Η κυοφορία του νέου

Οι γνωστές αστοχίες του πολιτικού μας συστήματος μάς έδωσαν την ευκαιρία να δούμε καθαρά την κατάσταση στην οποία έχει οδηγηθεί η χώρα. Η έλλειψη υπευθυνότητας και αισθητικής κυριάρχησαν τις τελευταίες μέρες και τραυμάτισαν την ελπίδα.

Οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων σύρθηκαν σε μια λύση για τη διακυβέρνηση της χώρας, που δεν έχει τα χαρακτηριστικά που επιβάλλουν οι σημερινές συνθήκες. Η επιλογή του νέου Πρωθυπουργού είχε τη δική της περιπέτεια, αν και ήταν ο κοινός τόπος της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. 

Ο νουνεχής Πρωθυπουργός δεν είχε τελικά τη δυνατότητα να αξιοποιήσει τη δεξαμενή ταλέντου που διαθέτει η χώρα, και καλείται να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα που έχουν δημιουργήσει οι προκάτοχοί του, με υλικά που είχαν ρόλο στο κατάντημα της χώρας.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι να κατανοήσουν οι πολιτικοί μας την ευθύνη τους απέναντι στη χώρα και να δημιουργήσουν το κατάλληλο περιβάλλον που θα διευκολύνει τη λειτουργία της ανεξήγητα πολυπληθούς κυβέρνησης, στο πνεύμα του νέου Πρωθυπουργού.

Ο τραυματισμένος ηγέτης και ο βιαστικός να κυβερνήσει πολιτικός αρχηγός θα κριθούν με αυστηρότητα, τόσο από το λαό, όσο και από την ιστορία. Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι η απολεσθείσα υστεροφημία του πρώτου, ούτε το αν θα κυβερνήσει ο δεύτερος. Άλλωστε, στις προσεχείς εκλογές ο δεύτερος θα κριθεί και από τη στάση του την κρίσιμη αυτή περίοδο.

Το μείζον πρόβλημα είναι η σωτηρία της χώρας…

Την περίοδο της μετάβασης η χώρα μας θα μπορούσε να καταστεί ένα εργαστήριο επεξεργασίας ιδεών για το πολιτικό σύστημα που πρέπει να διαδεχτεί το σημερινό, που καταρρέει από το βάρος των ευθυνών του στη διακυβέρνηση της κρατικής μας οντότητας. Η δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας πάσχει και πρέπει να αναζητήσουμε κάτι άλλο που θα ενισχύει το ρόλο του πολίτη, τη λειτουργία των θεσμών και τον έλεγχο των κυβερνώντων.

Το πολιτικό τοπίο μετά τις εκλογές δεν θα θυμίζει σε τίποτε το σημερινό. Τα προβλήματα θα είναι διαφορετικά και η στάση των πολιτών η άγνωστη παράμετρος. Θα είναι λάθος οι πολιτικοί μας να σκέπτονται το αύριο με όρους του σήμερα. Θα υπάρξει πλήρης ανατροπή! Μέχρι σήμερα η αλήθεια δεν ήταν κτήμα του πολίτη και η υφαρπαγή της ψήφου ήταν υπόθεση της επικοινωνιακής πολιτικής. Η κρίση μάς έβαλε όλους να σκεφτούμε και να αντλήσουμε εμπειρίες από το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν. Οι πολιτικές του παρελθόντος δεν αντέχουν σε κριτική και η κυοφορία του νέου είναι γεγονός.

Οι πολιτικοί μας πρέπει να ξαναδιαβάσουν την ιστορία και να προβληματιστούν. Η περίοδος της μετάβασης είναι η ευκαιρία της δικής τους ανανέωσης και μαζί της αναγέννησης της ελπίδας. Τα υλικά κατεδάφισης είναι ήδη φθαρμένα και δεν αντέχουν για νέο οικοδόμημα.

Παρακολουθώντας τους πολιτικούς διαξιφισμούς των στελεχών των κομμάτων, κυρίως βουλευτών, από την τηλεόραση σε πιάνει θλίψη. Αλήθεια, αυτή είναι η πολιτική παιδεία των πολιτικών μας; Δεν έχουν κατανοήσει το τι διακυβεύεται σήμερα; 

Είναι καιρός στα κόμματα να λειτουργήσουν σχολεία πολιτικής εκπαίδευσης των στελεχών τους, γιατί δεν εκθέτουν με τα λεγόμενά τους μόνο τις ηγεσίες τους, αλλά και τρομοκρατούν τους πολίτες. Δεν έχουν φαίνεται κατανοήσει ότι ο πολιτικός έχει και ρόλο παιδευτικό και μάλιστα κατά την άσκηση της εξουσίας έχει το σημαντικό πλεονέκτημα της συμμετοχής του στην εκτεταμένη εφαρμογή του καλού.

Το συμπέρασμα είναι ότι οι πολιτικοί μας πρέπει να κατανοήσουν το ρόλο τους. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις… έτσι επιβεβαιώνεται ο κανόνας.

Από την άλλη μεριά, η περίοδος μετάβασης, με τη φωτισμένη ηγεσία του σημερινού Πρωθυπουργού, πρέπει να λειτουργήσει ως διακυβέρνηση αναφοράς. Με τον εξοστρακισμό του πολιτικού κόστους και τη στήριξη της πλειοψηφίας των μελών του κοινοβουλίου και του λαού, η κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να παρακάμψει συντεχνίες και συμφέροντα και να στοχεύσει στο γενικό καλό.

Η βούληση φαίνεται να υπάρχει, η ουσιαστική στήριξη του Πρωθυπουργού από τα κόμματα, τουλάχιστον, που συμμετέχουν στην κυβέρνηση, είναι το ζητούμενο.

Ο ελληνικός λαός περιμένει με αγωνία, τόσο για την αντιμετώπιση των γνωστών προβλημάτων, όσο και για τη θεμελίωση προοπτικής για το μέλλον.

Οι δυνατότητες υπάρχουν, η έκφραση ευθύνης είναι το ζητούμενο…

Χρήστος Β. Μασσαλάς

Καθηγητής

π.Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων