Πειρασμοί, που μας ζητούν εγρήγορση...

Προχθές έγινα γνώστης μιας τραγικής οικογενειακής κατάστασης.
Ήταν δύο αδέρφια.
Ο ένας κρυφά από τον άλλον κατάφερε τον πατέρα του και του έγραψε το ωραιότερο κομμάτι της περιουσίας, με το οποίο προίκισαν του γιου του το γιο (τον εγγονό δηλ.).

Ο εγγονός το χρειαζόταν να το μεταπουλήσει για μια άλλη σοβαρή αγορά.
Και το μεταπούλησε.
Όταν ο άλλος αδερφός άκουσε σχετικούς ψιθύρους και έψαξε το θέμα, ανακάλυψε ότι το καλύτερο κομμάτι ο πατέρας το είχε κληροδοτήσει στον άλλο αδελφό.
Ο ίδιος αγανάκτησε κι άρχισε να ωρύεται. 
Ο αδερφός που πήρε την περιουσία του υποσχόταν να του δώσει ό,τι άλλο θέλει.
Και την υπόλοιπη μερίδα του ή και χρήματα, αρκεί να τον συγχωρέσει.
Στάθηκε αδύνατον, ώσπου αρρώστησε ψυχολογικά ο παθών αδερφός από το κακό του.
Έφυγε απ' τη ζωή, χωρίς να τον συγχωρήσει.
Ο Χριστός τη συγγνώμη προς όλους τη θέτει πρώτο όρο και αμετάβατο για τη σωτηρία μας.
Και μας παραγγέλλει να συγχωρούμε όσο είμαστε στη ζωή.
Όσο βαδίζουμε τον ίδιο δρόμο.
Μετά κλείνουν οι πόρτες της συγγνώμης.
Κι έρχεται η κρίση και η τιμωρία του Θεού, ο οποίος δε χαρίζεται σε κανέναν που δεν έδειξε έλεος.
Ή που καταχράστηκε το δίκαιο.
Μόνο που ώσπου να λειτουργήσει η δικαιοσύνη του Θεού χρειάζεται χρόνος και στο χρόνο αυτό δοκιμάζεται ο αδικούμενος αδερφός.
Μια μέρα περνώντας από ένα μαχαλά κάποιου χωριού,είδαμε να καβγαδίζουν δυο αδέρφια πάλι εξ αιτίας της περιουσίας.
Λόγια, κατάρες και βρισιές ασυλλόγιστα. 
Έφεραν μάλιστα και τσεκούρια, για να επιτεθούν ο ένας στον άλλο.
Επενέβησαν γείτονες κι αποσοβήθηκε το κακό, το οποίο σιγοκαίει μέχρι σήμερα.
Τι  κρίμα που οι άνθρωποι προτιμούμε να κάνουμε το θέλημα του διαβόλου και να αναγνωρίζουμε αυτόν για πατέρα κι όχι το Θεό.
Κι όμως δεν υπάρχει γλυκύτερη αγάπη απ΄αυτή των αδελφών που τη ζούμε στις πιο σκληρές , αλλά και πιο όμορφες ώρες της ζωής μας.
Τότε νιώθουμε όλοι να μας σκιάζει μια ιδιαίτερη ευλογία του Θεού και να έχουμε όλοι οι συγγενείς τον ουρανό στην καρδιά μας..
Η αιτία πολλές φορές για τους καβγάδες στα αδέρφια είναι μια πιθαμή γης περισσότερη είτε στο περίφραγμα της αυλής είτε στο χωράφι.
Αν βέβαια ο αδερφός σου παίρνει τόσο λίγο και μετά από συνεξήγηση δεν παραδέχεται την αδικία που σου κάνει, ας τον και δώσε τόπο στην οργή.
Αν είναι ψυχή που έχει φιλότιμο θα το δουλέψει μέσα του. Αν δεν έχει...
Για τόσο λίγο όμως ας μην αφήνουμε το μίσος να μαυρίζει την ψυχή μας.
Αν βέβαια κινδυνεύει η περιουσία όλη, καλά είναι να κινηθούμε νόμιμα κι όπως μπορούμε.
Και πάντοτε με διάκριση, συνείδηση και λογική.
Και να μην αφήνουμε τέτοια προβλήματα να χρονίζουν.
Κάθε περίπτωση δε,  χρειάζεται τη δική της αντιμετώπιση.
Τέτοια προβλήματα με τα περιουσιακά είχαν και στην εποχή του Κυρίου.
Κάποια μέρα τον πλησίασε ένας και του παραπονέθηκε για την αδικία από τον αδερφό του πάνω στην περιουσία κι ο Χριστός του απάντησε με την παραβολή του άφρονος πλουσίου, με την οποία ήθελε να διδάξει ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να είναι λαίμαργος για τα υλικά αγαθά.
Να πούμε όμως και την άλλη αλήθεια.
Μια νύχτα, λέει κάποια άλλη ιστορία, επεχείρησε αδερφός, μαύρη ψυχή, να βάλει γύρω γύρω φωτιά στο σπίτι του αδερφού του, για να καεί, επειδή φημολογούνταν ότι στα θεμέλιά του υπήρχε μεγάλος κι ακριβός θησαυρός.
Και φωτιές πάσης φύσεως μπορεί η ανθρώπινη δαιμονοποιημένη κακία να ανάβει κάθε φορά, όταν αυτή γίνεται ανεξέλεγκτη. 
Όσον αφορά άλλες αιτίες που εξάπτουν αυτές τις περιουσιακές κακίες των αδελφών είναι οι αντιζηλίες, ο φθόνος και οι ανταγωνισμοί των τρίτων προσώπων. Συνυφάδες, σύγαμπροι και βάλε. 
Πειρασμοί που θα δοκιμάζουν  πάντα τις σχέσεις αδερφών και συγγενών.
Μόνο που όσοι πιστεύουμε στο Θεό και στην Αγάπη δεν το βάζουμε κάτω.
Αντιπαλεύουμε το κακό και την αδικία, και χωρίς να αντιδικούμε βέβαια, ανοίγοντας νέες πληγές.
Ας μεταφερθούμε τώρα σ΄ένα άλλο παρεμφερές πρόβλημα, για το οποίο νομίζω ισχύει κάλλιστα το ''Τι είχες Γιάννη μ΄; -Τι είχα πάντα...''  
Στο μακεδονικό πρόβλημα, το οποίο ανεβαίνει κάθε τόσο στο προσκήνιο  και για το οποίο θα γίνουν συλλαλητήρια στις 6 του μηνός σε διάφορες ελληνικές πόλεις.
Και το οποίο ''μακεδονικό'' έχει σχέση με κατακτητικές βλέψεις κι αυτό, όπως τα κακά αδέρφια.
Στο όλο ζήτημα υπάρχουν εκείνοι που αδικούν κι έχουν στραβό το ένα μάτι και εποφθαλμιούν στη Μακεδονία κι εκείνοι που συνηγορούν ψευδώς γι΄αυτό.
Κι είμαστε κι εμείς που όλοι οι γείτονες ορέγονται τη χώρα μας και θα χαρούν με τη διάλυσή της.
Κι εμείς μεν οι Έλληνες φροντίζουμε να καταφεύγουμε πάντα  σε οργανισμούς π.χ ΟΗΕ και συμβούλια, που όμως δε φαίνεται να ενεργούν  πάντα δίκαια.
Αλλ΄ούτε να ξαναρχίσει ένας νέος μακεδονικός πόλεμος θα ευχόμασταν.
Σε καμιά όμως περίπτωση να μας καταριούνται μεθαύριο και τα παιδιά μας, γιατί ανεχτήκαμε γείτονες να μας πάρουν ύπουλα και δόλια την κατοικία τους,
Η Μακεδονία είναι ποτισμένη με αίματα μαρτύρων και τα χώματά της ευωδιάζουν από τα οστά αγίων παιδιών της.
Δε γίνεται κάθε τόσο να ζητούν να επαναλαμβάνουμε τους αγώνες.
Η Μακεδονία είναι ελληνική.
Τι θα πει ο όρος'' Μακεδονία'' να είναι στο όνομα των Σκοπιανών;.
Γιατί δεν παραιτούνται;
Πού στοχεύουν,. αν  όχι κάποτε να το επωφεληθούν;
Ο Θεός να δώσει να μη πληγωθούμε ξανά και ξανά οι Έλληνες.
Η αγανάκτηση  του δικαίου, που ο Θεός φύτεψε στην ψυχή του καθενός μας, θα δουλεύει, και ποιος ξέρει πώς και πού θα εκτονωθεί.
Δεν επιτρέπεται να είσαι και να νιώθεις πάντοτε ο χαμένος.
Κι επιμένουμε: πού αποβλέπουν οι Σκοπιανοί και δεν παραιτούνται απ΄τον όρο ''Μακεδονία''.
Κάποιος δόλος δεν υπάρχει σ΄αυτό;
Οψόμεθα...

Ζιώγα Κατερίνα

Εκπαιδευτικός