Ο Άρχοντας της Παιδαγωγικής Σχολής Φλώρινας.
Μια διφυής προσωπικότητα: δάσκαλος και καλλιτέχνης.
Αγαπητός καθηγητής της Παιδαγωγικής Σχολής, ιδρυτής της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.
Έφυγε αποχαιρετώντας το χειμερινό ηλιοστάσιο, μετά τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου. Και πριν την καλύτερη νύχτα της Φλώρινας, με τις χριστουγεννιάτικες φωτιές.
Άφησε μόνη την Άννα, ορφανεμένη την Ελεωνόρα και έρημη τη Ζουζού (ένα έργο τέχνης της φύσης, όπως έλεγε).
Άφησε όμως και το έργο του για να τον θυμόμαστε˙ και θα είναι παρών ανάμεσά μας στο μέλλον.
Τελευταία δημοσίευε και έργα του στο διαδίκτυο. Και στίχους:
14 Φλεβάρη 2017: Το δέντρο μου – ο καλύτερος φίλος μου. Μαζί μεγαλώσαμε. Μαζί χάσαμε τις όμορφες φυλλωσιές μας. Μας έμειναν όμως οι ρίζες και οι ψίθυροι.
22 Αυγούστου 2017: Τα βουνά μας δεν είναι βράχια… Στα βουνά μας κρέμονται λίμνες.
28 Αυγούστου 2017: Τα βουνά της Φλώρινας έχουν ψυχή… ακούνε, βλέπουν, δακρύζουν, γλεντάνε…. Και αλίμονο αν θυμώσουν.
Το τελευταίο του έργο μάς το κατέθεσε στις 7 Νοέμβρη: ένα μπουκέτο ολάνοιχτα άσπρα τριαντάφυλλα σε άσπρο και μωβ φόντο.
Και έφυγε.
Καλό ταξίδι, Δημήτρη Μπέσσα.
Ας είναι αναπαυμένη η ψυχή σου!
Αικατερίνη Δημητριάδου
Καθηγήτρια ΠΤΔΕ
Κοσμήτορας της Παιδαγωγικής Σχολής Φλώρινας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου