Kάτω από μιά ηλιαχτίδα

 Γράφει η Φοίβη

«Τα όνειρα που βαθειά σου κυματίζουν,

όλα λευτέρωσέ τα απ’το σκοτάδι.

Σαν κρήνες είναι τα όνειρα, και πέφτουν

πιο φωτεινά, και τα όστρακά τους πάλι

στων τραγουδιών τα διάμεσα βλασταίνουν.

Και, τώρα, ξέρω: γίνομαι παιδί.

Μι’αρχή μονάχα ο κάθε φόβος είναι`

αλλά δεν έχει η γη κανένα τέλος,

κι’είναι οι χειρονομίες μονάχα ο φόβος

κ’η σημασία τους όλη είναι η λαχτάρα...

                                             Rainer Maria Rilke

Τέχνη του να ονειρεύεσαι, σημαίνει ν’αγαπάς εσωτερικά τον εαυτό σου. Μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας δεν υπάρχει καμμία απόσταση η διάσπαση. Όπως δεν υπάρχει απόσταση μεταξύ του είμαι και του έχω, μεταξύ του πιστεύω και του βλέπω. Εκείνο που ο άνθρωπος ονειρεύεται είναι ήδη πραγματικότητα. Του χρειάζεται μόνο λίγος χρόνος για να το καταστήσει ορατό.

Η πηγή απ’όπου αναβλύζει η ζωή βρίσκεται σε τέτοιο βάθος ώστε τη βιώνουμε ως το «άλλο». Η σχέση μας με τη βαθειά πηγή της ζωής γίνεται διαπροσωπική, μια δραματική ένταση ανάμεσα στον εαυτό μας και τον άγγελο.

Για να κατακτήσει κανείς εκείνη την ιδιαίτερη κατάσταση της ύπαρξης που είναι φτιαγμένη από ελευθερία και γνώση, δύναμη...χρειάζεται να Εργαστεί πολλά χρόνια πάνω στον εαυτό του...χρειάζεται να ‘συγχωρεθεί εσωτερικά’. Εσωτερική συγχώρεση είναι το πραγματικό ‘ποιώ’ ενός ανθρώπου σε δράση, το αποτέλεσμα μιας μεγάλης διαδικασίας προσήλωσης, αυτοπαρατήρησης. Σημαίνει να πλύνεις και να θεραπεύσεις τις ανοιχτές πληγές...να εξοφλήσεις όλους τους εκκρεμείς λογαριασμούς. Η εσωτερική συγχώρεση έχει τη δύναμη να μετατρέψει το παρελθόν μαζί με όλη του τη σαβούρα. Τα πάντα είναι εδώ τώρα! Παρελθόν και μέλλον επιδρούν ταυτόχρονα αυτή τη στιγμή στη ζωή κάθε ανθρώπου.

Όποιος ψάξει προσεκτικά τον εαυτό του θα βρει το δαίμονά του. Και ο Ρίλκε αντιμετώπιζε το δαίμονα με σεβασμό. Στα γράμματα σε ένα νέο ποιητή πρότεινε να βυθιστεί κανείς βαθειά μέσα στον εαυτό του για να βρει τη φύση του: «Βυθίσου στον εαυτό σου και δες πόσο βαθειά βρίσκεται ο τόπος εκείνος απ’όπου αναβλύζει η ζωή σου». Ο Ρίλκε συμβουλεύει ένα νεαρό που θέλει να ξέρει εάν μπορεί να ονομαστεί καλλιτέχνης, αλλά οι παρατηρήσεις του ισχύουν για τον καθένα που θέλει να ζήσει την καθημερινότητα με καλλιτεχνικό τρόπο. Η ψυχή θέλει να βρίσκεται σε επαφή μ’εκείνο τον τόπο στο βάθος, απ’όπου αναβλύζει η ζωή, χωρίς να μεταφράζει τις προσφορές της σε γνωστές έννοιες. Ένας άνθρωπος μπορεί να θεραπεύσει οτιδήποτε από το παρελθόν του εάν έχει την ικανότητα να παρατηρεί τον εαυτό του. Αυτοπαρατήρηση είναι μια ματιά της ζωής μας από ψηλά. Είναι σα να βλέπεις γεγονότα, περιστάσεις, σχέσεις του παρελθόντος, κάτω από μία ηλιαχτίδα...

Ενεργοποίησε τον παρατηρητή που βρίσκεται μέσα σου! Η αυτοπαρατήρηση είναι ο θάνατος των αρνητικών σκέψεων και συναισθημάτων που ανέκαθεν κυριαρχούν στη ζωή σου. Είναι μια πράξη αποκόλλησης, αντί – υπνωτισμού, αφύπνισης...

Εάν παρατηρήσεις τον εαυτό σου, το σωστό θα αρχίσει να πραγματοποιείται ενώ ό,τι δεν είναι σωστό θα αρχίσει να διαλύεται.