Αγροτική Παραγωγή: Κίνημα για την κάλυψη όλων των λαϊκών αναγκών

Οι πρωτοβουλίες για την απευθείας διάθεση φτηνής πατάτας από τους παραγωγούς, στους καταναλωτές, με τη δραστηριοποίηση κάποιων εθελοντικών φορέων, μπορεί να προσφέρει ένα όφελος στους συγκεκριμένους παραγωγούς και σε αυτούς που αγοράζουν, επειδή δεν υπάρχουν οι μεσάζοντες. Κι άλλοι 

φορείς λένε ότι θα κάνουν παραγγελίες, περισσότεροι καταναλωτές λένε ότι θα αγοράσουν στα συγκεκριμένα σημεία πώλησης, ενώ λέγεται ότι γίνονται προσπάθειες να επεκταθούν αυτού του τύπου οι αγοραπωλησίες και σε άλλα προϊόντα όπως όσπρια, λάδι, καθώς και αρνιά ενόψει του Πάσχα.

Πράγματι, ο λαός πρέπει να αγοράζει καλά και φτηνά προϊόντα και ο παραγωγός να έχει καλό εισόδημα. Αλλά το λεγόμενο «κίνημα της πατάτας» ακόμα και αν γίνει κίνημα των φασολιών ή των αρνιών δεν μπορεί να λύσει το συνολικό πρόβλημα που υπάρχει. Αγγίζει ένα πάρα πολύ μικρό μέρος του προβλήματος και πρόσκαιρα. Μπορεί πράγματι οι περιστασιακές αγοραπωλησίες να προσφέρουν κάποια ανακούφιση σε οικογένειες που πλήττονται από τη βάρβαρη πολιτική του μνημονίου - τρόικας - κυβέρνησης, αλλά αυτό δεν παύει να αποτελεί πρωτοβουλία αυστηρά περιορισμένη. Λένε κάποιοι: Δεν μπορεί να γενικευτεί; Μα αν μπορούσε γιατί ως τώρα δεν έγινε; Μήπως γιατί δε μπορεί να γίνει; Αλλά και τις πατάτες από το Νευροκόπι, αν την επόμενη χρονιά τη βάλουν στο χέρι η μεγαλέμποροι, δίνοντας δυο τρία λεπτά περισσότερα στο κιλό στον παραγωγό, πού θα τις βρουν οι κάτοικοι της Πιερίας στην τιμή που τις αγόρασαν τώρα;

Στη βάση των σημερινών κοινωνικών και πολιτικών δεδομένων, στη βάση, δηλαδή, του καπιταλισμού, είναι αδύνατον μέσω εθελοντικών οργανώσεων, να οργανωθεί διαφορετικά, η παραγωγή και η διανομή συνολικά όλων των απαραίτητων προϊόντων για τη διατροφή του λαού, σε όλη τη χώρα, σε τιμές παραγωγού. Τα μεταφορικά, π.χ., ποιος θα τα πληρώσει; Δε θα μπουν στην τιμή ως κόστος; Από την άλλη, με τέτοιες πρωτοβουλίες δε θα φύγουν από τη μέση οι μεσάζοντες και τα σούπερ μάρκετ.

Δεν θα λυθεί το πρόβλημα του αυξημένου κόστους παραγωγής για τους αγρότες και κτηνοτρόφους που αποτελεί και την πραγματική βάση της κακοδαιμονίας τους, αφού τα καλλιεργητικά μέσα τα έχουν τα μονοπώλια, άρα όλο και ακριβαίνουν. Δε θα εμποδίζονται οι μαζικές εισαγωγές αγροτικών και ζωοκομικών προϊόντων. Τέτοιες πρωτοβουλίες δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που δημιουργούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, οι κανόνες της «ελεύθερης αγοράς», ο ανταγωνισμός, οι νόμοι του κέρδους.

Άλλωστε οι εισαγωγές γίνονται σε τιμές πολύ πιο κάτω από το κόστος παραγωγού στην Ελλάδα, λόγω φτηνών εργατικών χεριών στις χώρες παραγωγής τους. Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, όσο υπάρχουν καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, η εκμετάλλευση θα υφίσταται σε όλα τα επίπεδα σε βάρος του λαού, είτε είναι εργαζόμενοι είτε άνεργοι, είτε μικροπαραγωγοί, είτε καταναλωτές.

Οι καταναλωτές - εργαζόμενοι μπορούν, πράγματι, να αγοράσουν φτηνά και υγιεινά τρόφιμα και οι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι να μπορούν να παράγουν χωρίς τους εκβιασμούς και την κερδοσκοπία. Αλλά αυτό μπορεί να γίνει σε μια οργάνωση κοινωνίας που δε θα υπάρχει κέρδος και εκμετάλλευση. Σε μια οργανωμένη κοινωνία, που θα έχει απαλλαγεί από την κυριαρχία των εμποροβιομηχάνων και των μονοπωλίων, θα έχει κοινωνικοποιήσει τα βασικά μέσα παραγωγής και θα αναπτύξει την παραγωγική δραστηριότητα στηριζόμενη στον κεντρικό σχεδιασμό. Ενα σχεδιασμό που θα προστατεύει και θα αναπτύσσει την εγχώρια παραγωγή, θα εξασφαλίζει φτηνό κόστος παραγωγής σε όφελος των παραγωγών και σε όφελος των λαϊκών στρωμάτων, μέσω της κρατικής βιομηχανίας παραγωγής καλλιεργητικών εφοδίων, μηχανών, λιπασμάτων, αρδευτικών και άλλων υποδομών που θα προμηθεύει τους αγρότες με λιπάσματα, σπόρους και άλλα εφόδια που τώρα εισάγονται και τα πληρώνουν πανάκριβα.

Τώρα μπορεί να υπάρχουν απούλητες πατάτες, όμως του χρόνου οι αγρότες μπορεί να σταματήσουν να παράγουν λόγω των εξευτελιστικών τιμών. Τι θα γίνει σε αυτή την περίπτωση; Από την άλλη, αν οι ομάδες πρωτοβουλίας πάνε να μοιράσουν αγελαδινό γάλα από τους παραγωγούς στους καταναλωτές, το γάλα αυτό δε θα φτάνει να καλύψει ούτε τις μισές ανάγκες της χώρας. Αν πάνε να μοιράσουν μοσχαρίσιο κρέας δε θα φτάνει, αφού η χώρα είναι ελλειμματική σε ποσοστό 70%. Αν πάνε να μοιράσουν αλεύρι για ψωμί πάλι δε θα φτάσει, γιατί η ΚΑΠ συρρίκνωσε δραματικά την καλλιέργεια μαλακού σιταριού. Το ίδιο συμβαίνει και με τη ζάχαρη και με τον καπνό και με τα λεμόνια κ.ο.κ.

Δε χωράει αμφιβολία ότι τα μονοπώλια, οι βιομήχανοι, οι μεσάζοντες, πρέπει να φύγουν από τη μέση. Δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα απολύτως είτε στους παραγωγούς, είτε στα λαϊκά στρώματα - καταναλωτές. Τους εκμεταλλεύονται αισχρά σαν εργαζόμενους, σαν παραγωγούς, σαν καταναλωτές. Ο λαός δε χρειάζεται τα παράσιτα που του ρουφούν το αίμα.

Στην κατεύθυνση αυτή το ΚΚΕ έχει ξεκάθαρη πολιτική πρόταση: Αποδέσμευση από την ΕΕ και τα μονοπώλια, κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και γης, κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής, λαϊκός έλεγχος. Η χώρα, πράγματι, μπορεί να αναπτύξει την παραγωγή της και να έχει αυτάρκεια. Η αγροτική παραγωγή μπορεί να οργανωθεί μέσα από τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, τις καθετοποιημένες κρατικές αγροτικές επιχειρήσεις, τον κεντρικό σχεδιασμό. Και για να πετύχει το όλο σχέδιο, θα στηριχθεί στους φορείς των δημόσιων μεταφορών και τη διανομή των ειδών πρώτης ανάγκης από το δημόσιο δίκτυο εμπορίου. Η οργάνωση αυτή, πράγματι, εγγυάται αξιοπρεπές εισόδημα για όλους τους παραγωγούς και φτηνά και υγιεινά τρόφιμα για ολόκληρο το λαό. Αλλά κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο στο πλαίσιο της εργατικής, λαϊκής εξουσίας και λαϊκής οικονομίας. 

Προσπάθεια παρερμηνείας των θέσεων του ΚΚΕ

Κάθε προσπάθεια παρερμηνείας από σειρά ΜΜΕ των αγωνιστικών και διεκδικητικών θέσεων του ΚΚΕ, όπως ότι δήθεν στηρίζει μεσάζοντες ή εναντιώνεται στην αγροτιά και τον κόσμο που εξαναγκάζεται να αναζητά φτηνότερα προϊόντα είναι υποβολιμαία.

Η προσπάθεια του λαού να δώσει λύση σε συνθήκες κρίσης στο πρόβλημα της διατροφής του αποτελεί σημαντικό παράγοντα της πάλης του. Σε αυτήν την πάλη πρωτοστατεί το ΚΚΕ, δυναμώνει την αλληλεγγύη και δεν υποτιμά καμία προσπάθεια της λαϊκής οικογένειας να εξασφαλίσει τη διατροφή της. Η ανάγκη της λαϊκής οικογένειας για φτηνά και ασφαλή τρόφιμα, όπως και η ανάγκη της αγροτιάς να πουλά σε προσιτές τιμές την αγροτική παραγωγή και να μη σαπίζει στην αποθήκη ή το χωράφι, εξ αιτίας των εισαγωγών και των εκβιασμών των μεσαζόντων και εμποροβιομηχάνων, μπορεί και είναι ρεαλιστικό να βρουν οριστική και μόνιμη λύση, κάτω από σειρά προϋποθέσεων.

Οι μορφές όμως όπως το "κίνημα της πατάτας", έχουν πολύ περιορισμένες δυνατότητες και δεν λύνουν το πρόβλημα της εκμετάλλευσης της αγροτιάς από το κεφάλαιο, ούτε της φτώχειας και της πείνας που διευρύνονται στις λαϊκές οικογένειες, ως αποτέλεσμα της βάρβαρης πολιτικής τρόικας - ΕΕ - κυβέρνησης. Εξάλλου και στο παρελθόν έγιναν παρόμοιες προσπάθειες. Οι επιχειρηματίες και τα πολυκαταστήματα, οι έμποροι έχουν τα μέσα και τους μηχανισμούς να υποσκάψουν την παραπάνω προσπάθεια, ακόμα και παραμερίζοντας κάποιους μεσάζοντες να διατηρήσουν ψηλές λιανικές τιμές για το λαό και χαμηλές τιμές ιδιαίτερα για τους μικρούς παραγωγούς.

Αναδεικνύεται η αναγκαιότητα να μπουν σήμερα στο περιθώριο τα παράσιτα που λέγονται μονοπώλιο και μεσάζοντας. Αναδεικνύεται η επικαιρότητα και η ανάγκη του κεντρικού σχεδιασμού σε κάθε φάση της παραγωγικής διαδικασίας και στον τομέα των τροφίμων. Από τη μείωση της τιμής των αγροτικών εφοδίων (λιπάσματα, φυτοφάρμακα, πετρέλαιο, μηχανήματα, σπόροι, ζωοτροφές κ.ά.) καταργώντας το καπιταλιστικό κέρδος και μειώνοντας έτσι το κόστος παραγωγής, μέχρι τη συλλογή, συγκέντρωση και διάθεση φτηνών και καλών αγροτικών προϊόντων.

Ο παραγωγικός αυτός τρόπος δεν μπορεί να εξασφαλιστεί στα πλαίσια της ΕΕ, η οποία καταστρέφει παραγωγικές δυνατότητες της χώρας. Μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο με αποδέσμευση από την ΕΕ, κεντρικό σχεδιασμό και κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και της γης. Με συνεταιριστικοποίηση της παραγωγής και δημιουργία παραγωγικών συνεταιρισμών (που καμιά σχέση δεν έχουν με τους σημερινούς) των μικρομεσαίων αγροτών και δραστική μείωση των εισαγωγών προϊόντων που μπορούμε να παράγουμε. Ετσι μπορούμε να εξασφαλίσουμε αυτάρκεια για τα περισσότερα προϊόντα σε χαμηλές τιμές, να καταπολεμήσουμε την ανεργία, να έχουμε ανάπτυξη για την ευημερία του λαού και όχι των κερδών των μονοπωλίων.