Μεγαλώσαμε και είμαστε πολύ πικραμένοι.
Δεν μας παρηγορεί η υγεία:
μια πλήξη πια, υγιείς εμείς
μόνο να την ευχόμαστε στους συνανθρώπους.
Δεν μας παρηγορούν τα χρήματα:
έχουμε τόσα
που μπορούμε και να τα αγοράσουμε.
Δεν μας παρηγορούν ούτε τα σώματα:
μας παραδίνονται αφειδώς
γιατί το σφρίγος πάντοτε
ποθούσε η σοφία.
Είμαστε άνθρωποι πικραμένοι.
Μεγαλώσαμε και είμαστε πολύ πικραμένοι.
Αυτό μονάχα μας παρηγορεί.
Γιάννης Βαρβέρης
ΥΓ 1. από την Αυγή 13-05-2012
ΥΓ 2. αφιερωμένο στους άνεργους πικραμένους της περιοχής μας
Για την αντιγραφή,
Γερμανίδης Θανάσης
Δε σε παρηγορεί η δωρεάν παιδεία της Βασιλομητορος Φρειδερίκης;
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν αρχές Αυγούστου του 1964 όταν η εκ Τροπαιούχου καταγόμενη υπάλληλος της Βασιλικής Πρόνοιας κ. Πεντερίδου Σοφία ανακοίνωσε στους γονείς μου ότι είχα επιλεγεί (τα κριτήρια επιλογής δεν τα γνωρίζω ακόμη και σήμερα)για να φιλοξενηθώ στο οικοτροφείο Γυμνασιοπαίδων "ο Βασιλεύς Παύλος" στη Λάση Κεφαλονιάς.
ΔιαγραφήΘυμάμαι ότι βάζαμε χόρτα στον αχερώνα και η καλή υπάλληλος ρώτησε τους γονείς μου αν συμφωνούν. Ο πατέρας μου, είπε ναι χωρίς να βασανίσει πολύ το θέμα (φτώχια γαρ).Η μάνα μου δεν μίλησε. Πρόλαβα και είδα μαι φευγαλέα θλίψη στο πανέμορφο πρόσωπό της. Εγώ χαρούμενος συμφώνησα. Δεν είχα δει ποτέ μου θάλασσα και τοποθέτησα στο Αιγαίο το νησί. Με βοήθησε το δεκαοχτώ που είχα στη γεωγραφία της πρώτης τάξης στο Γυμνάσιο Αρρένων Φλώρινας.
Ο αδερφός μου ετοιμαζόταν για την Αυστραλία όπου ήταν προ διετίας η αδερφή μας. Εργαζόταν τότε σε ένα ξυλουργείο επί της 25ης Μαρτίου. Φύγαμε όλα τα οικοτροφάκια για το Αργοστόλι τέλος Αυγούστου. Τον αδερφό μου τον αποχαιρέτησα βουβά με ένα σφιχτό αγκάλιασμα. Δε με ενόχλησε που μύριζε ροκανίδι.
Τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους ήταν καλοκαιρινά για τα δυο μου αδέρφια στη Μελβούρνη, εγώ έπαιξα την Παναγιά στο χριστουγεννιάτικο θεατρικό και οι γονείς μου στο χωριό μοιράστηκαν πορτοκάλια, κάστανα και θρεψίνη με τον μικρότερο αδερφό μου. Ήταν κατάτι μεγαλύτερες οι μερίδες τους.
Γερμανίδης Αθανάσιος
οικότροφος στο Οικοτροφείο Γυμνασιοπαίδων " Ο Βασιλεύς Παύλος" στη Λάση Αργοστολίου (1964-1969)
ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΚΑΜΜΕΝΟΙ. ΕΥΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΒΑΡΕΜΕΝΟΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ Ε ΡΕ ΠΙΚΡΟΝ ΤΟΝ ΣΟΛΩΝ ΣΟΛΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήESEIS OI SYNTAXIOUXOI POLI PIKRAMENOI MEXRI KAI BOYLEFTES POY DEN GINATE PIKRATHIKATE..POS POS
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ ρε Θαναση, οι πικρόχολοι κομπλεξικοί υπέρ νοήμονες και φιλοσοφικοί, προσπαθούν να σε φάνε επειδή λες την αλήθεια και δεν μπορούν ούτε αυτή να την δεχθούν.Αν αυτοί ήταν στην θέση σου, ας μας πουν τι θα έκαναν. Κράτα γερά συμμαθητή και να ξέρεις, άκαρπη και ξερή καρυδιά,δεν την πετροβολά κανένας. Τι σχέση μπορούν να έχουν τα πνευματώδη ποιήματα σου, όπως αυτό παραπάνω,με το νησί και τον ΣΥΡΙΖΑ, τέτοιοι ώμος ήμαστε, φίλε, γι αυτό δεν πήγαμε μπροστά σαν τόπος.
ΑπάντησηΔιαγραφή