Το οργανωμένο διεθνές έγκλημα

Γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας

Μία από τις λιγοστές θετικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης είναι ότι δίνεται η δυνατότητα στις ευρείες μάζες να κατανοήσουν την αληθινή οργάνωση της κοινωνίας. Οι 

μεγάλοι αρχηγοί, που ως τώρα έλεγχαν τα δρώμενα από την άνεση και την ασφάλεια της μυστικότητας, τώρα πρέπει να εμφανιστούν ώστε να αναλάβουν άμεσα την ηγεσία, καθώς ο οικονομικός πόλεμος εναντίων της νότιας Ευρώπης απαιτεί χειρουργική ακρίβεια κινήσεων και δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια μεσαζόντων. Ελάχιστοι γνώριζαν μέχρι προ 3ετίας για το διογκούμενο εξωτερικό χρέος των εθνών, αν και αυτό ενυπάρχει εδώ και 200 χρόνια, και ότι πίσω από αυτό κρύβονται τα μεγάλα ιδιωτικά πιστωτικά ιδρύματα. Αυτά λοιπόν αποτελούν την πηγή της σύγχρονης εξουσίας, τον εγκέφαλο της κοινωνίας που διοικεί από ψηλά το υπόλοιπο σώμα.

Εκτός από τον έλεγχο που ασκούν στην πολιτική εξουσία μέσω της εξαγοράς κομμάτων και πολιτικών και στην οικονομία μέσω της ιδιοκτησίας βιομηχανιών και υπηρεσιών, ισάξιας βαρύτητας αποτελεί και η διαρκής υποκίνηση παράνομων, ανήθικων και αντι-ανθρωπιστικών δραστηριοτήτων. Εδώ και αιώνες οι τραπεζίτες αποτελούν τον ηθικό αυτουργό κάθε διαμάχης μεταξύ εθνών και εθνικών ομάδων και κάθε οικονομικού, διπλωματικού και στρατιωτικού πολέμου. Στην ιστορία δεσπόζουν οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, ακολουθεί ο Ψυχρός και πρόσφατα τα γεγονότα σε Βοσνία, Ιρακ και Αφγανιστάν, τα οποία έχουν διττό κίνητρο: τον εκφοβισμό του κόσμου και την αύξηση του δημόσιου δανεισμού. Λιγότερο φανερή είναι η παρακίνηση πολλών "παρα-κοινωνικών" φαινομένων και κυρίως η παραγωγή και εμπορία ναρκωτικών, η ώθηση της εξάρτησης από τυχερά παιγνίδια, η εξαναγκασμένη πορνεία και το εμπόριο ανθρώπων, η βία και οι εκτελέσεις ανεπιθύμητων και οι παράνομες δραστηριότητες στο δημόσιο τομέα. Η ίδια πηγή, δηλαδή, που παράγει τη νόμιμη πολιτική εξουσία είναι ταυτόχρονα υποκινητής της παρανομίας μέσω της ανάπτυξης υπόγειων διεθνών κυκλωμάτων, συντηρώντας έτσι ένα κυνήγι γάτας και ποντικιού.

Σκοπός όλων των ανωτέρω δεν είναι άλλος από τον πληρέστερο και αποτελεσματικότερο έλεγχο των μοναδικών οντοτήτων που δεν τους ανήκουν εν τη γεννέση: των απλών ανθρώπων. Η απόσπαση της προσοχής, η διαβολή ομάδων και η παρεμπόδιση της ανθρωπιστικής καλλιέργειας οδηγούν σε αδρανοποίηση και αποχαύνωση, που φέρνουν τελικά το επιθυμητό αποτέλεσμα: την άκριτη αποδοχή οποιουδήποτε "ψύχραιμου" ηγέτη ως σωτήρα και την πλήρη υποτέλεια στις προσταγές του. Με λίγα λόγια πρόκειται για ένα παγκόσμιο αλλά κρυφό, "αθωοφανές" αλλά εγκληματικό σύστημα που εγκλωβίζει με αλυσίδες κοινωνία και άτομα. Όσο όμως κραταιό και αν φαίνεται, εξαφανίζεται σαν καπνός με το "φύσημα" της ανθρωπιστικής ιδέας...