Χρυσή Αυγή, μια Χρυσή Ευκαιρία

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε τον καταιγισμό των εξελίξεων σε σχέση με  το θέμα της Χρυσής Αυγής. Η κυβέρνηση φαίνεται να παρεμβαίνει στο εσωτερικό τόσο της Αστυνομίας όσο και των Ενόπλων Δυνάμεων ελέγχοντας τις σχέσεις τους με τους νεοναζί, ενώ επιστρατεύει ακόμα και το ΣΔΟΕ για να ελέγξει τα οικονομικά της οργάνωσης (αυτό, βέβαια, από μόνο του προκαλεί μια θυμηδία καθώς προέρχεται από κυβέρνηση των κομμάτων του Βαρθολομαίου και του Τσουκάτου – μεταξύ άλλων). Από την

άλλη, φαίνεται, πως και η Δικαιοσύνη άρχισε να δραστηριοποιείται και να βλέπει κάπως πιο σοβαρά τις εγκληματικές ενέργειες των στελεχών της Χρυσής Αυγής, αφού – όντας ανεξάρτητη – πήρε τις ανάλογες οδηγίες από τα Υπουργεία Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη. Παρότι το ερώτημα «γιατί τόσο καιρό πολλοί δημόσιοι λειτουργοί όλων των παραπάνω φορέων έκαναν τα ‘στραβά (ή τα ωραία) μάτια’ στη δολοφονική δράση των νεοναζί;» παραμένει, για πρώτη φορά, φαίνεται να υπάρχει κάποια πολιτική βούληση να καταπολεμηθεί αυτό το φαινόμενο. Φυσικά, μια τέτοια πολιτική βούληση δεν προέκυψε από κάποιου είδους ‘επιφοίτηση στο δρόμο προς τη Δαμασκό’ του Αντώνη Σαμαρά. Είναι αποτέλεσμα μιας τακτικής επιλογής μπροστά στη συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία.

Συγκεκριμένα, μετά το φιάσκο του κλεισίματος της ΕΡΤ στα μέσα Ιουνίου, το επιτελείο του Πρωθυπουργού είδε το ΣΥΡΙΖΑ να παίρνει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις, ενώ αυτή η τάση εμφανίστηκε σε αρκετές μετρήσεις μέχρι σήμερα. Ο κίνδυνος ήταν η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά και να γίνει μη αναστρέψιμη ενόψει των Ευρωεκλογών του επόμενου Μαΐου, μια ήττα στις οποίες θα απονομιμοποιούσε πολιτικά την κυβέρνηση. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» στις 7 Σεπτεμβρίου (Γ. Καμπουράκης, κεντρικό άρθρο), ορισμένοι σύμβουλοι του Πρωθυπουργού του πρότειναν να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές αυτό το φθινόπωρο, έτσι ώστε να μην έχει παγιωθεί η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνη τη στιγμή η πρόταση απορρίφθηκε σε σύσκεψη Σαμαρά-Βενιζέλου, όπου προκρίθηκε οι πρόωρες εκλογές να γίνουν μαζί με τις Ευρωεκλογές ή το αργότερο το φθινόπωρο του 2014. Ωστόσο, προέκυψε ένα γεγονός που θα μπορούσε να αλλάξει κάθε πολιτικό σχεδιασμό. Μια πολιτική δολοφονία. Η δολοφονία είναι ένα τραγικό γεγονός για τον αδικοχαμένο Παύλο Φύσσα και την οικογένειά του. Μια πολιτική δολοφονία είναι ένα γεγονός που μπορεί να ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό.

Αυτό το ξέρουν στο Μαξίμου και έτσι φαίνεται πως αποφάσισαν να επιδείξουν την πολιτική βούληση που έλειπε και την πυγμή που χρειαζόταν εναντίον της Χρυσής Αυγής. Εντούτοις, ο βασικός στόχος είναι να εμφανίσουν την πιο δεξιά κυβέρνηση των τελευταίων 30 ετών, ως το φορέα της κάθαρσης της κοινωνίας και του κράτους από την ακροδεξιά συμμορία. Οξύμωρο; Προφανώς. Πετυχημένο; Αυτό θα το δείξει το αποτέλεσμα των εκλογών που θα προκηρυχτούν σύντομα, εφόσον οι δημοσκοπήσεις δώσουν στη Νέα Δημοκρατία τους πόντους που χάνει η Χρυσή Αυγή. Άλλωστε, δεν υπάρχει ιδανικότερο σενάριο για το Σαμαρά, ενώ έχει την ΕΡΤ κλειστή και παντοδυναμία στα τηλεοπτικά μέσα, το κεντρικό θέμα των εκλογών να είναι όχι η οικονομία, αλλά η Χρυσή Αυγή. Είναι μια χρυσή ευκαιρία, όμοια της οποίας δύσκολα θα ξανασυναντήσει. Στο πλαίσιο αυτό οι «απειλές» ομαδικών παραιτήσεων βουλευτών από πλευράς Χρυσής Αυγής, όχι μόνο δεν τρομάζουν το Μαξίμου αλλά μάλλον το ευχαριστούν, καθώς έτσι δε θα χρεωθεί την προκήρυξη των πρόωρων εθνικών εκλογών (παρά τις διαψεύσεις Κεδίκογλου), αλλά θα τις παρουσιάσει ως δημοκρατική διέξοδο στον εκβιασμό των νεοναζί.

Η αξιωματική αντιπολίτευση φαίνεται πως γνωρίζει τις σκέψεις της κυβέρνησης και ετοιμάζεται να τις αντιμετωπίσει σηκώνοντας το γάντι της πολιτικής αναμέτρησης (Ν. Παπαδημητρίου, 25/9/13, «η Αυγή»). Ωστόσο, αν προκύψουν τέτοιες εξελίξεις βασικός τους ρυθμιστής θα είναι ο λαϊκός παράγοντας, αφού φαίνεται πως δύσκολα άνεργοι, μισθωτοί, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι και μικροί επιχειρηματίες θα αξιολογήσουν ως σημαντικότερες τις καθυστερημένες κινήσεις της κυβέρνησης στο (σημαίνων) θέμα της Χρυσής Αυγής, από το καθημερινό πρόβλημα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν λόγω των πολιτικών των δύο κομμάτων της κυβέρνησης. Βέβαια, αυτό απομένει να φανεί στην πράξη και σύντομα, ενδέχεται να γνωρίζουμε.  

Χρήστος Γραμπόβας