Η νύχτα

   

Γράφει η Φοίβη

Εμείς όλοι, έτυχε να ζούμε σε μια μεταβατική ιστορική εποχή. Ο παλιός πλέον κόσμος της νέας ιστορίας προσβλήθηκε από γεράματα, καταρρέει και βλέπει κανείς το τέλος του. Ένας νέος, άγνωστος ακόμη κόσμος αρχίζει να δημιουργείται. Τα ψεύτικα καλλύματα πέφτουν και γίνεται φανερό τι είναι καλό και τι κακό. Όλες οι κατηγορίες σκέψης των γερασμένων πλέον λαμπρών ημερών είναι άχρηστες για την κριτική των γεγονότων και των φαινομένων της ιστορικής μας νυχτερινής ώρας. Τη νύχτα 

λάμπουν τα άστρα. Η νύχτα φέρνει αποκαλύψεις που η ημέρα δε τις ξέρει.

Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει αποτινάξει όλες τις δεσμεύσεις. Έχει αποτινάξει τη δέσμευση προς την πατρίδα, τη δέσμευση προς την οικογένεια, τη δέσμευση της συζυγίας, της πατρότητας και της μητρότητας, τη δέσμευση της φιλίας και της γειτονίας.

Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι αδέσμευτος και ασύνδετος. Δεν έχει πατρίδα, δεν έχει οικογένεια, δεν έχει φίλους, δεν έχει γείτονες. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι... ελεύθερος.

Ο σύγχρονος άνθρωπος χρησιμοποιεί σαν πρόσχημα την προσπάθειά του να σώσει την ανθρωπότητα για να αποφύγει να συναντήσει τον άνθρωπο. Συγκαλύπτει το προσωπικό του ψέμμα με την απρόσωπη αλήθεια. Εξαντλείται αλλά και διαπρέπει στην προσπάθειά του να καλύψει την τραγική του αναπηρία που είναι η ανικανότητα του να αγαπήσει.

Περνούμε μια εποχή ιστορικής περιπλανήσεως που μας θυμίζει το στίχο του ποιητή:

«Κι εμείς σέρνουμε τη ζωή μας σ’ άγνωστες σιδηροτροχιές,

Γύρω μας περιβάλλει άβυσσος από φωτιές».

Ο άνθρωπος που ζει αδιάφορα, επιφανειακά, μπορεί ξαφνικά να καταληφθεί από τη νοσταλγία για την πρωταρχική ουσία, για το αληθινό νόημα της ζωής, από τη δίψα των πρωταρχικών πηγών του όντος. Οι άνθρωποι ψάχνουν για νέα σύμβολα, που να μπορούν να εκφράσουν το πνευματικό τους περιεχόμενο, αυτό που συμβαίνει στο πνευματικό τους βάθος. Η ημέρα της ιστορίας γλυστρά τώρα κάτω από βίαιες δονήσεις, από αναστατώσεις και καταστροφές της ερχόμενης νύχτας, ποτέ δεν πηγαίνει αυτή ειρηνικά προς το τέλος της. Όταν σουρουπώνει, θαμπώνει η διαύγεια των διαγραμμάτων και σε λίγο χάνεται η σταθερότητα των γραμμών. Και να γιατί είναι η νύχτα άγια, σύμφωνα με τον ποιητή: είναι η νύχτα άγια, γιατί είναι η ώρα της ανέκφραστης νοσταλγίας, όταν η άβυσσος απλώνεται και πέφτουν όλα τα καλλύματα.

Ο σύγχρονος άνθρωπος έπαψε να είναι άνθρωπος, προσπαθώντας να είναι σύγχρονος και τελικά κατάντησε άχρονος, όχι μόνο χωρίς μέλλον αλλά και χωρίς παρελθόν, γιατί το έχει αποκηρύξει και χωρίς παρόν, γιατί το θυσίασε στο μέλλον που έχει ήδη αποκλείσει.

Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν είναι «εγώ» γιατί έχει πάψει να λέει «εσύ».

Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν υπάρχει, δεν ζει, γιατί, θέλοντας να είναι αδέσμευτος, έγινε ασύνδετος. Έκοψε το δεσμό του μ’ αυτή την ίδια τη ζωή. Ο σύγχρονος άνθρωπος...ελευθερώθηκε. Πέθανε.

Όλο το νόημα της εποχής μας, της τόσο ταλαίπωρης για τη ζωή του καθενός, έγκειται στην αποκάλυψη της πρωταρχικής ουσίας της ζωής πρόσωπο με πρόσωπο, στην αποκάλυψη της μοιραίας κληρονομιάς, που είναι ο θάνατος. Αυτό είναι ακριβώς εκείνο που σημαίνει την είσοδό μας στην περίοδο της νύχτας.

Ο σύγχρονος άνθρωπος φοβάται το θάνατο επειδή δεν έχει ακόμη ανακαλύψει ότι είναι νεκρός. Δεν έχει νόημα να φοβούνται τον θάνατο οι νεκροί. Δεν έχει λόγο να φοβάται τα χειρότερα γιατί δεν υπάρχουν χειρότερα. Για το σύγχρονο άνθρωπο δεν υπάρχει πιο χαμηλό σκαλί στου κακού τη σκάλα, γιατί ήδη βρίσκεται στο έσχατο. Δεν υπάρχει τίποτε που να είναι πιο κάτω από το θάνατο. Μόνο πάνω από το θάνατο υπάρχει κάτι. Για το σύγχρονο άνθρωπο δεν υπάρχει πια τίποτε να φοβάται` υπάρχει μόνο κάτι να ελπίζει. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν μπορεί να πεθάνει πιο πολύ απ’ όσο είναι ήδη πεθαμένος. Μόνο να αναστηθεί μπορεί.