Η Προστασία της Ανοχής

Γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας

Η τρέχουσα οικονομική ή καλύτερα υλική κρίση προκλήθηκε με ακριβή προγραμματισμό από τις πηγές διεθνούς εξουσίας χρησιμοποιώντας ως εκτελεστικό μεσάζοντα το εγχώριο πολιτικό σύστημα. Συγκεκριμένα

κέντρα αποφάσισαν "πριν από εμάς για εμάς" ότι ο ελληνικός αλλά και οι ευρωπαϊκοί λαοί θα πρέπει να περιοριστούν οικονομικά διατηρώντας όμως την εξάρτηση από την ύλη, συνδυασμός που οδηγεί σε μόνιμη στασιμότητα και παρακμή. Ένα από τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι που θα σταματήσει αυτή η πολιτική, μέχρι ποιο όριο θα φτάσει, δεδομένου ότι η βούληση της εξουσίας είναι η κατά το δυνατό πληρέστερη υποταγή του λαού.

Σε απάνθρωπες πολιτικές συνθήκες, τη μοναδική προστασία του ανθρώπου αποτελούν τα κατώτερα όρια ανοχής στην καταπίεση που θέτουν το πνεύμα και ο χαρακτήρας του. Σε κάθε κοινότητα, τα άτομα μοιράζονται ορισμένα αντανακλαστικά συμπεριφοράς, τρόπους σκέψης και βασικές αρχές λειτουργίας οι οποίες αν προσβληθούν ή συληθούν, τότε αυτά αφυπνίζονται και με αυτοθυσία προβαίνουν σε μαζική και σφοδρή αντίδραση. Το αποτέλεσμα είναι κανείς να μην μπορεί να θίξει αυτά τα συμφέροντα άμεσα χωρίς να προβεί σε εκκαθάριση της ίδια της ομάδας. Δυστυχώς, εδώ και δεκαετίες από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης και κυρίως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης καλλιεργούνται στον κοινωνία με την ευλογία της πολιτικής αρχής ανισόρροπες αντιλήψεις και στάσεις που εισηγούνται την παρανομία και ανηθικότητα λίγων, χωρίς να απαγορεύουν την προσβολή απλών ανθρώπων. Παραδείγματα πολιτικών που έγιναν αποδεκτές αποτελούν η μείωση μισθών και συντάξεων καθώς διαφημίζονται ως επαρκής αμοιβή εργασίας και η αύξηση φόρων για την αποπληρωμή δανείων που υποτίθεται ότι ελήφθησαν από εμάς. Παράλληλα, η διαφθορά διατηρείται ακόμα υψηλή είτε γιατί ο κόσμος είναι ανεκτικός, είτε γιατί γεγονότα "δε βγαίνουν στο φως": δημόσιο χρήμα διασπαθίζεται σε μεσιτείες αγαθών και υπηρεσιών, κτήρια "ημετέρων" ενοικιάζονται για δημόσια χρήση ενώ υπάρχουν άλλα διαθέσιμα και "επιχειρηματίες" διευκολύνονται σε διάφορα έργα, θέσεις και λειτουργίες. Η δήθεν κοινωνική συνοχή που προωθείται ως "λαϊκό χάδι" εξαντλείται στη διατήρηση εκφυλισμένων εκδόσεων της παράδοσης στις μεγάλες πόλεις, σε τυπολατρικές συμπεριφορές του κράτους χωρίς κοινωνικό όφελος και σε υποκριτική απόκρυψη από τον εαυτό μας της πραγματικής κατάστασης. Ελάχιστες είναι οι ορθές αρχές που διατηρούνται ακόμα σε ευρεία κλίμακα και προστατεύουν από περαιτέρω εκφύλιση και αφορούν κυρίως σε θέματα οικογενειακών δεσμών και "ελληνικού φιλότιμου". Οι σχεδιαστές της πολιτικής φροντίζουν να μην προσεγγίζουν τα κατώτερα όρια της κοινωνίας, αλλά όπου αυτά τους επιτρέπουν να αλώνουν ό,τι είναι δυνατόν.

Έτσι όμως όπως παρακμάζει μια κοινωνία, με τον ίδιο τρόπο μπορεί να αναστρέψει την κατάσταση. Πρέπει ο κάθε πολίτης χωριστά να ανεβάσει τον ουδό πολιτικής ανοχής στα απόλυτα μέτρα που αρμόζουν σε έναν ακέραιο άνθρωπο και τιμούν τη φύση και τη δυναμική του. Τότε, η αντίσταση στην καταπίεση δε θα είναι άνισος αγώνας αλλά ένα πανίσχυρο κύμα που θα παρασύρει σαν φελό όσους εκμεταλλεύονται την τωρινή νηνεμία.