Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

Ο Σχοινοβάτης


Γράφει η Φοίβη    
Στο κλίμα που επικρατεί στις ημέρες μας είναι εύκολο να θεωρηθεί η εμμονή μου στην ανάγκη της προσωπικής αλλαγής ύποπτη η τουλάχιστον ένδειξη καθυστέρησης και αφέλειας. Ήδη όμως αρχίζει να διαφαίνεται το ενδεχόμενο να αναγνωρίσουμε σύντομα ότι αυτή η εμμονή βασίζεται 

σε μια μακραίωνη σοφία, όσον αφορά τα ανθρώπινα, που φαίνεται ότι δυστυχώς ότι ούτε την υποπτεύονται οι ιδεολογίες του συρμού.
Είναι γεγονός ότι η πρόταση της προσωπικής αλλαγής δεν είναι καθόλου δημοφιλής, γιατί δημιουργεί άμεσες ευθύνες για τον κάθε άνθρωπο. Ενώ αντίθετα η πρόταση για απρόσωπες αλλαγές δεν φαίνεται να δημιουργεί καμμία σχεδόν προσωπική ευθύνη. Η πρόταση της απρόσωπης αλλαγής δημιουργεί τη βέβαιη εντύπωση στον κάθε άνθρωπο, ότι η αλλαγή που προτείνει δεν θα στοιχίσει τίποτε σ’αυτόν και ότι δεν απαιτείται απ’αυτόν τίποτε άλλο, εκτός από μια πολιτική επιλογή.
Όμως τα πολλά, χωρίς προσωπική ευθύνη, μέτρα που προτείνονται από πολλούς για την αντιμετώπιση της διαπλοκής που οδηγεί στην διαφθορά και την ανεντιμότητα που επικρατούν στις κοινωνίες μας, όλα, το ένα μετά το άλλο αποδεικνύονται ανίκανα να ανταποκριθούν στις σχετικές εξαγγελίες. Πολλοί κατηγορούν άλλους για ανεντιμότητα και υπόσχονται ότι εκείνοι θα διατηρήσουν την ακεραιότητά τους, αλλά και αυτοί αργά η γρήγορα κατηγορούνται για δραστηριότητες ανάλογες εκείνων, για τις οποίες κατηγορούν τους αντιπάλους τους.
Δεν μπορεί να κυβερνήσει τους άλλους όποιος δεν κυβερνά τον εαυτό του. Ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου είναι ο εαυτός του. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα της αδυναμίας του ανθρώπου να εγκαταλείψει τις φυλακές της καθημερινότητας, να υψώσει τα όπλα ενάντια στα όριά του, να αναποδογυρίσει την αφήγηση του κόσμου. Η οδύνη που ζει, η πίστη του στη δυστυχία είναι η απόδειξη...Μπορεί να φαίνεται ότι η ζωή του στέρεψε, μούδιασε,  σαν να μολύνθηκαν οι ρίζες της, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν ονειρεύτηκε τίποτα το διαφορετικό από αυτή τη φτώχεια, αυτή την οδύνη, αυτή την φυλακή.
Ολότητα του Είναι σημαίνει κυριαρχία του εαυτού σου και είναι το αποτέλεσμα σκληρής ‘εσωτερικής’ δουλειάς.  Μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή, ο άνθρωπος είναι ένας σχοινοβάτης που αιωρείται μεταξύ του τίποτα και της αιωνιότητας.  Χρειάζονται χρόνια αυτοπαρατήρησης για να εξαλειφθούν τα στρώματα άγνοιας, χυδαιότητας, και όλα όσα εμποδίζουν τις συγκεκριμένες καταστάσεις του Είναι.
Η αυτοδικαιωτική κατάκριση των άλλων μας οδηγεί αναπότρεπτα σε ηθική πτώση κι’ αυτό γιατί ακριβώς ο αυτοδικαιωτικός επικριτής των άλλων πιστεύει στη δική του δικαιοσύνη. Πιστεύει πως μπορεί αυτοδύναμα να αντισταθεί στο κακό. Το κακό όμως, δεν είναι να είσαι βίαιος, αλλά να μην γνωρίζεις ότι είσαι. Η βία είναι ο αντίκτυπος μιας συγκρουόμενης ψυχολογίας, απόρροια της εσωτερικής αυτοκτονίας. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει είναι να χτίσεις τον εαυτό σου! Η άγνοια του εαυτού έλκει όλες τις συμφορές και τις δυστυχίες που παρατηρείς στη ζωή των ανθρώπων...Το θύμα δημιουργεί λεπτομερώς, ασυνείδητα, τις προϋποθέσεις για να προσελκύσει τον διώκτη του...Στα Ερέβη του Είναι του ύφαινε για πολύ καιρό τον τρομερό ιστό όπου θα συλλάβει τον εκτελεστή του. Η αληθινή θεραπεία μπορεί να υλοποιηθεί μόνο από μέσα...!
  
Υ.Γ: Το κείμενο αυτής της Δευτέρας, μπορεί να θεωρηθεί συνέχεια του άρθρου: "Το όνειρο"
    
                                                      
       

1 σχόλιο:

  1. Eίναι γνωστή η άποψη του Ιπποκράτη ότι η ασθένεια εξέρχεται,αφού εσωκαλλιεργηθεί και δεν εισέρχεται,αν δεν βρεί έφαφος προς καλλιέργεια.
    Κι αυτό δεν είχε να κάνει μόνο με το προλαμβάνειν αλλά και το θεραπεύειν,με την ενεργοποίηση του ηλεκτροστατισμού του σώματος(αύρα-θύμος αδήν), ούτε καν τα πικρά αμύγδαλα κλπ(πλούσια κυανίου, που μόνο τα καρκινικά κύτταρα δεν είχαν τα ένζυμα να το αντιμετωπίσουν και πεθαίναν από υδροκυάνειο).
    Ομοίως με τα τελλουριακά σημεία, που αυξάνουν τον ηλεκτρομαγνητισμό γής και σώματος, καθώς και με ημερήσιο βάδην, άνευ υποδημάτων.
    Ανάλογα λειτουργεί και η ψυχή, ως ισορροπημένη αυτογνωσία και αυτοδύναμη, που εκπαιδεύεται και βελτιώνεται,σε ισορροπία των σαρκικών και των πνευματικών εκφράσεων του μέτρου και του άριστου.
    Ελα όμως που για να πολεμήσεις τον ινδιάνο ή τον δολοφόνο προαγωγό οπίου ή τον βάρβαρο τούρκο πρέπει να γνωρίζεις τη γλώσσα του και τις πρακτικές του.Να είσαι πιο άγριος και πιο σκληρός από αυτόν, για να σε σέβεται, να σε φοβάται, να σε υπολογίζει, να σε μετράει.
    Να μπορείς να σκέφτεσαι σαν αυτόν, για να τον νικήσεις, κι αν μπορείς με τη νίκη σου να τον διδάξεις κι όλας. Αλλά πάντα να του επιβάλλεσαι.
    Παράλληλα να έχεις και την καλλιέργεια και την ευαισθησία ψυχής και το χάρισμα πνεύματος.
    Η ζωή είναι γυναίκα.Την πλησιάζεις με το άνθος, της ασπάζεσαι το χέρι αλλά είσαι φουρτουνιασμένος ωκεανός όταν χρειάζεται να την αφήσεις ξέπνοη σχεδόν, οταν κι η ίδια το επιζητεί. Αλλιώς, ο λαός μας το λεει απλά: λίγος.
    Εσωτερικά τέλειος σε έναν κόσμο ατέλειο δεν κάνεις τίποτα.
    Εσωτερικά τέλειος,με πλήρως ελεγχόμενη εξωτερική ατελειότητα, όταν χρειάζεται, είναι ο πιό χρήσιμος συνδυασμός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή