Κάπως έτσι θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει την καθημερινότητα του Φλωρινιώτη. Αφού χάθηκαν άπειρες ευκαιρίες κατά το πρόσφατο παρελθόν (την ώρα που οι άλλοι συνδέονταν με την Εγνατία και δημιουργούσαν υποδομές - ανάπτυξης τότε, συντήρησης σήμερα - εμείς βαράγαμε παλαμάκια σε συναυλίες), ήρθε το σήμερα να φανερώσει τη γύμνια και τις ελάχιστες δυνατότητες αντίδρασης αυτού του τόπου.Αμφιβάλλω εάν υπάρχει περιοχή στην Ελληνική επικράτεια που αντιμετωπίζεται από την κεντρική εξουσία με τόσο ανάλγητο τρόπο, σε σημείο να πιστεύω ότι δεν θα μας αφήσουν τίποτα. Το τρένο δύσκολα θα ξανασφυρίξει παρά τις μαζικές διαμαρτυρίες και την γενικευμένη καταδίκη, τα σχολεία συνενώθηκαν με οριζόντιο τρόπο και δεν ελήφθησαν κατά πως φαίνεται υπόψη ιδιαιτερότητες για τις οποίες συμφώνησαν σχεδόν όλοι οι φορείς και σχεδόν σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο, ο στρατός μας αποχαιρέτησε παρά τις υποδομές σε κτίρια και τον ακριτικό χαρακτήρα της πόλης, τα πλούσια σε κοιτάσματα λιγνίτη ορυχεία παραμένουν ανεκμετάλλευτα.
Έπεται κατάργηση ή μεταφορά (ή όπως αλλιώς το βαπτίζουν) πανεπιστημιακών και τεχνολογικών ιδρυμάτων, κλείσιμο του Νοσοκομείου (ή μετατροπή του σε πρότυπο κέντρο υγείας όπως θέλουν να λένε), κλείσιμο του στρατοπέδου στο Βίτσι.
Αναρωτιέμαι λοιπόν που το πάνε οι κύριοι που παίρνουν αυτές τις αποφάσεις και αν λαμβάνουν τα σήματα αγωνίας και απελπισίας που εκπέμπουμε, εάν θέλουν να υποβαθμίσουν την περιοχή όσο δεν πάει και για ποιον σκοπό. Σε τελική ανάλυση πόσο ακόμα θα σφυροκοπούν τη Φλώρινα και ποιο από τα παραπάνω ή κάτι καινούργιο θα επιλέξουν για «θανατηφόρο χτύπημα»; Ή μήπως όλα μαζί;
Υ.Γ.: Καλή επιτυχία στους συμμετέχοντες στις πανελλαδικές εξετάσεις!
ΜΠΑΡΔΑΚΑΣ Π. Χρήστος
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Φλώρινας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου