οι Έλληνες κατέθεσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν σε ψυχικά αποθέματα. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο ήταν συγκλονιστικοί και έδειξαν ότι το ήθελαν περισσότερο, κάτι που φάνηκε και από τα στατιστικά του παιχνιδιού. Έφαγαν ένα «γελοίο» γκολ, όμως, μετά την αποβολή του ποδοσφαιριστή της Κόστα Ρίκα τα πράγματα άλλαξαν. Μόλις ήρθε η ισοφάριση τα πράγματα άλλαξαν και φάνηκε ότι η ομάδα μπορούσε να κάνει την ανατροπή. Προσπάθησαν όσο μπορούσαν, αλλά τελικά δεν τα κατάφεραν στα 120 λεπτά του αγώνα. Η συνέχεια είναι γνωστή, καθώς στα πέναλτι νίκησε η Κόστα Ρίκα και προκρίθηκε.

Εγώ θα ήθελα να εστιάσω στην τακτική του προπονητή μας Φερνάντο Σάντος. Μετά την αποβολή είδε ότι το σκηνικό μπορούσε να αλλάξει. Γι αυτό το λόγο ρίσκαρε και ως έναν βαθμό δικαιώθηκε, καθώς έπαιζε με 4 παίκτες στην επίθεση. Εδώ, όμως γεννάται το εύλογο ερώτημα «Μήπως έκανε κάποιο λάθος στην προεπιλογή της ομάδας;», γιατί ο Μήτρογλου και ο Γκέκας φάνηκε να μην είναι σε πολύ καλή φόρμα. Εγώ δεν είμαι ειδικός, για να κατηγορήσω τον προπονητή της ομάδας, γιατί θα είχε λογικά κάποιο πλάνο και επέλεξε αυτούς τους ποδοσφαιριστές, που επέλεξε. Ίσως, όμως, μπορούσε να πάρει τον Αθανασιάδη, γιατί φαινόταν πως ήταν σε καλή φόρμα. Όλοι, όμως, γνωρίζουμε ότι πρόκειται για έναν καλό και έμπειρο προπονητή, που αυτά τα 4 χρόνια έχει προσφέρει πολλά στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η ένταση, που είχε μέσα του φάνηκε μετά το τέλος του αγώνα με το κλάμα και τη συγκίνηση του για τον άδικο αποκλεισμό της ομάδας, όπως αυτός προέκυψε. Τον ευχαριστούμε για όλα αυτά που πρόσφερε και του ευχόμαστε καλή δύναμη και καλή συνέχεια στο έργο του. Κι ένας τέτοιος προπονητής δεν χρειάζεται επίκριση ούτε να χαθεί από τα προπονητικά δρώμενα, γιατί μπορεί να προσφέρει πολλά σε συλλόγους.

Όσον αφορά τους ποδοσφαιριστές της ομάδας κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει, καθώς μετά το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα βρήκαν το σθένος και ανέτρεψαν όλες τις αρνητικές κριτικές σε βάρος τους, καταφέρνοντας να προκριθούν στους 16 της διοργάνωσης. Σε αυτό το σημείο αξίζει να γίνει αναφορά σε αυτό που έχει καταφέρει αυτά τα 10 κυρίως χρόνια η ομάδα. Από το Ευρωπαϊκό του 2004 μέχρι και το Παγκόσμιο του 2014. Κανείς δεν θα μπορούσε να διανοηθεί πριν από 20 χρόνια ότι η Εθνική Ελλάδος θα κατάφερνε να κάνει, αυτά που έκανε αυτή τη 10ετία μετά την παταγώδη αποτυχία στο Παγκόσμιο του 1994. Η κατάκτηση του Ευρωπαϊκού του 2004 και η πρόκριση σε 2 Ευρωπαϊκά και 2 Παγκόσμια δεν μπορούν να παραγραφούν. Αυτή τη «χρυσή δεκαετία», όπως την έχουν χαρακτηρίσει πολλοί, δεν μπορεί να την ξεγράψει κανείς λόγω μίας άτυχης στιγμής. Κι αυτό, γιατί όλοι έσπευσαν να «πέσουν» πάνω στον Φάνη Γκέκα για το πέναλτι, που έχασε. Για όλους αυτούς που τον κακολόγησαν, έχω να πω ότι πρέπει να θυμηθούν λίγο αυτά που έχει προσφέρει στην ομάδα όλα αυτά τα χρόνια, που αγωνίζεται. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι ο 3^ος σκόρερ της ομάδας, έχοντας βάλει καθοριστικά γκολ και έχοντας κάνει μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό. Γιατί, λοιπόν, να κατηγορήσουμε έναν τόσο σημαντικό παίκτη για την εθνική ομάδα, επειδή έτυχε να χτυπήσει ένα πέναλτι και από αυτό να αποκλειστεί η ομάδα. Είναι γεγονός ότι δεν ήταν σε καλή φόρμα, αλλά δεν μπορούμε να τον «κρεμάσουμε». Άνθρωπος είναι κι αυτός. Πρέπει να σταθούμε όλοι δίπλα του, γιατί μπορούσε στη θέση του να ήταν οποιοσδήποτε παίκτης της ομάδας. Αλλά οι Έλληνες είμαστε ίδιοι και δεν πρόκειται να αλλάξουμε ποτέ νοοτροπία. Αν δεν αλλάξουμε τακτική σε ορισμένα πράγματα, δεν πρόκειται να προοδεύσουμε ποτέ, κάτι το οποίο επιθυμούμε ως Έλληνες να κάνουμε.

Η αλήθεια πάντως είναι ότι σε μερικά καθοριστικά σημεία του αγώνα η ομάδα αδράνησε και ήταν και άτυχη. Μπορούσε κάλλιστα να μην πήγαινε στα πέναλτι το παιχνίδι, αλλά μετά την αποβολή του παίκτη της Κόστα Ρίκα η ομάδα δεν κυνήγησε το γκολ, όσο θα έπρεπε και είχε έναν ανορθόδοξο τρόπο ανάπτυξης. Και στην παράταση, όμως, είχε ευκαιρίες, αλλά φάνηκε ότι είχε ξεμείνει από δυνάμεις.

Πέρα από τον Γκέκα, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον μεγάλο Έλληνα ποδοσφαιριστή και αρχηγό της ομάδας, Γιώργο Καραγκούνη, ο οποίος έδωσε χθες κατάθεση ψυχής, τρέχοντας σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου, διανύοντας με διαφορά τα περισσότερα χιλιόμετρα από κάθε άλλον παίκτη. Πρόκειται για έναν μεγάλο ηγέτη, ο οποίος ποτέ δεν έχασε την πίστη του στην ομάδα. Αγωνίστηκε με αυτοθυσία σε όλα τα παιχνίδια της ομάδας, πετυχαίνοντας πολλά ωραία πράγματα και δίνοντας μεγάλες χαρές στους Έλληνες. Ένα ευχαριστώ είναι λίγο γι αυτόν τον μεγάλο ηγέτη, που έχει δώσει και τη ζωή του γι αυτή την ομάδα. Κρεμάει τα παππούτσια του  με ψηλά το κεφάλι, καθώς μόνο ωραίες στιγμές έχει να θυμηθεί από αυτό το ταξίδι του όλα αυτά τα χρόνια.

Τραγική φιγούρα είναι ο Χοσέ Χολέβας, ο οποίος ζούσε κάθε στιγμή του παιχνιδιού με μεγάλη αγωνία. Είχε πολλά τρεξίματα και ωραίες προσπάθειες. Όλα αυτά αποτυπώθηκαν στο τέλος του αγώνα στο σκυθρωπό και γεμάτο κλάμα πρόσωπό του. Τα συναισθήματα του αντικατοπτρίζουν, αυτό που ένιωσαν όλοι οι παίκτες μετά το τέλος του αγώνα, δηλαδή πικρία και απογοήτευση, που δεν κατάφεραν να βγάλουν για ακόμη μία φορά ένα ολόκληρο έθνος στους δρόμους, για να πανηγυρίσει μία ιστορική πρόκριση στους 8 της διοργάνωσης.

Η προσπάθεια των Ελλήνων ήταν γι ακόμη μία φορά συγκλονιστική. Πρέπει να συνεχίσουμε, έτσι, δυνατά και να είμαστε πάντα δίπλα στους παίκτες και στις χαρές και στις λύπες. Γιατί χωρίς την στήριξη μας αυτή η ομάδα δεν θα μπορέσει να συνεχίσει το καταπληκτικό έργο μιας μεγάλης δεκαετίας. Στόχος τώρα είναι η πρόκριση στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου του 2016 και μία διάκριση σε αυτό. Η ζωή συνεχίζεται και δεν σταματάει σε μία άτυχη στιγμή. Μην ξεχνάμε και το γεγονός ότι μεγαθήρια, όπως η Αγγλία, η Ιταλία, η Ισπανία και άλλες πολλές ομάδες δεν κατάφεραν να περάσουν στους 16, ενώ η Ελλάδα τα κατάφερε και έκανε όλο τον κόσμο να μιλούν γι αυτήν και τα κατορθώματά της. Γιατί ως Έλληνες αναγνωρίζουμε ναι μεν την προσπάθεια, που κατέβαλαν οι διεθνείς για την πρόκριση, αλλά και συγχρόνως κράζουμε παίκτες και προπονητή σαν να υποβαθμίζουμε την αξία τους και όλα όσα έχουν προσφέρει γι αυτή την ομάδα. Η Ελλάδα θα συνεχίσει να μάχεται με όλα τα όπλα της και θα είναι πάντα στην πρώτη γραμμή αρκεί να το πιστέψουν οι ίδιοι οι Έλληνες και να ενθαρρύνουν κάθε προσπάθεια των Ελλήνων παικτών για διάκριση. Όλοι κάνουν λάθη και τα αναγνωρίζουν.

Πρέπει, λοιπόν, να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε συνέχεια να χαιρόμαστε και ότι κάποια στιγμή θα έρθουν και άσχημες στιγμές, τις οποίες μόνο ενωμένοι μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε, ώστε να μπορέσουμε να πάμε ένα κλικ παρακάτω.

Ηλίας Κλαπαδώρας