"Ο μικρός πρίγκηπας"

Γράφει η Φοίβη       

Ας μιλήσουμε για την ελπίδα. Και για το μέλλον. Κατ’αρχήν το μέλλον δεν είναι υποχρεωτικά συνδεδεμένο με ελπίδα. Το μέλλον μπορεί να είναι δυσοίωνο αλλά μπορούμε να μιλήσουμε για ελπίδα εάν την θεωρήσουμε συνώνυμο με την ευθύνη και την αλληλεγγύη, αν μπούμε στην λογική της 

υπομονής και αφήσουμε την ανυπομονησία του αγχώδους παρορμητισμού, που μόνο σε πρόωρες εκσπερματώσεις καταλήγει. Σε μια τέτοια περίπτωση ενδέχεται να κάνουμε στροφή εσωτερική και η ελπίδα έγκειται σε αυτήν την αλλαγή μας.

Η υπομονή δεν είναι μια αποθήκη μέσα στην οποία στοιβάζεται κάθε τι που δυσκολεύει και παραμένει εκεί μέχρι να ξεχαστεί, αλλά αντιστοιχεί  στη μαγική διεργασία της αλκοολικής ζύμωσης, στα υπόγεια κελάρια που μεταμορφώνει το μούστο σε κρασί.

Υπομονή είναι το χειμερινό τοπίο του κάμπου, όπου φαίνεται τίποτα να συμβαίνει. Κάτω από την επιφάνεια όμως, μέσα στη γη συντελείται η μαγική μετάλλαξη του σπόρου σε φυτό.

Η διαστρέβλωση της υπομονής σε ανοχή, σε παθητικότητα, σε απουσία δράσης, σε παράδοση στο μοιραίο αφαιρεί τη δύναμή της και την καθιστά μια σχηματική νεκρή έκφραση κάποιου που δεν αντέχει να ακούει δυσάρεστα γεγονότα.

Υπομονή δεν σημαίνει την αποδοχή του κλουβιού που αφαιρεί την ελευθερία του πετάγματος, αλλά τη μακρόχρονη και απαιτητική επεξεργασία των όρων που επιτρέπουν την πτήση - μιλάμε για την πτήση του «μικρού πρίγκηπα».  Καθοριστικός παράγοντας γνησιότητας της υπομονής είναι η ελευθερία της επιλογής της. Δίχως ελευθερία, η υπομονή είναι ένας βράχος που σε λιώνει χωρίς να μπορείς να αντιδράσεις. Δίχως ελευθερία, η περιπέτεια της ζωής γίνεται αβάσταχτο βασανιστήριο και η υπομονή ισοδυναμεί με τα δεσμά που καθηλώνουν. Η ελευθερία είναι μια σχέση αμοιβαίας αγάπης, δωρεάς του εαυτού μας στους άλλους, το να είμαστε έτοιμοι να ακούμε και να αγαπούμε με όλη μας την καρδιά και με όλη μας την ύπαρξη. Στην πραγματικότητα πρέπει να μάθουμε να δεχόμαστε όλα όσα το παρελθόν μας έχει παραδώσει, να τα δεχόμαστε με καινότητα καρδιάς και πνεύματος, βαδίζοντας με πίστη και ελπίδα προς το μέλλον. Η πίστη ορίζεται ως «βεβαιότητα γι’αυτά που δεν βλέπουμε» αλλά η πίστη είναι επίσης και πιστότητα, και τρόπος ζωής και ελπιδοφόρο μέλλον.