Συναισθηματική αναπηρία

Γράφει η Καλυψώ Τόττη
Είμαστε συναισθηματικά ανάπηροι; Την απάντηση στο ερώτημα μου καλείται να δώσει ο καθένας σας ξεχωριστά μετά από σκέψη και περίσκεψη. Μόνος και μόνη του, χωρίς βοήθεια. Κάποιοι συν-άνθρωποι; μας δικαιούνται και επίδομα αναπηρίας! Και για να μην χαθείτε ψάχνοντας, γιατί ο χρόνος δεν είναι χρήμα αλλά χύμα, παρακάτω σας παραθέτω ορισμένες κατηγορίες της συναισθηματικής αναπηρίας. Σύμφωνα με την δική μου ταπεινή άποψη.

1) Ο απαθής: ένα άτομο που υποστηρίζει ότι ζει την κάθε στιγμή αλλά κατά τους άλλους ζει σε έναν δικό του, ψεύτικα πλασμένο κόσμο. Είναι ουδέτερος στις αλλαγές, οτιδήποτε και να συμβεί γύρω του δεν εκφράζεται ούτε θετικά, ούτε αρνητικά. Δεν επηρεάζεται από τα γεγονότα, τις καταστάσεις και τους ανθρώπους αλλά -προσέξτε!- δεν επηρεάζει και κανέναν. Η παρουσία του γίνεται αισθητή όπως το καλοκαιρινό αεράκι που έρχεται, μας δροσίζει για λίγο μόνο και φεύγει.

2) Ο φυγόπονος: Διώχνει μακριά καθετί που του γεννά πόνο και απαιτεί πνευματικό μόχθο. Είναι συνάμα και ανώριμος γιατί δεν βιώνει την αναγκαία οδύνη που θα τον ενδυναμώσει. Δεν αφήνει τον εαυτό του να νιώσει ανακούφιση από τις πληγές που επουλώνουν. Δεν μετατρέπει τον πόνο σε δημιουργία και αναγέννηση. Και το χειρότερο; Διαισθάνεται τον πόνο των άλλων (σε αντίθεση με τον απαθή τύπο) αλλά δεν έχει την θέληση-όχι τα εφόδια- να τους βοηθήσει. Η μόνη του διαφυγή είναι το μονοπάτι στην άλλη μεριά. Όμως, πρέπει να φανεί θαρραλέος και να πηδήξει πάνω από τα ηλεκτροφόρα καλώδια. Αφού περάσει στην απέναντι μεριά θα γίνει πλούσιος σε συναισθήματα για τους άλλους. Το θέμα είναι αν θα κάνει αυτό το βήμα ή αν θα συνεχίσει να κοιτάει τα ηλεκτροφόρα καλώδια, αν.....

3) Ο ηδονιστής: Ο πιο σκληρός από όλους. Είναι αυτός που κρατάει το χέρι του διπλανού του για να μην πέσει από τον γκρεμό αλλά την πιο κατάλληλη στιγμή του δίνει μια γερή κλωτσιά. Η δυστυχία των άλλων είναι πρόσφορο έδαφος για την έκφραση αρνητικών συναισθημάτων, όπως μίσος ,ζήλια, προκατάληψη, ανταγωνισμό, απόρριψη και θυμό. Οηδονιστής συναισθηματικά ανάπηρος έχει αντίληψη των συναισθημάτων του, όμως η "κρύα" λογική τον παγώνει. Είναι ψυχρός απέναντι στην ψυχική κατάσταση των άλλων. Όταν συνειδητοποιήσει το πρόβλημα του πρέπει, τουλάχιστον, να έχει το σθένος να ζητήσει συγχώρεση από εκείνους που έριξε στον γκρεμό.

4) Ο ανασφαλής: Φτάνει στην πηγή να πιεί νερό αλλά δεν είναι σίγουρος αν διψάει ή όχι. Τα συναισθήματα του για τους άλλους είναι πάντα διφορούμενα και ποτέ δεν μπορεί να τα ξεχωρίσει γιατί βολεύεται στην ικανοποίηση που δίνει και παίρνει. Όλους τους αγαπάει και όλους τους μισεί. Ίσως γιατί δεν έχει ψάξει βαθιά μέσα του για να βρει ποιος πραγματικά είναι. Αν βρεί τον εαυτό του δεν θα φοβάται να αναγνωρίσει τα συναισθήματα, μη τυχόν και τρομάξει! Απλά θα τα αποδεχτεί.

5) Ο εγωιστής: Είναι φοβερός τύπος γιατί εκπέμπει συνεχώς sos για την ψυχική του κατάσταση. Νιώθει χαρά και απαιτεί και από τα άτομα που συναναστρέφεται να χορεύουν από χαρά μαζί του, αλλά μόνο προς τέρψιν δική του. Νιώθει θλίψη και καλεί και τους άλλους να μοιρολατρήσουν μαζί του. Ωστόσο, έρχεται η στιγμή που οι ενοχές τον περικυκλώνουν γιατί τα εγωκεντρικά συναισθήματα τον σφίγγουν και ασφυκτιά. Και τότε είναι που μπορεί να πορευθεί σε μια πιο καθολική συμμετοχή στον κόσμο των συναισθημάτων, δηλαδή να οσμίζεται και να ενστερνίζεται τον συναισθηματικό κόσμο των άλλων.

Λίγο ή πολύ όλοι αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας σε μια ή πολλές από τις παραπάνω κατηγορίες. Το πρώτο βήμα έγινε, μένει μόνο η αλλαγή. Ποτέ δεν είναι νωρίς ή αργά.......

Καλυψώ Τόττη

Συμβουλευτική Ψυχολόγος